دومین شب مراسم عزاداری حضرت اباعبدالله الحسین (علیهالسلام)
فیلم مربوط به دیگران: روضهخوانی | آقای حاج سعید حدادیان
با توجه به پهنای باند اینترنت خود ، می توانید این فیلم را با کیفیت های مختلف زیر دریافت نمایید :
کیفیت خوب و فرمت Mp4 و با حجم 1,170.7 MB
کیفیت متوسط و فرمت Mp4 و با حجم 136.7 MB
فیلم مربوط به دیگران: سخنرانی | حجتالاسلام و المسلمین کاظم صدیقی
با توجه به پهنای باند اینترنت خود ، می توانید این فیلم را با کیفیت های مختلف زیر دریافت نمایید :
خط حزبالله ۳۰۱ | ملت حسین به رهبری حسین
اولین شب مراسم عزاداری حضرت اباعبدالله الحسین علیهالسلام در حسینیه امام خمینی(ره) با حضور رهبر انقلاب اسلامی برگزار شد.
فیلم مربوط به دیگران: روضهخوانی | آقای حاج مرتضی طاهری
با توجه به پهنای باند اینترنت خود ، می توانید این فیلم را با کیفیت های مختلف زیر دریافت نمایید :
کیفیت خوب و فرمت Mp4 و با حجم 1,197.3 MB
کیفیت متوسط و فرمت Mp4 و با حجم 131.3 MB
فیلم مربوط به دیگران: سخنرانی | حجتالاسلام و المسلمین کاظم صدیقی
با توجه به پهنای باند اینترنت خود ، می توانید این فیلم را با کیفیت های مختلف زیر دریافت نمایید :
کیفیت خوب و فرمت Mp4 و با حجم 1,659.6 MB
کیفیت متوسط و فرمت Mp4 و با حجم 151.2 MB
فیلم مربوط به دیگران: تلاوت قرآن کریم | آقای قاسم رضیعی
با توجه به پهنای باند اینترنت خود ، می توانید این فیلم را با کیفیت های مختلف زیر دریافت نمایید :
کیفیت خوب و فرمت Mp4 و با حجم 387.4 MB
کیفیت متوسط و فرمت Mp4 و با حجم 41.5 MB
برنامه عزاداری ایام محرم در حسینیه امام خمینی(ره)
به مناسبت فرارسیدن ایام سوگواری سید و سالار شهیدان حضرت اباعبدالله الحسین (علیهالسلام)، مراسم عزاداری در حسینیه امام خمینی(ره) و در حضور رهبر انقلاب اسلامی برگزار میشود.
امسال نیز به علت شیوع بیماری و تأکید رهبر انقلاب به رعایت دستورالعملهای ستاد ملی کرونا، مراسم مطابق سال گذشته بدون حضور جمعیت و تنها با حضور یک سخنران و مداح برگزار میشود.
این مراسم به مدت شش شب از شب هفتم تا شب دوازدهم محرم الحرام (یکشنبه ۲۴ مرداد تا جمعه ۲۹ مرداد) برگزار، و مشروح برنامههای سخنرانی و عزاداری هر شب از رسانه ملی پخش میشود.
پویش «عزاداری خالصانه؛ رعایت مومنانه» آغاز به کار کرد
پایگاه اطلاعرسانی KHAMENEI.IR بر اساس تأکیدات مکرر حضرت آیتالله خامنهای بر لزوم رعایت شیوهنامههای بهداشتی در هیاتهای عزاداری در شرایط کرونا بهخصوص به مؤمنین که فرمودند: «مردم مؤمن و مسجدی ما بیشتر از دیگران به قواعد عمل میکنند»۱۳۹۹/۰۲/۲۱، از کاربران دعوت میکند تا تصاویر خود از رعایت شیوهنامههای بهداشتی در جلسات عزاداری را در شبکههای اجتماعی با هشتگ #عزاداری_خالصانه_رعایت_مومنانه منتشر کنند.
