شهدای نیاک
مرجع خبری و طراح نرم افزارهای مذهبی وزندگینامه شهدا وبیانات رهبری و دفاع مقدس
شهدای نیاک
مرجع خبری و طراح نرم افزارهای مذهبی وزندگینامه شهدا وبیانات رهبری و دفاع مقدسدرباره من
سایت شهدای نیاک مرجع نرم افزارهای مذهبی ومقالات،بیانات رهبری،زندگینامه شهدا،کتاب های مذهبی،صوت وتصویر،جشنواره های شهدای نیاک،مداحی مناسبت های مذهبی،بانک صوت وتصویر،آرشیوفیلم های مذهبی،کلیپ های مذهبی،سخنرانی علما،خبرهای سیاسی،اجتماعی،فرهنگی مذهبی،نظامی،کتابخانه،نرم افزارهای قرآنی،امام خمینی ره،ویژه نامه مذهبی،کودک ونوجوان،محرم،ماه مبارک رمضان،عاشورا و تاسوعا حسینی،امربه معروف ونهی از منکر،حجاب عفاف،سبک زندگی اسلامی
ادامه...
خط حزبالله ۴۲۷ | ۱۰۰ روز ناکامی صهیونیستی؛ ۱۰۰ روز مقاومت طوفانی
خط حزبالله ۴۲۷ | ۱۰۰ روز ناکامی صهیونیستی؛ ۱۰۰ روز مقاومت طوفانی
چهارصد و بیست و هفتمین شماره خط حزبالله با عنوان «۱۰۰ روز ناکامی صهیونیستی؛ ۱۰۰ روز مقاومت طوفانی» منتشر شد. گزارش هفته این شماره خط حزبالله، به این پرسش، پاسخ داده است که گذر زمان، چگونه بیهوده بودن یاوه گوییها و عجز و استیصال رژیمصهیونیستی را روایت میکند؟ «ماه رجب، فرصت زندگیساز» عنوان یادداشت هفته این شماره خط حزبالله است که به این پرسش که چگونه باید از فرصت ماه مبارک رجب برای تقرب بیشتر به خداوند استفاده کنیم؟ پاسخ داده است. شماره این هفته خط حزبالله به روح مطهر ۱۱۷ خبرنگار و روزنامهنگار شهید در نوار غزه، تقدیم میشود.
مسئله مردم یک اصل اسلامی است و بدون حضور مردم کاری نمیشود کرد و به هدف ها نمیتوان رسید.
دیدار ائمه جمعه سراسر کشوربارهبری انقلاب
مسئله مردم یک اصل اسلامی است و بدون حضور مردم کاری نمیشود کرد و به هدف ها نمیتوان رسید.
رهبر معظم انقلاب اسلامی صبح امروز در دیدار ائمه جمعه سراسر کشور، «حضور، خواست و اقدام مردم» را یک اصل اساسی در اسلام خواندند و با تحسین وفاداری، صبوری، علاقمندی، هوشمندی و فداکاری ملت ایران، گفتند: این مردم حتی با ظواهر متفاوت، مؤمنند و دلشان با خداست و باید به معنای واقعی کلمه قدر آنان را دانست و عمیقا به آنها محبت ورزید.
ایشان همچنین ایستادگی و توکل مردم مظلوم غزه را باعث تحسین جهانیان، ترویج اسلام و توجه ملتها به قرآن دانستند و فعالیت ملت یمن و دولت انصارالله را در دفاع از مردم غزه، مصداق بارز جهاد فی سبیلالله خواندند.
حضرت آیتالله خامنهای در ابتدای این دیدار، ماه رجب را از با فضیلتترین ایام سال خواندند و آحاد مردم و مؤمنان را به استفاده هرچه بیشتر از این نعمت بزرگ الهی و ادعیه خوشمضمون آن و توسل و انابه و استغفار توصیه کردند.
رهبر انقلاب اسلامی امامت جمعه را جزو سختترین کارها دانستند؛ چرا که امامِ فریضه الهی نماز جمعه، هم باید به حضرت حق متوجه باشد و رضایت او را هدف قرار دهد و هم منافع مردم و رضایت آنان را در نظر بگیرد.
ایشان توجه به مردم در فریضه نماز جمعه را نشانهای از جایگاه اساسی مردم در اسلام و نقش بسیار برجسته آنان در حیات و تحرک اسلامی برشمردند و افزودند: نقشآفرینی و حق مردم در نظام اسلامی بهگونهای است که به فرموده امیرمومنان(ع) اگر مردم نخواهند و نیایند، تکلیف از شخصِ صاحب حقی مانند ایشان هم ساقط است؛ اما اگر مردم خواستند، پذیرش مسئولیت بر او واجب میشود.
رهبر انقلاب با استناد به آیهای از قرآن کریم درباره یاری کردن پیامبر(ص)، افزودند: خداوند دست یاری مؤمنان را در ردیف نصرت و کمک خود به پیامبر بیان میکند و این نشان میدهد که هرکس در هر رتبهای و درجهای، در انجام دادن وظایف به کمک مردم نیازمند است.
ایشان با اشاره به وظایف متفاوت مسئولان و اشخاص مؤثر در جامعه برای جذب و به صحنه آوردن مردم، گفتند: حکمت الهی نماز جمعه، تأمین اصل حضور مردم و ارتقاء و گسترش این حضور است؛ به همین علت، امام جمعه موظف است در خطبهها با نمازگزاران حرف بزند و به آنها فکر و راه و برنامه ارائه کند.
حضرت آیتالله خامنهای، موعظه در معنای وسیع این کلمه را محور اساسی خطبههای نماز دانستند و افزودند: موعظه فقط مختص مسائل معنوی و اخلاقی نیست بلکه زمینههای سیاسی و اجتماعی را هم شامل میشود.
ایشان آگاه کردن مردم از «قضایای داخلی و جهانی، توطئهها و نقشههای دشمن و نیازها و واقعیات جامعه» را جزو الزامات محتوایی خطبهها برشمردند و در بیان مصادیقی از موعظههای اجتماعی گفتند: ضرورت افزایش جمعیت و تقویت نیروی انسانی کشور، تبیین مسئله ازدواج در سن مناسب و تشریح ضرورت پرهیز از اسرافِ حقیقتا زیانآور در موارد متعدد از جمله زمینههایی است که نیاز به موعظه اجتماعی دارد.
رهبر انقلاب مواعظ اخلاقی را هم بسیاری ضروری و موجب لطافت روحی برشمردند و در جمعبندی این بخش از سخنانشان گفتند: هدف خطبهها و موعظههای سیاسی، اجتماعی و اخلاقی غنیسازی فکری مخاطبان است تا ذهن آنها درباره مسائل و راهحلهای زندگی فردی و اجتماعی تقویت شود.
رهبر انقلاب در ادامهی بیان الزامات خطبههای نمازجمعه، مسئله «نیازسنجی و مخاطبشناسی» را مورد تأکید قرار دادند و گفتند: مخاطبان نمازجمعه طیفی از زن و مرد و پیر و جوان با سطح سواد و آگاهی مختلف هستند و هنر امامجمعه بیان مطالبی است که هر کدام از مخاطبان، بتوانند از آن بهره خود را داشته باشند.
ایشان با اشاره به قرار داشتن ذهن جوانانِ امروز در معرض انبوه ورودیها و سخنان متفاوت، شناخت مسائل ذهنی آنان را لازمه پاسخگویی درست به نیازها دانستند و افزودند: برای نیازسنجی و شناخت صحیح ذهن مخاطب، معاشرت با مردم و مردمی بودن امامجمعه ضروری است.
حضرت آیتالله خامنهای، مطالعه و انس با قرآن و حدیث و کتابهای معارفی را ضرورتی مهم برای غنابخشی به خطبههای نمازجمعه و پاسخ صحیح به نیازهای مخاطبان خواندند و گفتند: یک ضرورت دیگر برای ایفای مأموریت مهم امامت جمعه، دلسوزی و محبت ورزیدن به مردم است.
ایشان در تبیین ویژگیهای بینظیر مردم ایران بهعنوان مردمی عمیقاً دوستداشتنی، گفتند: مردم ما مردمی بسیار خوب و مؤمن هستند و حتی کسانی که به برخی ظواهر ملتزم عملی نیستند، دلشان با خدا و معانی و مفاهیم معنوی است؛ ضمن اینکه ملتزم نبودن در عمل به نوعی در برخی رفتارهای همه ما وجود دارد.
رهبر انقلاب، وفاداری و آمادگی برای حضور در میدانهای گوناگون دفاع از ایران و نظام اسلامی در مقابل انواع تهاجم تبلیغاتی، عملی، سیاسی و اقتصادی بدخواهان را دیگر ویژگی ممتاز مردم خواندند و خاطرنشان کردند: مردم ما در هر موقعیتی که کشور و انقلاب نیاز به دفاع داشته است با به خیابان آمدن، صبر، شعار و حمایت و حتی با رفتن به میدان جنگ، وفاداری خود را نشان دادهاند و به همین علت امام بزرگوار قاطعانه میفرمود ایمان مردم ما بهتر از ایمان مردم صدر اسلام است.
ایشان افزودند: به معنی واقعی باید قدردان مردم مؤمن، علاقهمند، وفادار و هوشمند ایران باشیم و آنها را عمیقا دوست بداریم؛ ضمن اینکه محبت به مردم همچون اکسیری است که باعث اثرگذاری حرف شما در دل مردم خواهد شد.
حضرت آیتالله خامنهای، دعوت به تقوا در خطبههای نمازجمعه را محدود به مسائل فردی ندانستند و گفتند: در قرآن به تعاون و همکاری در کار خیر و تقوا سفارش شده است؛ بنابراین تقوا یک امر اجتماعی هم است.
ایشان با تأکید بر اینکه اسلام، دینی سیاسی است و همه مسلمانان باید در صحنه سیاست حضور داشته باشند، افزودند: البته میدان سیاست میدانی لغزنده است و برای جلوگیری از لغزشها، مجهز شدن به «تقوای سیاسی، خویشتنداری و چشم باز» ضروری است که در این صورت جنگ روانی دشمن هم بیاثر میشود.
رهبر انقلاب، ملامت و سرزنشگری در مقابل هر حرف یا کار خوب را از نمونههای جنگ روانی دشمن دانستند و گفتند: بنا به دستور قرآن از سرزنشها نباید ترسید.
حضرت آیتالله خامنهای، تشویق آحاد مردم به حضور در میدانهای مختلف سیاسی و اجتماعی را در خطبههای نمازجمعه ضروری خواندند و افزودند: تشویق مردم به کارهای خیر اجتماعی مانند مشارکت در ساخت مدرسه و بیمارستان و کمک به آزادی زندانیان نیازمند و یا تشویق به حضور در میدان سیاسی مانند انتخابات، کاری لازم است.
ایشان حضور در انتخابات را هم وظیفه و هم حقّ مردم دانستند و گفتند: حضور مردم در انتخابات به معنای حقیقی کلمه لازم است؛ البته انتخابات صرفاً تکلیف نیست بلکه حق مردم است که بتوانند قانونگذاران، مجریان قانون و یا اعضای مجلس خبرگان را انتخاب کنند.
رهبر انقلاب با تأکید بر اینکه جهاد تبیین در تشویق مردم به حضور در صحنه مؤثر است، صرف دعوت زبانی را کافی ندانستند و افزودند: عمل، روی خوش، زبان پاسخگو و حضور در جمعهای گوناگون مردم بخصوص جمعهای جوانان ضروری است.
حضرت آیتالله خامنهای در بخش پایانی سخنانشان، با تأکید بر اینکه امروز دست خدا در مسئله بینالمللی غزه قابل مشاهده و نمایان است، گفتند: مردم مظلوم و مقتدر غزه توانستند دنیا را تحت تأثیر مبارزات خود قرار دهند و امروز دنیا به این مردم و مبارزان و گروه مقاومت آنها به چشم قهرمان نگاه میکند.
ایشان برجسته شدن مظلومیت و در عین حال پیروزی مردم غزه در چشم جهانیان را از آثار و برکات صبر و توکل آنان خواندند و افزودند: در مقابل، امروز کسی در دنیا قائل به پیروزی رژیم غاصب و خبیث صهیونیستی در جنگ نیست و در نظر آحاد مردم دنیا و سیاسیون، این رژیم، موجودی ظالم، بیرحم، گرگ خونخوار و شکست خورده و متلاشی است.
رهبر انقلاب با تأکید بر اینکه مردم غزه با ایستادگی خود اسلام را در چشم انسانهای جستجوگر عالَم، ترویج و قرآن را محبوب کردند، از خداوند سربلندی روزافزون مبارزان جبهه مقاومت بخصوص مردم و مبارزین غزه را مسألت کردند.
ایشان همچنین با تمجید و تحسین کار بزرگ ملت یمن و دولت انصارالله در پشتیبانی از مردم غزه، خاطرنشان کردند: یمنیها به مجاری حیاتی رژیم صهیونیستی ضربه وارد کردند و از تهدید آمریکا نترسیدند چرا که انسانِ خداترس از غیرِ خدا نمیترسد و این کار آنها حقاً و انصافاً مصداق جهاد فی سبیل الله است.
حضرت آیتالله خامنهای ابراز امیدواری کردند: به اذن پروردگار این مجاهدتها، مقاومتها و فعالیتها تا پیروزی ادامه پیدا کند و خداوند نصرت و یاری خود را شامل همه کسانی نماید که در راه مورد رضایت او حرکت میکنند.
پیش از بیانات رهبر انقلاب، حجتالاسلام حاج علیاکبری رئیس شورای سیاستگذاری ائمه جمعه به بیان گزارشی از بیستوششمین اجلاس ائمه سراسر کشور با حضور قریب به ۹۰۰ امام جمعه پرداخت.
* حقاً و انصافاً ماه رجب ماه مبارکی است. رحمت الهی در سرتاسر این ماه در اختیار آحاد مردمی است که دلهایشان متذکر به یاد پروردگار باشد.
شایستهترین عملی که انسان در این ماه انجام میدهد استغفار است. واقعاً همهی ما احتیاج داریم به اینکه استغفار کنیم. به خدای متعال پناه ببریم.
مغفرت الهی بزرگترین نعمتی است که در دنیا و آخرت خدای متعال به یک انسان عنایت میکند. حتی اولیاء الهی، حتی پیغمبر خدا از مغفرت الهی بینیاز نیستند. لِیَغْفِرَ لَکَ اللَّهُ مَا تَقَدَّمَ مِن ذَنبِکَ وَمَا تَأَخَّرَ.
این مغفرت به خاطر آن است که احدی نمیتواند حق اطاعت و عبادت پروردگار به جای بیاورد.
هیچ کس نیست که بتواند حق عبادت پروردگار را، حق بندگی را، آن طور که شایستهی اوست به جا بیاورد. هر چه مجاهدت هم بکند نمیتواند.
احتیاج داریم به استغفار. همهمان باید استغفار کنیم.
* دلسوز مردم بودن و محبت ورزیدن به مردم یکی از بایدهای امامت جمعه است. مردم ما مردمی خوب و مومن هستند حتی آنها که برخی ظواهر شرعی را مراعات نمیکنند.
* امامت جمعه جزو سختترین کارهاست، شاید کمتر کاری به دشواری امامت جمعه باشد. علت هم این است که هم در نماز و خطبه بایستی اخلاص و توجه به حضرت حق و اینها باشد که اگر این معنا نباشد دل انسان خالی از قصد تقرب و اخلاص للّه باشد حرف اثر نمیگذارد، نماز برکت پیدا نمیکند هم این لازم است، هم توجه به خلق لازم است. در نمازهای غیر جمعه شاعر میگوید که
پشتم به خلائق است و رویم به خداست
اما در این نماز شما پشتتان به خلائق نیست، رویتان هم به خلائق است. هم رو به خلائق دارید، هم رو به خدا دارید، هم باید رضای الهی را در نظر بگیرید، هم باید نفع مردمی و رضای مردمی را در نظر بگیرید خیلی سخت است دیگر.
* نقشآفرینی مردمی در نظام اسلامی و اساساً در حیات اسلامی مردم در نگاه اسلام، در نگاه قرآن، با توجه به مجموعهی احکام اسلامی خیلی مورد توجهاند.
اگر مردم نیایند سراغ آن کسی که خود را صاحب حق میداند و مسئولیتی میخواهد قبول بکند بر او واجب نیست دنبال آن حق برود.
حتی کسی مثل امیرالمؤمنین علیابنابیطالب اگر مردم با او نباشند، دور و برش نباشند میگوید من تکلیفی ندارم.
* خداوند متعال به پیغمبرش میفرماید که: «هُوَ الَّذی أَیَّدَکَ بِنَصْرِهِ وَ بِالْمُؤْمِنین» خیلی مهم است. خدای متعال مؤمنین را در ردیف نصرت خودش قرار میدهد؛ یعنی اگر مؤمنین کمک نمیکردند به پیغمبر، پیغمبر هم پیروز نمیشد. لذا اولین کاری که پیغمبر انجام داد ساختن مؤمنین بود. مؤمن بسازد، مؤمن درست کند. خب پس بنابراین روشن است که رسیدن به هدفهای اسلامی ــ حالا اسمش را بگذارید نظام اسلامی، در نهایت تمدّن اسلامی ــ جز با حضور مردم جز با توجّه و مبادرت مردم امکانپذیر نیست. باید مردم بخواهند، مردم بیایند، مردم اقدام کنند.
مظلوم پیروز
بیانات بعد از مراسم روضهخوانی در سالروز شهادت امام علی النقی علیهالسلام
در آستانهی سالروز شهادت دهمین اختر تابناک آسمان امامت و ولایت حضرت امام علی النقی الهادی علیهالسلام پایگاه اطلاعرسانی دفتر حفظ و نشر آثار آیتالله خامنهای متن و صوت بیانات رهبر انقلاب را دربارهی حیات نورانی این امام همام منتشر میکند.
این سخنان در سیام مردادماه سال ۱۳۸۳ و پس از مراسم روضهخوانی به مناسبت شهادت حضرت امام علی النقی علیهالسلام بیان شده است.
این سخنان در سیام مردادماه سال ۱۳۸۳ و پس از مراسم روضهخوانی به مناسبت شهادت حضرت امام علی النقی علیهالسلام بیان شده است.