رهبر انقلاب همچنین روز چهارشنبه ۱۴۰۰/۰۵/۲۰ با توجه به وضعیت فعلی شیوع کرونا در کشور، در پیامی تلویزیونی خطاب به برگزار کنندگان و مردم شرکت کننده در مراسم عزاداری محرم تأکید کردند: «البتّه این مجالس مایهی برکت است، مایهی رحمت الهی است، مایهی توجّه برکات الهی به کشور و ملّت است؛ ما به این مجالس احتیاج داریم، این مجالس باید باشد منتها با کمال دقت و شدّت بایستی این شیوهنامهها مراعات بشود؛ یعنی واقعاً هم مسئولینی که مجالس را ترتیب میدهند، هم آقایان منبریها و وعّاظ یا مدّاحانی که مجلس را اداره میکنند، هم آحاد مردمی که در این مجالس شرکت میکنند، بایستی ملاحظه کنند تا با دقّت شیوهنامهها رعایت بشود، فاصلهها رعایت بشود. نگذارند که این مجالس خدای نکرده وسیلهی شیوع بشود تا مخالفین و دشمنان بتوانند این مجالس را طعن کنند و بگویند مجالس حسینی موجب شیوع شد؛ نباید بگذارید یک چنین اتّفاقی بیفتد.»
کاربران و دستاندرکاران هیئات میتوانند فایل کتیبههای منقش به شعار این پویش را برای استفاده در شبکههای اجتماعی و چاپ و نصب در مجالس عزاداری سیدالشهداء علیهالسلام از اینجا دریافت کنند.
دریافت کتیبههای ویژه پویش در یک فایل دریافت تصاویر حساب کاربری در یک فایل
مراسم عزاداری شهادت امام سجاد علیهالسلام در حضور رهبر انقلاب اسلامی در حسینیه امام خمینی(ره) برگزار شد
همزمان با سالروز شهادت حضرت سیدالساجدین، امام سجاد علیهالسلام، صبح امروز مراسم عزاداری در حضور رهبر انقلاب اسلامی در حسینیه امام خمینی(ره) برگزار شد.
در این مراسم که با رعایت کامل ضوابط ستاد ملی مبارزه با کرونا برگزار گردید، پس از تلاوت آیاتی چند از کلامالله مجید توسط قاری بینالمللی آقای حاج احمد ابوالقاسمی، شش نفر از مداحان اهلبیت، آقایان: حاج منصور ارضی، حاج محمدرضا طاهری، حاج سیدمجید بنی فاطمه، حاج میثم مطیعی، حاج سعید حدادیان و حاج مهدی سلحشور به ترتیب ذکر مصیبت و نوحهخوانی کردند.
اعجاز کلام حضرت زینب (س) در جمع کوفیان
به گزارش خبرنگار فرهنگ و هنر دفاعپرس، در تاریخ کربلا وقایع روز عاشورا همان اندازه واجد اهمیت است که وقایع اسارت اهل بیت امام حسین (ع)، ابدا نمیتوان این دور را از هم تفکیک کرد چرا که هر دو به مثابه ستونهای یک قیام واحد است.
به بیان دیگر قیام امام حسین (ع) با شهادت ایشان به پایان نرسید و امام سجاد (ع) و حضرت زینب (س) ادامه این نهضت را به عهده داشتند.
از آنجایی که امام سجاد (ع) مأمور به جهاد با شمشیر نبودند، بهترین سلاح مبارزه ایراد خطبه بود که این وظیفه مهم را در درجه اول حضرت زینب (س) به عهده داشتند و در کنار ایشان حضرت امکلثوم خواهر آن حضرت و فاطمه بنت الحسین انجام وظیفه کردند.
متن زیر بخشی از کتاب شریف «منتهیالآمال» تالیف «شیخ عباس قمی» است که به ورود اسرای کربلا به شهر کوفه میپردازد.