بسماللهالرّحمنالرّحیمبالاخره در نبرد بین امام هادی (علیهالسّلام) و خلفایی که در زمان ایشان بودند، آن کس که ظاهراً و باطناً پیروز شد، حضرت هادی (علیهالسّلام) بود؛ این باید در همهی بیانات و اظهارات ما مورد نظر باشد.
در زمان امامت آن بزرگوار شش خلیفه، یکی پس از دیگری، آمدند و به درک واصل شدند. آخرین نفر آنها، «معتز» بود که حضرت را شهید کرد و خودش هم به فاصلهی کوتاهی مُرد. این خلفا غالباً با ذلت مردند؛ یکی بهدست پسرش کشته شد، دیگری به دست برادرزادهاش و به همین ترتیب بنیعباس تارومار شدند؛ به عکسِ شیعه. شیعه در دوران حضرت هادی و حضرت عسگری (علیهماالسّلام) و در آن شدت عمل روزبهروز وسعت پیدا کرد؛ قویتر شد.
حضرت هادی (علیهالسّلام) چهل و دو سال عمر کردند که بیست سالش را در سامرا بودند؛ آنجا مزرعه داشتند و در آن شهر کار و زندگی میکردند. سامرا در واقع مثل یک پادگان بود و آن را معتصم ساخت تا غلامان ترکِ نزدیک به خود را - با ترکهای خودمان؛ ترکهای آذربایجان و سایر نقاط اشتباه نشود - که از ترکستان و سمرقند و از همین منطقهی مغولستان و آسیای شرقی آورده بود، در سامرا نگه دارد. این عده چون تازه اسلام آورده بودند، ائمه و مؤمنان را نمیشناختند و از اسلام سر در نمیآوردند. به همین دلیل، مزاحم مردم میشدند و با عربها - مردم بغداد - اختلاف پیدا کردند. در همین شهر سامرا عدهی قابل توجهی از بزرگان شیعه در زمان امام هادی (علیهالسّلام) جمع شدند و حضرت توانست آنها را اداره کند و به وسیلهی آنها پیام امامت را به سرتاسر دنیای اسلام - با نامهنگاری و... - برساند. این شبکههای شیعه در قم، خراسان، ری، مدینه، یمن و در مناطق دوردست و در همهی اقطار دنیا را همین عده توانستند رواج بدهند و روزبهروز تعداد افرادی را که مؤمن به این مکتب هستند، زیادتر کنند. امام هادی همهی این کارها را در زیر برق شمشیر تیز و خونریز همان شش خلیفه و علیرغم آنها انجام داده است. حدیث معروفی دربارهی وفات حضرت هادی (علیهالسّلام) هست که از عبارت آن معلوم میشود که عدهی قابل توجهی از شیعیان در سامرا جمع شده بودند؛ بهگونهای که دستگاه خلافت هم آنها را نمیشناخت؛ چون اگر میشناخت، همهشان را تارومار میکرد؛ اما این عده چون شبکهی قویای بهوجود آورده بودند، دستگاه خلافت نمیتوانست به آنها دسترسی پیدا کند.
یک روزِ مجاهدت این بزرگوارها - ائمه (علیهمالسّلام) - به قدر سالها اثر میگذاشت؛ یک روز از زندگی مبارک اینها مثل جماعتی که سالها کار کنند، در جامعه اثر میگذاشت. این بزرگواران دین را همینطور حفظ کردند، والّا دینی که در رأسش متوکل و معتز و معتصم و مأمون باشد و علمایش اشخاصی باشند مثل یحییبناکثم که با آنکه عالم دستگاه بودند، خودشان از فساق و فجار درجه یکِ علنی بودند، اصلاً نباید بماند؛ باید همان روزها بکل کلکِ آن کنده میشد؛ تمام میشد. این مجاهدت و تلاش ائمه (علیهمالسّلام) نه فقط تشیع بلکه قرآن، اسلام و معارف دینی را حفظ کرد؛ این است خاصیت بندگان خالص و مخلص و اولیای خدا. اگر اسلام انسانهای کمربسته نداشت، نمیتوانست بعد از هزار و دویست، سیصد سال تازه زنده شود و بیداری اسلامی بهوجود بیاید؛ باید یواش یواش از بین میرفت. اگر اسلام کسانی را نداشت که بعد از پیغمبر این معارف عظیم را در ذهن تاریخ بشری و در تاریخ اسلامی نهادینه کنند، باید از بین میرفت؛ تمام میشد و اصلاً هیچ چیزش نمیماند؛ اگر هم میماند، از معارف چیزی باقی نمیماند؛ مثل مسیحیت و یهودیتی که حالا از معارف اصلیشان تقریباً هیچچیز باقی نمانده است. اینکه قرآن سالم بماند، حدیث نبوی بماند، این همه احکام و معارف بماند و معارف اسلامی بعد از هزار سال بتواند در رأس معارف بشری خودش را نشان دهد، کار طبیعی نبود؛ کار غیرطبیعی بود که با مجاهدت انجام گرفت. البته در راه این کار بزرگ، کتکخوردن، زندانرفتن و کشتهشدن هم هست، که اینها برای این بزرگوارها چیزی نبود.
ائمهی ما در طول این دویستوپنجاه سال امامت - از روز رحلت نبی مکرم اسلام (صلّیاللَهعلیهوآله) تا روز وفات حضرت عسکری، دویستوپنجاه سال است - خیلی زجر کشیدند، کشته شدند، مظلوم واقع شدند و جا هم دارد برایشان گریه کنیم؛ مظلومیتشان دلها و عواطف را به خود متوجه کرده است؛ اما این مظلومها غلبه کردند؛ هم مقطعی غلبه کردند، هم در مجموع و در طول زمان.
والسّلام علیکم و رحمةالله برکاته
اطلاعنگاشت | ۱۰۰ روز طوفان
اطلاعنگاشت | ۱۰۰ روز طوفان
رهبر انقلاب اسلامی: «رژیم صهیونیستی بعد از این قریب صد روز جنایتی که دارد انجام میدهد، به هیچکدام از هدفهایش نرسیده... مقاومت زنده، سرحال، آماده، آن رژیم، خسته، سرافکنده، پشیمان و داغ باطلهی جنایتکار به پیشانیاش خورده.»
در اطلاعنگاشت «۱۰۰ روز طوفان»، بخشی از شکستهای رژیم صهیونیستی در ۱۰۰ روز آغازین عملیات طوفان الاقصی مردم فلسطین در غزه براساس اطلاعات معتبر رسانهای مرور شده است.
هزاران نفر از مردم قم با رهبر معظم انقلاب دیدار کردند
هزاران نفر از مردم قم با رهبر معظم انقلاب دیدار کردند
به مناسبت سالگرد قیام ۱۹ دی قم در سال ۱۳۵۶ در حمایت از حضرت امام خمینی(ره) علیه رژیم پهلوی، هزاران نفر از اقشار مختلف مردم این شهر، صبح امروز (سهشنبه) با حضور در حسینیه امام خمینی تهران، با رهبر انقلاب اسلامی دیدار کردند.
در سالروز قیام نوزدهم دیماه ۱۳۵۶
بسم الله الرّحمن الرّحیم
و الحمد لله ربّ العالمین و الصّلاة و السّلام علی سیّدنا و نبیّنا ابیالقاسم المصطفی محمّد و علی آله الطّیّبین الطّاهرین المعصومین سیّما بقیّة الله فی الارضین عجّل الله تعالی فرجه الشّریف و ارواحنا فداه.
خیلی خوش آمدید برادران عزیز، خواهران عزیز، مردم عزیز قم، یادگاران حماسهآفرینیهای این شهر قیام، شهر معرفت، شهر جهاد. خدای متعال را شاکریم که فرصت داد، عمر داد، یک بار دیگر روز نوزدهم دی و دیدار مردم عزیز قم را توانستیم مشاهده کنیم و دربارهی حادثهی بزرگ نوزدهم دی، چند کلمهای عرایضی عرض کنیم.
در حادثهی نوزدهم دی سال ۵۶، در این قیام خودجوش مردمی در شهر قم، نکات متعدّدی وجود دارد که دربارهی آنها، هم ما مطالب زیادی عرض کردهایم، هم دیگران گفتهاند؛ نمیخواهیم آن مسائل را تکرار کنیم، ولی بعضی از نکتهها وجود دارد که چون همواره مبتلابه ملّت ما و کشور ما است، مطالبِ بهروز است، مطالبِ کهنهبشو نیست، لذا تکرار آنها مفید است.
یکی از آن مطالب که من امروز دربارهی آن، چند جملهای عرض میکنم، عبارت است از قدرت نقشآفرینی مردم در حوادث بزرگ. این را ما نباید فراموش کنیم؛ این را در زندگی خودمان تجربه کردهایم، هم خودمان باید این را فراموش نکنیم، هم این تجربه را به دیگران منعکس کنیم. امروز غزّه را ملاحظه کنید؛ نقشآفرینی حضور مردم و ایستادگی مردم در یک حادثهی عظیم؛ یعنی یک گروه کوچک، یک مردم محدود ــ مثلاً دو میلیون جمعیّت ــ در یک وجب زمین، آمریکای با آن عظمت را و رژیم صهیونیستی آویزان به آمریکا را عاجز کردهاند؛ قدرت حضور مردم یعنی این. خب، حادثهی قم یک حادثهای است بمراتب از این بالاتر؛ چرا؟ برای خاطر اینکه در روز نوزدهم دی مردم قم آمدند داخل خیابان، شهید هم دادند، کتک هم خوردند، عدّهای هم زندان رفتند، امّا سرآغاز یک جریانی شدند که آن جریان توانست یک رژیم وابستهی مستکبر ظالم مسلّط بر این کشور را در طول مدّت حدود یک سال سرنگون کند. از نوزدهم دی ۵۶ تا بیستودوّم بهمن ۵۷ مگر چقدر زمان است؟ حضور مردم در صحنههای مختلف این است؛ من دربارهی این میخواهم مطلبی عرض کنم؛ این را ما بایستی فراموش نکنیم. وقتی که یک چنین قدرتی در بازوی یک ملّت و در مشت یک ملّت وجود دارد، چرا قدرش را نداند؟ چرا از آن استفاده نکند؟ چرا در مقابل حوادث بزرگ، آن را به کار نیندازد و در وسط میدان نیاورد؟ حرف من این است.
این را امام به ما یاد داد؛ بدون هیچ مبالغهای و اغراقی، بدون هیچ تردیدی، امام بزرگوار ــ که خب امام کارهای اختصاصی زیاد دارد؛ یکیاش همین است ــ نشان داد به مردم، یاد داد به مردم که حضور آنها در صحنه معجزهآفرین است؛ این را ماها نمیدانستیم، دیگران هم نمیدانستند؛ امام در سال ۴۱ و ۴۲، با عمل، با حرف، با منطق، با استدلال، این را به همهی ملّت ایران نشان داد؛ به آنها فهماند که اگر میخواهند پیش بروند، اگر میخواهند به نتایجی که مطلوب آنها است برسند، باید در میدان حضور داشته باشند؛ عقب کشیدن، به این و آن اتّکاء کردن، کنج عزلت گزیدن، فایده ندارد؛ باید بیایند وسط میدان. خودش هم آمد وسط میدان؛ امام به جای نشستوبرخاست کردن با احزاب و گروهها و جریانهای سیاسی و شخصیّتهای سیاسی معروف پُرمدّعا که در آن زمان بودند، آمد با مردم نشست. من یک خاطرهای عرض بکنم. من میرفتم به یک شهری ــ نمیخواهم اسم آن شهر را بیاورم ــ یک ملّای بزرگی در آن شهر بود؛ امام به من فرمودند به آن آقا بگو که بلند شوند بیایند قم؛ جای ایشان قم است؛ بیایند اینجا، منتها شرطش این است که با فلان جریان سیاسی ــ امام اسم یک جریان سیاسی معروف آن زمان را برد ــ رابطهشان را قطع کنند؛ بیایند قم، منتها با آن جریان رابطهشان را قطع کنند. بنده هم رفتم به آن آقا این مطلب امام را منعکس کردم. البتّه آن آقا خوشش نیامد و قم هم نیامد؛ ایشان فرمود که من با آن جریان رابطهای ندارم و از این حرفها. منطق امام این بود: عالِم دینی، به عنوان عالِم دینی، به عنوان مرجع، به عنوان یک محور معرفتاندوزی و اندیشهورزی، باید بیاید بین مردم.
خودش آمد بین مردم؛ روز عاشورا، در مدرسهی فیضیّهی قم، امام آمد نشست آنجا صریح و روشن با مردم حرف زد.(۱) برادران عزیز، خواهران عزیز! این سخنرانی امام در روز عاشورا یک حادثهی تاریخی است. با همهی وجود آمد وسط میدان؛ آمد در مدرسهی فیضیّه نشست، مدرسه و میدان آستانه مَتروس(۲) از جمعیّت، و امام آن سخنرانی بینظیر را در آنجا انشاء کرد و بیان کرد. عملاً مردم را آورد داخل صحنه؛ حرف دلش را به جای اینکه با فلان جریان سیاسی یا فلان شخصیّت سیاسی بزند، با مردم زد و مردم را عملاً وارد میدان کرد؛ مردم وارد میدان شدند، مردم پاسخ دادند، جواب دادند. از روزی که امام این سخنرانی را کرد تا پانزدهم خرداد سال ۴۲، سه روز فاصله شد؛ یعنی به فاصلهی سه روز، مردم در قم، در تهران، در ورامین کشته دادند، شهید دادند. البتّه عدد شهدا معلوم نیست؛ آمارهای زیادی گفته شده، [امّا] تحقیق درستی در این زمینه صورت نگرفته، که کاش صورت بگیرد که [معلوم شود] در پانزدهم خرداد، در تهران و در قم و در ورامین و در بعضی از شهرهای دیگر، چه تعداد جوان و پیر و مرد و زن به شهادت رسیدند. مردم را وارد میدان کرد؛ این کار، کار امام بود؛ پرچم مبارزه را امام به دست مردم داد.
خب، مردم قبول کردند، هزینه هم دادند. البتّه در پانزدهم خرداد ۴۲ مردم سرکوب شدند، امام هم دستگیر شد ــ شبانه ریختند خانهی امام، امام را گرفتند آوردند تهران و آن قضایا که میدانید و شنیدهاید ــ لکن مردم درس را فراموش نکردند. نوزدهمِ دیِ قم، دنبالهی آن حادثه است؛ اینجا هم مردم به طور خودجوش آمدند وارد میدان شدند. در نوزدهم دی، رهبر مردم برای اینکه بگوید «مردم بیایید بیرون» چه کسی بود؟ دلهای مردم، ارتکاز(۳) مردم، درسی که از امام یاد گرفته بودند؛ فهمیدند که باید بیایند. در پانزدهم خرداد به خاطر دستگیری امام آمدند، در نوزدهم دی به خاطر اهانت به امام آمدند. آمدند وارد میدان شدند، مبارزه را شروع کردند و این برکت پیدا کرد، خدای متعال به این مبارزه برکت داد؛ قم و تبریز و یزد و شیراز و اینجا و آنجا و همه جا، ملّت ایران قیام کردند و حادثهی بیستودوّم بهمن اتّفاق افتاد. حضور مردم یعنی این.
این درس البتّه درس امیرالمؤمنین است. من یک عبارتی را یادداشت کردهام از امیرالمؤمنین (علیه الصّلاة و السّلام)؛ ماها روی این جملات نهجالبلاغه خیلی باید تکیه کنیم، از نهجالبلاغه خیلی باید یاد بگیریم. این در فرمان امام به مالک اشتر است که بهغلط به آن میگویند «عهدنامه»؛ عهدنامه نیست، فرمان حکومتی است؛ فرمان امام به مالک اشتر است. در آنجا خیلی حرف هست؛ یک دریا مروارید در این فرمان امام وجود دارد، یک تکّهاش این است که فرمود: وَ اِنَّما عِمادُ الدّینِ وَ جِماعُ المُسلِمینَ وَ العُدَّةُ لِلاَعداءِ العامَّةُ مِنَ الاُمَّة.(۴) «عِمادُ الدّین» یعنی تکیهگاه دین. شما جامعهی اسلامی هستید؛ امیرالمؤمنین [این را] به ملّت خودش میفرماید، خطاب به ما هم هست. خیلی خب، جامعهی اسلامی هستید، تکیهگاه اسلامتان امّتند، بدنهی مردمند. «جِماعُ المُسلِمین» یعنی آن بدنهی اصلی جامعه، بدنهی اصلی این اجتماع مسلمانی. وَ العُدَّةُ لِلاَعداء؛ «عُدَّة» یعنی ذخیرهی روز مبادا؛ آن چیزی که نگه میداریم برای روز مبادا. وَ العُدَّةُ لِلاَعداء؛ این ذخیرهی در مقابل دشمن، چه کسانی هستند؟ اَلعامَّةُ مِنَ الاُمَّة؛ یعنی تودهی مردم. من یک وقتی چند سال قبل از این، یک تکّههایی از این نامه را برای مسئولین مطرح کردم(۵) که آنجا حضرت مقایسه میکند بین خاصّه و عامّه؛ «خاصّه» یعنی نورچشمیها، «عامّه» یعنی تودهی مردم. بیانات عجیبی دربارهی خاصّه ذکر میکند، بیانات عجیبی دربارهی عامّه ــ تودهی مردم ــ ذکر میکند. تکیهی حضرت به این است که به تودهی مردم تکیه کنید. وقتی یک رئیسجمهوری با تودهی مردم اُنس میگیرد، حرف میزند، کار میکند، میرود در دل مردم، یک عدّهای از آنجا بلند میشوند میگویند «این پوپولیسم است»! اهانت میکنند. نه، این مردمداری است؛ این نشان گرفتن نقطهی اصلی است. تودهی مردم همهکارهاند. البتّه کیفیّت کار کردن با تودهی مردم یک هنر بزرگی است؛ آن به جای خود محفوظ.