قیام به خطبه
چون ابن زیاد را خبر رسید که اهل بیت (ع) به کوفه نزدیک شدهاند، امر کرد سرهاى شهدا را که ابن سعد از پیش فرستاده بود باز برند و پیش روى اهل بیت سر نیزهها نصب کنند و از جلو حمل دهند و به اتّفاق اهل بیت به شهر در آورند و در کوچه و بازار بگردانند تا قهر و غلبه و سلطنت یزید بر مردم معلوم گردد و بر هول و هیبت مردم افزوده شود، و مردم کوفه چون از ورود اهل بیت (ع) آگهى یافتند از کوفه بیرون شتافتند.
از مسلم گچکار روایت کردهاند که گفت: عبیدالله بن زیاد مرا به تعمیر دارالامارة گماشته بود هنگامى که دست به کار بودم که ناگاه صیحه و هیاهویی عظیم از طرف محلات کوفه شنیدم، پس به آن خادمى که نزد من بود گفتم که این فتنه و آشوب در کوفه چیست؟
گفت: همین ساعت سر مردى خارجى که بر یزید خروج کرده بود میآورند و این انقلاب و آشوب به جهت نظاره آن است.
پرسیدم که این خارجى که بوده؟
گفت: حسین بن على (ع)!؟
چون این شنیدم صبر کردم تا آن خادم از نزد من بیرون رفت آنوقت لطمه سختى بر صورت خود زدم که بیم آن داشتم دو چشمم نابینا شود. آنوقت دست و صورت را که آلوده به گچ بود شستم و از پشت قصر الاماره بیرون شدم تا به کناسه رسیدم پس در آن هنگام که ایستاده بودم و مردم نیز ایستاده منتظر آمدن اسیران و سرهاى بریده بودند که ناگاه دیدم قریب به چهل محمل و هودج پیدا شد که بر چهل شتر حمل داده بودند و در میان آنها زنان و حَرَم حضرت سیّدالشهدا (ع) و اولاد فاطمه بودند، و ناگاه دیدم که على بن الحسین (ع) را بر شتر برهنه سوار است و از زحمت زنجیر خون از رگهای گردنش جارى است.
مسلم گفت که مردم کوفه را دیدم که بر اطفال اهل بیت رقت و ترحم میکردند و نان و خرما و گردو براى ایشان میآوردند آن اطفال گرسنه میگرفتند، امّکلثوم آن نان پارهها و گردو و خرما را از دست و دهان کودکان میربود و میافکند، پس بانگ بر اهل کوفه زد و فرمود: صدقه بر ما اهل بیت روا نیست. اى اهل کوفه! مردان شما ما را میکشند و زنان شما بر ما میگریند، خدا در روز قیامت ما بین ما و شما حکم فرماید.
هنوز این سخن در دهان داشت که صداى ضجه و غوغا برخاست و سرهاى شهدا را بر نیزه کرده بودند آوردند، و از پیش روى سرها، سر حسین (ع) را حمل میدادند و آن سرى بود تابنده و درخشنده، شبیهترین مردم به رسول خدا (ص) و طلعتش چون ماه میدرخشید و باد، محاسن شریفش را از راست و چپ جنبش میداد.
آنچه از مقاتل معتبره معلوم میشود حمل ایشان بر شتران بوده که جهاز ایشان پلاس و رو پوش نداشته بلکه در ورود ایشان به کوفه حالتى بوده که محصور میان لشکریان بودهاند چون خوف فتنه و شورش مردم کوفه بوده؛ چه در کوفه شیعه بسیار بوده و زنهایی که خارج شهر آمده بودند گریبان چاک زده و موها پریشان کرده بودند و گریه و زارى مینمودند.
چون اهل بیت را بر آن شتران بى روپوش و برهنه وارد کردند، زنان کوفه به حال ایشان رقّت کرده گریه و ندبه آغاز نمودند. در آن حال على بن الحسین (ع) را دیدم که از کثرت علّت مرض رنجور و ضعیف گشته و (غل جامعه) بر گردنش نهادهاند و دستهایش را به گردن مغلول کردهاند و آن حضرت به صداى ضعیفى میفرمود که این زنها بر ما گریه میکنند پس ما را که کشته است؟!