خب، یک نکتهی اساسی در اینجا وجود دارد؛ این حضور مردمی در صحنه و در وسط میدان که عرض کردیم، یک نکتهی اساسی در کنارش هست؛ آن نکته چیست؟ آن، این است که کشاندن مردم به صحنهی مبارزه باید با جهتدهی دقیق و با توانبخشی معرفتی باشد. من چند روز قبل هم یک صحبتی اینجا کردم،(۶) همین نکته را گفتم. یعنی همانطوری که موشکهای شما نقطهزنند و دقیقند ــ این است که طرف مقابل را عاجز میکند؛ دقیق نقطه را انتخاب میکنند، از فاصلهی هزارکیلومتری یا هزاروپانصدکیلومتری یک نقطه را میزنند ــ شما [هم] که وسط میدان ایستادهاید و مردم را دعوت میکنید، هدفتان باید مشخّص باشد، دقیق باشد. امام هدف را مشخّص کرد: برداشتن رژیم وابستهی فاسد پادشاهی، ایجاد حاکمیّت اسلامی؛ هدف مشخّص شد. ما امروز اگر مردم را به وسط میدان دعوت میکنیم، هدف چیست؟ این باید مشخّص بشود. هدفهای دست دوّم، هدفهای فرعی، مورد توجّه نیست. هدف عبارت است از حاکمیّت اسلام، عزّت ملّی، صلاح کامل ملّت ایران، اعتلای ملّت ایران و مقابلهی با استکبار؛ هدف اینها است. البتّه اینها تعبیرات کلّی است، امّا معانی روشن و مشخّصی دارد. کار امام و یارانش در این پانزده سال بین [حادثهی] فیضیّه و بیستودوّم بهمن، روشنگری در همین زمینه بود؛ آن کسانی که با مردم حرف میزدند، آن کسانی که جوانها را معرفت میآموختند و بهخط میکردند ــ امثال مطهرّیها و امثال اینها ــ کارشان این بود که [هدف را] مشخّص کنند و معرفت لازم به مردم داده بشود. توانبخشی معرفتی خیلی مهم است؛ این کار اصلی است. طلبهی ما، فاضل ما، روشنفکر ما، دانشگاهی ما، استاد ما باید در این زمینه حرکت بکنند؛ معرفتبخشی کنند، توانبخشیِ معرفتی کنند.
آن رژیمی که در بیستدوّم بهمن به دست مردم ایران ازاله شد و از این خاکِ پاک، از این کشورِ خدایی بیرون رانده شد، یک رژیم وابسته و کودتایی بود؛ یک عدّهای امروز نمیخواهند این را بعد از چهل سال باور کنند. آمریکاییها و دُوروبَریهای آمریکاییها و وابستگان به آمریکاییها هم با سادهدلیِ تمام ــ عجیب است؛ سیاستمدارند، دیپلماتند، امّا در این قضیّه نهایت سادهاندیشی را دارند به کار میبرند! ــ با محاسبهی غلط، دارند دوباره توجیه میکنند چهرهی رژیمی را که ۴۵ سال قبل، با لگدِ مردم از این کشور رانده شده و بیرون افتاده شده. [رژیم پهلوی] رژیمی وابسته و کودتایی بود. سال ۱۲۹۹ کودتای رضاخان به تحریک انگلیسها و به کمک انگلیسها انجام گرفت. بعد از سه چهار سال، به پادشاهی رسیدن رضاخان و تبدیل شدنش به رضاشاه به کمک انگلیسها بود، به دست انگلیسها بود. چند سال بعد، شروع استحالهی فرهنگی ملّت ایران در تمدّن غربی، مثل کشف حجاب و مثل بستن حوزهها و مثل تعطیل کردن عزاداریها و مراسم دینی و نمازجماعتها و مانند اینها، به وسیلهی عوامل نشاندار انگلیسها در ایران در دُوروبَر رضاخان بود که من نمیخواهم اسم بیاورم؛ شخصیّتهای سیاسی و فرهنگی معروفی که بعضیشان هنوز در بین مردم ما آن چهرهی واقعیشان روشن نیست، کتاب دارند، نوشته دارند؛ اطراف رضاخان، کارشان این بود که فرهنگ ملّت ایران را استحاله کنند و هضم کنند در فرهنگ غربی. مسئلهی کشف حجاب را با این چشم نگاه کنید؛ کار انگلیسها بود. بعد، در سال ۱۳۲۰ که رضاخان از کشور اخراج شد، به سلطنت نشستن محمّدرضا به وسیلهی انگلیسها بود؛ سفیر انگلستان مستقیماً در این کار دخالت داشت و ارادهی آنها بود. در سال ۳۲، بعد از اینکه محمّدرضا در برابر نهضت ملّی نفت طاقت نیاورد و از کشور فرار کرد، برگرداندنش با کودتا مشترکاً کار انگلیسها و آمریکاییها بود. بعد هم ادامهی حکومت ننگین محمّدرضا تا بیستودوّم بهمن سال ۱۳۵۷، به کمک آمریکاییها بود. [رژیم پهلوی] یک حکومت اینجوری بود؛ از شروع و وسط و اوّل و آخرش، دخالت انگلیس، دخالت آمریکا، کمک انگلیس، کمک آمریکا، وابستگی به آنها و فروختن کشور به آنها بود؛ نه فقط فروختن سرمایهی اقتصادی کشور، [بلکه] نفت ملّت را به آنها دادند، عزّت ملّت را هم به آنها دادند، دین ملّت را هم به آنها فروختند، شرف ملّت را هم به آنها فروختند؛ یک چنین رژیمی بود. ملّت ایران این رژیم را از کشور بیرون کرد؛ امام این هدف را در مقابل ملّت ایران گذاشت. خب، این سیاست راهبردی امام بزرگوار است: آوردن مردم وسط صحنه، سپردن پرچم مبارزه به دست مردم.
در مقابل این سیاست، یک سیاست راهبردی دیگر وجود دارد؛ نقطهی مقابل این. آن سیاست چیست؟ بیرون آوردن مردم از صحنه، کشاندن مردم به بیرون از میدانِ هماوردی و مسابقه و رزم. این سیاستِ کیست؟ سیاست دشمنان انقلاب است؛ سیاست آمریکا، سیاست قدرتمندان عالم، سیاست صهیونیستها، سیاست کمپانیهای استثمارگر صهیونیستی در سراسر جهان این است. این سیاست، چهل سال است در کشور ادامه دارد. امروز این سیاست با نهایت رذالت دارد فعّالیّت میکند؛ به این توجّه کنید. تلاش میکنند که مردم را از صحنه خارج کنند. اینکه شما میبینید دربارهی اینکه آیا در انتخابات شرکت بکنیم یا نکنیم، [بعضی میگویند] «نه، چه فایده دارد؟» این یک چیز ساده نیست؛ این همان سیاست راهبردی آمریکا است، این همان سیاست راهبردی دشمنان انقلاب است. نبودن مردم در صحنهی سیاست، نبودن مردم در صحنهی فرهنگ، نبودن مردم در صحنههای اقتصادی، نبودن مردم در صحنههای دینی، سیاست راهبردی دشمن است. راهپیمایی اربعین مورد تمسخر قرار بگیرد؛ جشن بزرگ [مربوط به ] امیرالمؤمنین یا نیمهی شعبان در خیابانهای تهران، با آن عظمت، مورد تردید قرار بگیرد که چرا [برگزار میشود]؛ احترام به سردار بزرگ ایران و منطقه، شهید سلیمانی، مورد تردید قرار بگیرد. مگر عکس شهید سلیمانی را در همین تهران، پهلوی فلان دانشگاه پاره نکردند؟(۷) یکی را تحریک میکنند که بیا این عکس را پاره کن؛ هشت میلیون جمعیّت جنازهی شهید سلیمانی را تشییع میکنند، بعد یک جوان غافل، یک جوان بیارزش ــ که حالا یا پول گرفته یا روی مغزش کار کردهاند ــ میآید در مقابل میلیونها جمعیّتِ ملّتِ ایران، عکس شهید سلیمانی را پاره میکند! معنای اینها چیست؟ این نشاندهندهی همان سیاست راهبردی دشمن است.
دشمن در این جهت بسیار فعّال و پُرکار است؛ بسیار پُرکار است. فهمیدهاند که علّت پیشرفت ایران، علّت عزّتیابی ایران، علّت مطرح شدن ایران به عنوان یک قدرت شاخص در این منطقه، علّت پیدا شدن اینهمه عمق راهبردی برای کشور ــ این نیروهای مقاومت در سراسر منطقه، عمق راهبردی نظام جمهوری اسلامیاند ــ علّت همهی اینها حضور مردم ایران در صحنه است. اگر جنگ تحمیل میکنند، دشمن در جنگ شکست میخورد؛ اگر حملهی کودتایی میکنند، شکست میخورد؛ اگر حملهی امنیّتی میکنند، شکست میخورد؛ علّت این است که مردم در صحنه حاضرند. آنجایی که توانستند مانع از حضور مردم در صحنه بشوند، دشمن پیروز شده؛ در خیلی از بخشهای اقتصادی همینجور است. ما سیاستهای اصل ۴۴ را ابلاغ کردیم،(۸) به فلان دولت مدام سفارش کردیم، گفتند بله، میکنیم، نمیکنیم، میکنیم، نمیکنیم؛ چند مورد کردند که از چند مورد، نصفش فاسد از آب درآمد! مشکل اقتصادی اینجوری درست میشود دیگر. آنجا دشمن خرسند است، آنجا دشمن حمایت میکند. دشمن در این زمینه فعّال است، کاملاً پُرکار است.