در آنوقت حضرت زینب (س) آغاز خطبه کرد، و به خدا قسم که من زنى با حیا و شرم، اَفْصَح و اَنْطَق از جناب زینب دختر على (ع) ندیدم که گویا از زبان پدر سخن میگوید، و کلمات امیرالمؤمنین (ع) از زبان او فرومیریزد، در میان آن ازدحام و اجتماع که از هر سو صدایی بلند بود بهجانب مردم اشارتى کرد که خاموش باشید، در زمان نفسها به سینه برگشت و صداى جرسها ساکت شد آنگاه شروع در خطبه کرد و بعد از سپاس یزدان پاک و درود بر خواجه لَوْلاک فرمود:
اى اهل کوفه، اهل خدیعه و خذلان! آیا بر ما میگریید و ناله سر میدهید هرگز بازنایستد اشک چشم شما، و ساکن نگردد ناله شما، جز این نیست که مثل شما مثل آن زنى است که رشته خود را محکم میتابید و بازمیگشود چه شما نیز رشته ایمان را ببستید و باز گسستید و به کفر برگشتید، نیست در میان شما خصلتى و شیمتى جز لاف زدن و خودپسندی کردن و دشمنداری و دروغ گفتن و به شیوه کنیزان تملّق کردن و مانند اَعدا غمّازى کردن، مَثَل شما مَثَل گیاهی است که در مَزْبَله روییده باشد پس بد توشهای بود که نفسهای شما از براى شما در آخرت ذخیره نهاده و خشم خدا را بر شما لازم کرد و شما را جاودانه در دوزخ جاى داد پس آنکه ما را کشتید بر ما میگریید.
سوگند به خدا که شما به گریستن سزاوارید، پس بسیار بگریید و کم بخندید؛ چه آنکه ساحت خود را به عیب و عار ابدى آلایش دادید که لوث آن به هیچ آبى هرگز شسته نگردد و چگونه توانید شست و با چه تلافى خواهید کرد کشتن جگرگوشه خاتم پیغمبران و سیّد جوانان اهل بهشت و پناه نیکویان شما و مَفْزَع بلیّات شما و علامت مناهج شما و روشن کننده محجّه شما و زعیم و متکلّم حُجَج شما که در هر حادثه به او پناه میبردید و دین و شریعت را از او میآموختید.
آگاه باشید که بزرگ وِزرى براى حشر خود ذخیره نهادید، پس هلاکت از براى شما باد و در عذاب به روى درافتید و از سعى و کوشش خود نومید شوید و دستهای شما بریده باد و پیمان شما مورث خسران و زیان باد، همانا به غضب خدا بازگشت نمودید و ذلّت و مسکنت بر شما احاطه کرد، واى بر شما آیا میدانید که چه جگرى از رسول خدا (ص) شکافتید و چه خونى از او ریختید و چه پردگیان عصمت او را از پرده بیرون افکندید، امرى فظیع و داهیه عجیب به جا آوردید که نزدیک است آسمانها از آن بشکافد و زمین پاره شود و کوهها پاره گردد و این کار قبیح و ناستوده شما زمین و آسمان را گرفت، آیا تعجب کردید که از آثار این کارها از آسمان خون بارید؟
آنچه در آخرت بر شما ظاهر خواهد گردید از آثار آن عظیمتر و رسواتر خواهد بود؛ پس بدین مهلت که یافتید خوشدل و مغرور نباشید؛ چه خداوند به مکافات عجلت نکند و بیم ندارد که هنگام انتقام بگذرد و خداوند در کمینگاه گناهکاران است.
پس آن مخدّره ساکت گردید و من نگریستم که مردم کوفه از استماع این کلمات در حیرت شده بودند و میگریستند و دستها به دندان میگزیدند.