برای اینکه مردم را از صحنه خارج کنند، یکی از کارهایشان مأیوس کردن از آینده است. شما ببینید چقدر در این رسانههای وابستهی به دشمن ــ یا صریح یا غیر صریح؛ بعضی از این رسانهها صریحاً وابستهی به دشمنند، بعضیها صریحاً وابسته نیستند امّا باطناً وابستهاند ــ مردم را از آینده مأیوس میکنند. یک نکتهی منفی را پیدا میکنند، این را تعمیم میدهند، بزرگ میکنند برای اینکه مردم مأیوس بشوند، عمده هم جوانها؛ [میخواهند] جوانها را مأیوس کنند. این را که «حضور در فعّالیّتهای سیاسی چه فایده دارد؟ حضور در انتخابات چه فایده دارد؟» ترویج میکنند، روی این کار میکنند.
[کار دیگر] به رخ کشیدن کمبودها و سختیها در امور اقتصادی. خب بله، ما مشکل اقتصادی داریم، شکّی نیست؛ ضعفهای گوناگونی بوده، ادامه پیدا کرده؛ این ضعفهای اقتصادی وجود دارد، در این هیچ تردیدی نیست؛ اینها را به رخ میکشند، در حالی که اگر در یک موردی دقّت بشود، تحقیق بشود، بیشترِ این ضعفهای اقتصادی هم به خاطر عدم حضور مردم است؛ آن جاهایی که مردم حضور داشتند، این ضعفها کمتر است.
ترساندن از قدرتها یکی از راههای بیرون بردن مردم از صحنه است؛ ترساندن از آمریکا، ترساندن از رژیم صهیونیستی، ترساندن از این و آن، در حالی که ملّت ایران نترسیدن از قدرتها را خودش تجربه کرده. ما اگر قرار بود از فلان قدرت بترسیم که حالا اصلاً جمهوری اسلامیای وجود نداشت، جمهوری اسلامیای نبود. امروز خیلی از قدرتهایی که داعیهی تسلّط و خدایی بر این منطقه داشتند، از ملّت ایران میترسند.
یکی از عواملی که برای بیرون بردن مردم از صحنه به کار میگیرند، بیاعتقاد کردن مردم و بیاعتنا کردن مردم به عوامل حضور و شجاعت و قدرت است که در رأسش ایمان دینی است، در رأسش تشرّع است. دارند تلاش میکنند، تبلیغات میکنند، کار میکنند؛ دشمن مشغول کار است. مسئولین ما باید در این زمینهها هرچه میتوانند تلاش کنند، هرچه میتوانند کار کنند. مسئلهی حجاب و این قضایای حجاب را با این چشم نگاه کنید. مسئله صرفاً این نیست که حالا قضیّهی حجاب را یک عدّهای نمیدانند یا ملاحظه نمیکنند؛ نه، یک عدّهای انگیزه دارند ــ البتّه عدّهی کمی ــ برای مخالفت و معارضه.
یکی از مسائل، ایجاد اختلاف است؛ دوقطبی کردن مردم. ببینید، اختلاف دو جور است: یک وقت دو نفر با هم اختلاف سلیقه دارند، در فلان مسئلهی سیاسی، در فلان حُب و بغض؛ با همدیگر هم دوستند، رفیقند، با هم چایی میخورند، با هم سر سفره مینشینند، اختلاف نظر هم دارند؛ یک وقت [هم] هست اختلاف نظر جوری است که هر چیزی از یک طرف صادر بشود ــ هرچه میخواهد باشد: فکر، عمل، خوب، بد ــ از سوی این طرف دیگر محکوم است، از این هم هرچه صادر میشود از طرف او محکوم است؛ اسم این «دوقطبی» است. دوقطبی در جامعه ایجاد میکنند. هر کاری طرف مقابل بکند، این طرف او را محکوم میکند، ولو خوب باشد. اینها از کارهایی است که امروز مخالفین ملّت ایران و دشمنان ملّت ایران مشغولند.
راه مقابله هم حضور مردم است. مردم در مسائل اقتصادی باید وارد بشوند، در مسائل سیاسی باید وارد بشوند، در انتخابات باید جدّاً وارد بشوند، حتّی در مسائل امنیّتی باید وارد بشوند. عوامل امنیّتی دشمن در مردم، در محلّهها، اینجا و آنجا حضور دارند؛ مردم میتوانند اینها را بشناسند. در خیلی از مشکلات امنیّتی، مردم به کمک دستگاههای امنیّتی آمدند و مشکل را برطرف کردند؛ خبرهایش دست ماها است، خبرهایش را به ماها میدهند. خیلی از کارها میخواستند بکنند، شبیه همین فاجعهای که در کرمان ایجاد کردند،(۹) مردم ملتفت شدند، توجّه کردند، دستگاهها متوجّه شدند، پیشگیری کردند. شاید بشود گفت دهها برابرِ آنچه اتّفاق میافتد، دشمن میخواهد انجام بدهد و خنثی میشود؛ [البتّه] خیلیاش به کمک مردم.
این مسئلهای که عرض کردم، مسئلهی حضور مردم در صحنه ــ که جزو لوازم حتمی ادارهی صحیح کشور و پیشرفت انقلاب و به نتیجه رسیدن انقلاب و به هدفها دست یافتن انقلاب است ــ باید ترویج بشود؛ هر کسی صدایی دارد، هر کسی زبان گویایی دارد، هر کسی مخاطبی دارد، هر کسی میتواند اثر بگذارد، باید روی این زمینه کار کند: وَ تَواصَوا بِالحَقّ؛(۱۰) این حق است. تواصی به حق وظیفهی همه است؛ روحانی باشد، استاد دانشگاه باشد، منبر باشد، صداوسیما باشد، مسئول سیاسی باشد، مدیر فلان دستگاه باشد، عالِم باشد، مرجع باشد، هر کسی باشد، وظیفه است. مردم را بایستی به حضور در میدان، ایستادگی در میدان، آشنایی با لوازم میدان وادار کنند. البتّه مسئولان حکومتی باید بدانند که مردم آمادهاند، [لذا] وظیفهی آنها سنگین است؛ هم مسئولان حکومتی، هم فعّالان عرصههای سیاسی و فرهنگی، باید زمینه را آماده کنند.(۱۱) انشاءالله این آمادگی همینطور ادامه پیدا کند، روزبهروز هم زیاد بشود.
خب، عرض کردم که مردم آمادهاند. دلیلش چیست؟ دلیلش همین اجتماع عظیم مردم در سال چهارم شهادت سلیمانی است؛ این یکی از ادلّهاش است. حضور مردم در بیستودوّم بهمنها، حضور مردم در جمعهی آخر ماهرمضانها، حضور مردم در نهم دیها، حضور مردم در ایّامالله گوناگون، و حالا حضور مردم در سالگرد شهادت شهید سلیمانی؛ مردم از راههای دور راه میافتند میروند مزارش را زیارت کنند، این اتّفاقِ فاجعهبارِ اندوهبار هم میافتد، باز فردا اجتماع مردم با همان شدّت، با همان قدرت، با همان انگیزه ادامه دارد. پس مردم آمادهاند؛ ما هستیم که باید سازماندهی کنیم، باید کمک کنیم، باید راه را باز کنیم، باید زمینهسازی کنیم.
در این قضیّهی اندوهبار و فاجعهبار که در کرمان اتّفاق افتاد و ملّت را به معنای واقعی کلمه مصیبتزده کرد، ما اصرار نداریم این و آن را متّهم کنیم، امّا اصرار داریم که عوامل واقعی و پشتپردهی این حادثه را پیدا کنیم و آنها را سرکوب کنیم. انشاءالله مسئولان محترم ــ که جدّاً هم مشغول کارند و بنده از نزدیک اطّلاع دارم که خوب کار کردهاند و خوب دارند کار میکنند ــ بتوانند کسانی را که در این قضیّه دخالت داشتند و پشت این قضیّه بودند، به سزای اعمالشان برسانند.
در مسئلهی غزّه هم ــ که یک کلمه عرض بکنیم ــ پیشبینیها دارد بتدریج خودش را کاملاً نشان میدهد. از اوّل، پیشبینیِ روشنبینانِ دنیا، چه اینجا و چه جاهای دیگر، این بود که در این قضیّه آن که پیروز خواهد شد مقاومت فلسطین است، آن که شکست خواهد خورد رژیمِ خبیثِ ملعونِ صهیونیست است؛ این دارد اتّفاق میافتد و همه میبینند این را. سه ماه است که رژیم صهیونیستی دارد جنایت میکند. اوّلاً این جنایتها در تاریخ خواهد ماند؛ حتّی بعد از آنکه رژیم صهیونیستی زایل شد و نابود شد و به توفیق الهی از روی زمین پاک شد، این جنایتها فراموش نمیشود؛ حتّی در آن روز هم فراموش نمیشود؛ آن روز هم در کتابها خواهند نوشت که یک روزی در این منطقه یک جماعتی به حکومت رسیدند و اینجور جنایت کردند، در طول چند هفته چند هزار کودک و زن را کشتند! این را خواهند نوشت و خواهند گفت و این فراموش نخواهد شد؛ همه خواهند فهمید که صبر آن مردم و ایستادگی مقاومت فلسطینی این رژیم را وادار به عقبنشینی کرد. خب، رژیم صهیونیستی بعد از قریب صد روز جنایتی که دارد انجام میدهد، به هیچ کدام از هدفهایش نرسیده. شکست یعنی چه؟ شکست یعنی همین. گفت حماس را از بین میبریم، نتوانست؛ گفت مردم غزّه را منتقل میکنیم، نتوانست؛ گفت جلوی اقدامات مقاومت را میگیریم، نتوانست. مقاومت، زنده، سرحال، آماده؛ آن رژیم، خسته، سرافکنده، پشیمان و داغ باطلهی «جنایتکار» به پیشانیاش خورده؛ این وضعی است که امروز وجود دارد.