در این وقت حضرت على بن الحسین (ع) فرمود: اى عمّه! خاموشى اختیار فرما و باقى را از ماضى اعتبار گیر و حمد خداى را که تو عالمى میباشی که معلم ندیدى، و دانایى باشى که رنج دبستان نکشیدى، و میدانی که بعد از مصیبت جزع کردن سودى نمیکند و به گریه و ناله آنکه از دنیا رفته بازنخواهد گشت.
مردم صداها به صیحه و نوحه بلند کردند و زنان گیسوها پریشان نمودند و خاک بر سر میریختند و چهرهها بخراشیدند و طپانچهها بر صورت زدند و ندبه به ویل و ثبور آغاز کردند و مردان چندان بگریستند که هیچگاه دیده نشد که زنان و مردان چنین گریه کرده باشند.
پس حضرت سید سجاد (ع) اشارت فرمود مردم را که خاموش شوید و شروع فرمود به خطبه خواندن پس ستایش کرد خداوند یکتا را و درود فرستاد محمد مصطفى (ص) را پس از آن فرمود که:
ایّها النّاس! هرکه مرا شناسد شناسد و هر کس نشناسد بداند که منم على بن الحسین بن على بن ابىطالب (ع) منم پسر آن کس که او را در کنار فرات ذبح کردند بیآنکه از او خونى طلب داشته باشند، منم پسر آنکه هتک حرمت او نمودند و مالش را به غارت بردند و عیالش را اسیر کردند، منم فرزند آنکه او را به قتل صبر کشتند و همین فخر مرا کافى است.
اى مردم! سوگند میدهم شما را به خدا آیا فراموش کردید شما که نامهها به پدر من نوشتید چون مسئلت شما را اجابت کرد از در خدیعت بیرون شدید، آیا یاد نمیآورید که با پدرم عهد و پیمان بستید و دست بیعت فرا دادید آنگاه او را کشتید و مخذول داشتید، پس هلاکت باد شما را براى آنچه براى خود به آخرت فرستادید، چه زشت است رأیی که براى خود پسندیدید، با کدام چشم بهسوی رسول خدا (ص) نظر خواهید کرد هنگامى که بفرماید شماها را که کشتید عترت مرا و هتک کردید حرمت مرا و نیستید شما از امّت من.
چون سیّد سجاد (ع) سخن بدین جا آورد صداى گریه از هر ناحیه و جانبى بلند شد، بعضى بعضى را میگفتند هلاک شوید و ندانستید. دیگرباره حضرت آغاز سخن کرد و فرمود:
خدا رحمت کند مردى را که قبول کند نصحیت مرا و حفظ کند وصیّت مرا در راه خدا و رسول خدا و اهل بیت او؛ چه ما را با رسول خدا (ص) متابعتى شایسته و اقتدائى نیکو است.
مردمان همگى عرض کردند که یا بن رسول اللّه! ما همگى پذیراى فرمان توییم و نگاهبان عهد و پیمان و مطیع امر توییم و هرگز از تو روى نتابیم و به هر چه امر فرمایی تقدیم خدمت نمائیم و حرب کنیم با هر که ساخته حرب تو است و از در صلح بیرون شویم با هر که با تو در طریق صلح و سازش است تا هنگامى که یزید را ماءخوذ داریم و خونخواهى کنیم از آنانکه با تو ظلم کردند و بر ما ستم نمودند حضرت فرمود:
هیهات! اى غدّاران حیلت اندوز که جز خدعه و مکر خصلتى به دست نکردید مگر باز اراده کردهاید که با من روا دارید آنچه با پدران من به جا آوردید، حاشا و کلاّ به خدا قسم هنوز جراحاتى که از شهادت پدرم در جگر و دل ما ظاهر گشته بهبودى پیدا نکرده؛ چه آنکه دیروز بود که پدرم با اهل بیت شهید گشتند.
هنوز مصائب رسول خدا (ص) و پدرم و برادرانم مرا فراموش نگشته و حزن و اندوه بر ایشان در حلق من کاوش مىکند و تلخى آن در دهانم و سینهام فرسایش مىنماید و غصه آن در راه سینه من جریان مىکند، من از شما مىخواهم که نه با ما باشید و نه برما.