این عبرت است. بایستی همین خط دنبال بشود: خطّ ایستادگی در مقابل ظلم، در مقابل زور، در مقابل استکبار، در مقابل غصب؛ باید این خط ادامه پیدا کند. مقاومت بایستی همچنان باقدرت خودش را بِروز نگه دارد و آماده باشد و از ترفند دشمن غافل نماند و بعونالله هر جا دستش رسید، ضربه را وارد کند. و انشاءالله این کار خواهد شد و این روز انشاءالله خواهد رسید و ملّت ایران و ملّتهای مسلمان و گروههای مؤمن در سراسر دنیا خواهند دید غلبهی ایستادگی و قدرت و صبر و توکّل به خدا را بر دشمنها و دشمنیها و شیاطین عالم.
والسّلام علیکم و رحمة الله و برکاته
بسم الله الرّحمن الرّحیم
و الحمد لله ربّ العالمین و الصّلاة و السّلام علی سیّدنا و نبیّنا ابیالقاسم المصطفی محمّد و علی آله الطّیّبین الطّاهرین المعصومین سیّما بقیّة الله فی الارضین عجّل الله تعالی فرجه الشّریف و ارواحنا فداه.
خیلی خوش آمدید برادران عزیز، خواهران عزیز، مردم عزیز قم، یادگاران حماسهآفرینیهای این شهر قیام، شهر معرفت، شهر جهاد. خدای متعال را شاکریم که فرصت داد، عمر داد، یک بار دیگر روز نوزدهم دی و دیدار مردم عزیز قم را توانستیم مشاهده کنیم و دربارهی حادثهی بزرگ نوزدهم دی، چند کلمهای عرایضی عرض کنیم.
در حادثهی نوزدهم دی سال ۵۶، در این قیام خودجوش مردمی در شهر قم، نکات متعدّدی وجود دارد که دربارهی آنها، هم ما مطالب زیادی عرض کردهایم، هم دیگران گفتهاند؛ نمیخواهیم آن مسائل را تکرار کنیم، ولی بعضی از نکتهها وجود دارد که چون همواره مبتلابه ملّت ما و کشور ما است، مطالبِ بهروز است، مطالبِ کهنهبشو نیست، لذا تکرار آنها مفید است.
یکی از آن مطالب که من امروز دربارهی آن، چند جملهای عرض میکنم، عبارت است از قدرت نقشآفرینی مردم در حوادث بزرگ. این را ما نباید فراموش کنیم؛ این را در زندگی خودمان تجربه کردهایم، هم خودمان باید این را فراموش نکنیم، هم این تجربه را به دیگران منعکس کنیم. امروز غزّه را ملاحظه کنید؛ نقشآفرینی حضور مردم و ایستادگی مردم در یک حادثهی عظیم؛ یعنی یک گروه کوچک، یک مردم محدود ــ مثلاً دو میلیون جمعیّت ــ در یک وجب زمین، آمریکای با آن عظمت را و رژیم صهیونیستی آویزان به آمریکا را عاجز کردهاند؛ قدرت حضور مردم یعنی این. خب، حادثهی قم یک حادثهای است بمراتب از این بالاتر؛ چرا؟ برای خاطر اینکه در روز نوزدهم دی مردم قم آمدند داخل خیابان، شهید هم دادند، کتک هم خوردند، عدّهای هم زندان رفتند، امّا سرآغاز یک جریانی شدند که آن جریان توانست یک رژیم وابستهی مستکبر ظالم مسلّط بر این کشور را در طول مدّت حدود یک سال سرنگون کند. از نوزدهم دی ۵۶ تا بیستودوّم بهمن ۵۷ مگر چقدر زمان است؟ حضور مردم در صحنههای مختلف این است؛ من دربارهی این میخواهم مطلبی عرض کنم؛ این را ما بایستی فراموش نکنیم. وقتی که یک چنین قدرتی در بازوی یک ملّت و در مشت یک ملّت وجود دارد، چرا قدرش را نداند؟ چرا از آن استفاده نکند؟ چرا در مقابل حوادث بزرگ، آن را به کار نیندازد و در وسط میدان نیاورد؟ حرف من این است.
این را امام به ما یاد داد؛ بدون هیچ مبالغهای و اغراقی، بدون هیچ تردیدی، امام بزرگوار ــ که خب امام کارهای اختصاصی زیاد دارد؛ یکیاش همین است ــ نشان داد به مردم، یاد داد به مردم که حضور آنها در صحنه معجزهآفرین است؛ این را ماها نمیدانستیم، دیگران هم نمیدانستند؛ امام در سال ۴۱ و ۴۲، با عمل، با حرف، با منطق، با استدلال، این را به همهی ملّت ایران نشان داد؛ به آنها فهماند که اگر میخواهند پیش بروند، اگر میخواهند به نتایجی که مطلوب آنها است برسند، باید در میدان حضور داشته باشند؛ عقب کشیدن، به این و آن اتّکاء کردن، کنج عزلت گزیدن، فایده ندارد؛ باید بیایند وسط میدان. خودش هم آمد وسط میدان؛ امام به جای نشستوبرخاست کردن با احزاب و گروهها و جریانهای سیاسی و شخصیّتهای سیاسی معروف پُرمدّعا که در آن زمان بودند، آمد با مردم نشست. من یک خاطرهای عرض بکنم. من میرفتم به یک شهری ــ نمیخواهم اسم آن شهر را بیاورم ــ یک ملّای بزرگی در آن شهر بود؛ امام به من فرمودند به آن آقا بگو که بلند شوند بیایند قم؛ جای ایشان قم است؛ بیایند اینجا، منتها شرطش این است که با فلان جریان سیاسی ــ امام اسم یک جریان سیاسی معروف آن زمان را برد ــ رابطهشان را قطع کنند؛ بیایند قم، منتها با آن جریان رابطهشان را قطع کنند. بنده هم رفتم به آن آقا این مطلب امام را منعکس کردم. البتّه آن آقا خوشش نیامد و قم هم نیامد؛ ایشان فرمود که من با آن جریان رابطهای ندارم و از این حرفها. منطق امام این بود: عالِم دینی، به عنوان عالِم دینی، به عنوان مرجع، به عنوان یک محور معرفتاندوزی و اندیشهورزی، باید بیاید بین مردم.
خودش آمد بین مردم؛ روز عاشورا، در مدرسهی فیضیّهی قم، امام آمد نشست آنجا صریح و روشن با مردم حرف زد.(۱) برادران عزیز، خواهران عزیز! این سخنرانی امام در روز عاشورا یک حادثهی تاریخی است. با همهی وجود آمد وسط میدان؛ آمد در مدرسهی فیضیّه نشست، مدرسه و میدان آستانه مَتروس(۲) از جمعیّت، و امام آن سخنرانی بینظیر را در آنجا انشاء کرد و بیان کرد. عملاً مردم را آورد داخل صحنه؛ حرف دلش را به جای اینکه با فلان جریان سیاسی یا فلان شخصیّت سیاسی بزند، با مردم زد و مردم را عملاً وارد میدان کرد؛ مردم وارد میدان شدند، مردم پاسخ دادند، جواب دادند. از روزی که امام این سخنرانی را کرد تا پانزدهم خرداد سال ۴۲، سه روز فاصله شد؛ یعنی به فاصلهی سه روز، مردم در قم، در تهران، در ورامین کشته دادند، شهید دادند. البتّه عدد شهدا معلوم نیست؛ آمارهای زیادی گفته شده، [امّا] تحقیق درستی در این زمینه صورت نگرفته، که کاش صورت بگیرد که [معلوم شود] در پانزدهم خرداد، در تهران و در قم و در ورامین و در بعضی از شهرهای دیگر، چه تعداد جوان و پیر و مرد و زن به شهادت رسیدند. مردم را وارد میدان کرد؛ این کار، کار امام بود؛ پرچم مبارزه را امام به دست مردم داد.
خب، مردم قبول کردند، هزینه هم دادند. البتّه در پانزدهم خرداد ۴۲ مردم سرکوب شدند، امام هم دستگیر شد ــ شبانه ریختند خانهی امام، امام را گرفتند آوردند تهران و آن قضایا که میدانید و شنیدهاید ــ لکن مردم درس را فراموش نکردند. نوزدهمِ دیِ قم، دنبالهی آن حادثه است؛ اینجا هم مردم به طور خودجوش آمدند وارد میدان شدند. در نوزدهم دی، رهبر مردم برای اینکه بگوید «مردم بیایید بیرون» چه کسی بود؟ دلهای مردم، ارتکاز(۳) مردم، درسی که از امام یاد گرفته بودند؛ فهمیدند که باید بیایند. در پانزدهم خرداد به خاطر دستگیری امام آمدند، در نوزدهم دی به خاطر اهانت به امام آمدند. آمدند وارد میدان شدند، مبارزه را شروع کردند و این برکت پیدا کرد، خدای متعال به این مبارزه برکت داد؛ قم و تبریز و یزد و شیراز و اینجا و آنجا و همه جا، ملّت ایران قیام کردند و حادثهی بیستودوّم بهمن اتّفاق افتاد. حضور مردم یعنی این.
این درس البتّه درس امیرالمؤمنین است. من یک عبارتی را یادداشت کردهام از امیرالمؤمنین (علیه الصّلاة و السّلام)؛ ماها روی این جملات نهجالبلاغه خیلی باید تکیه کنیم، از نهجالبلاغه خیلی باید یاد بگیریم. این در فرمان امام به مالک اشتر است که بهغلط به آن میگویند «عهدنامه»؛ عهدنامه نیست، فرمان حکومتی است؛ فرمان امام به مالک اشتر است. در آنجا خیلی حرف هست؛ یک دریا مروارید در این فرمان امام وجود دارد، یک تکّهاش این است که فرمود: وَ اِنَّما عِمادُ الدّینِ وَ جِماعُ المُسلِمینَ وَ العُدَّةُ لِلاَعداءِ العامَّةُ مِنَ الاُمَّة.(۴) «عِمادُ الدّین» یعنی تکیهگاه دین. شما جامعهی اسلامی هستید؛ امیرالمؤمنین [این را] به ملّت خودش میفرماید، خطاب به ما هم هست. خیلی خب، جامعهی اسلامی هستید، تکیهگاه اسلامتان امّتند، بدنهی مردمند. «جِماعُ المُسلِمین» یعنی آن بدنهی اصلی جامعه، بدنهی اصلی این اجتماع مسلمانی. وَ العُدَّةُ لِلاَعداء؛ «عُدَّة» یعنی ذخیرهی روز مبادا؛ آن چیزی که نگه میداریم برای روز مبادا. وَ العُدَّةُ لِلاَعداء؛ این ذخیرهی در مقابل دشمن، چه کسانی هستند؟ اَلعامَّةُ مِنَ الاُمَّة؛ یعنی تودهی مردم. من یک وقتی چند سال قبل از این، یک تکّههایی از این نامه را برای مسئولین مطرح کردم(۵) که آنجا حضرت مقایسه میکند بین خاصّه و عامّه؛ «خاصّه» یعنی نورچشمیها، «عامّه» یعنی تودهی مردم. بیانات عجیبی دربارهی خاصّه ذکر میکند، بیانات عجیبی دربارهی عامّه ــ تودهی مردم ــ ذکر میکند. تکیهی حضرت به این است که به تودهی مردم تکیه کنید. وقتی یک رئیسجمهوری با تودهی مردم اُنس میگیرد، حرف میزند، کار میکند، میرود در دل مردم، یک عدّهای از آنجا بلند میشوند میگویند «این پوپولیسم است»! اهانت میکنند. نه، این مردمداری است؛ این نشان گرفتن نقطهی اصلی است. تودهی مردم همهکارهاند. البتّه کیفیّت کار کردن با تودهی مردم یک هنر بزرگی است؛ آن به جای خود محفوظ.
خب، یک نکتهی اساسی در اینجا وجود دارد؛ این حضور مردمی در صحنه و در وسط میدان که عرض کردیم، یک نکتهی اساسی در کنارش هست؛ آن نکته چیست؟ آن، این است که کشاندن مردم به صحنهی مبارزه باید با جهتدهی دقیق و با توانبخشی معرفتی باشد. من چند روز قبل هم یک صحبتی اینجا کردم،(۶) همین نکته را گفتم. یعنی همانطوری که موشکهای شما نقطهزنند و دقیقند ــ این است که طرف مقابل را عاجز میکند؛ دقیق نقطه را انتخاب میکنند، از فاصلهی هزارکیلومتری یا هزاروپانصدکیلومتری یک نقطه را میزنند ــ شما [هم] که وسط میدان ایستادهاید و مردم را دعوت میکنید، هدفتان باید مشخّص باشد، دقیق باشد. امام هدف را مشخّص کرد: برداشتن رژیم وابستهی فاسد پادشاهی، ایجاد حاکمیّت اسلامی؛ هدف مشخّص شد. ما امروز اگر مردم را به وسط میدان دعوت میکنیم، هدف چیست؟ این باید مشخّص بشود. هدفهای دست دوّم، هدفهای فرعی، مورد توجّه نیست. هدف عبارت است از حاکمیّت اسلام، عزّت ملّی، صلاح کامل ملّت ایران، اعتلای ملّت ایران و مقابلهی با استکبار؛ هدف اینها است. البتّه اینها تعبیرات کلّی است، امّا معانی روشن و مشخّصی دارد. کار امام و یارانش در این پانزده سال بین [حادثهی] فیضیّه و بیستودوّم بهمن، روشنگری در همین زمینه بود؛ آن کسانی که با مردم حرف میزدند، آن کسانی که جوانها را معرفت میآموختند و بهخط میکردند ــ امثال مطهرّیها و امثال اینها ــ کارشان این بود که [هدف را] مشخّص کنند و معرفت لازم به مردم داده بشود. توانبخشی معرفتی خیلی مهم است؛ این کار اصلی است. طلبهی ما، فاضل ما، روشنفکر ما، دانشگاهی ما، استاد ما باید در این زمینه حرکت بکنند؛ معرفتبخشی کنند، توانبخشیِ معرفتی کنند.
آن رژیمی که در بیستدوّم بهمن به دست مردم ایران ازاله شد و از این خاکِ پاک، از این کشورِ خدایی بیرون رانده شد، یک رژیم وابسته و کودتایی بود؛ یک عدّهای امروز نمیخواهند این را بعد از چهل سال باور کنند. آمریکاییها و دُوروبَریهای آمریکاییها و وابستگان به آمریکاییها هم با سادهدلیِ تمام ــ عجیب است؛ سیاستمدارند، دیپلماتند، امّا در این قضیّه نهایت سادهاندیشی را دارند به کار میبرند! ــ با محاسبهی غلط، دارند دوباره توجیه میکنند چهرهی رژیمی را که ۴۵ سال قبل، با لگدِ مردم از این کشور رانده شده و بیرون افتاده شده. [رژیم پهلوی] رژیمی وابسته و کودتایی بود. سال ۱۲۹۹ کودتای رضاخان به تحریک انگلیسها و به کمک انگلیسها انجام گرفت. بعد از سه چهار سال، به پادشاهی رسیدن رضاخان و تبدیل شدنش به رضاشاه به کمک انگلیسها بود، به دست انگلیسها بود. چند سال بعد، شروع استحالهی فرهنگی ملّت ایران در تمدّن غربی، مثل کشف حجاب و مثل بستن حوزهها و مثل تعطیل کردن عزاداریها و مراسم دینی و نمازجماعتها و مانند اینها، به وسیلهی عوامل نشاندار انگلیسها در ایران در دُوروبَر رضاخان بود که من نمیخواهم اسم بیاورم؛ شخصیّتهای سیاسی و فرهنگی معروفی که بعضیشان هنوز در بین مردم ما آن چهرهی واقعیشان روشن نیست، کتاب دارند، نوشته دارند؛ اطراف رضاخان، کارشان این بود که فرهنگ ملّت ایران را استحاله کنند و هضم کنند در فرهنگ غربی. مسئلهی کشف حجاب را با این چشم نگاه کنید؛ کار انگلیسها بود. بعد، در سال ۱۳۲۰ که رضاخان از کشور اخراج شد، به سلطنت نشستن محمّدرضا به وسیلهی انگلیسها بود؛ سفیر انگلستان مستقیماً در این کار دخالت داشت و ارادهی آنها بود. در سال ۳۲، بعد از اینکه محمّدرضا در برابر نهضت ملّی نفت طاقت نیاورد و از کشور فرار کرد، برگرداندنش با کودتا مشترکاً کار انگلیسها و آمریکاییها بود. بعد هم ادامهی حکومت ننگین محمّدرضا تا بیستودوّم بهمن سال ۱۳۵۷، به کمک آمریکاییها بود. [رژیم پهلوی] یک حکومت اینجوری بود؛ از شروع و وسط و اوّل و آخرش، دخالت انگلیس، دخالت آمریکا، کمک انگلیس، کمک آمریکا، وابستگی به آنها و فروختن کشور به آنها بود؛ نه فقط فروختن سرمایهی اقتصادی کشور، [بلکه] نفت ملّت را به آنها دادند، عزّت ملّت را هم به آنها دادند، دین ملّت را هم به آنها فروختند، شرف ملّت را هم به آنها فروختند؛ یک چنین رژیمی بود. ملّت ایران این رژیم را از کشور بیرون کرد؛ امام این هدف را در مقابل ملّت ایران گذاشت. خب، این سیاست راهبردی امام بزرگوار است: آوردن مردم وسط صحنه، سپردن پرچم مبارزه به دست مردم.
در مقابل این سیاست، یک سیاست راهبردی دیگر وجود دارد؛ نقطهی مقابل این. آن سیاست چیست؟ بیرون آوردن مردم از صحنه، کشاندن مردم به بیرون از میدانِ هماوردی و مسابقه و رزم. این سیاستِ کیست؟ سیاست دشمنان انقلاب است؛ سیاست آمریکا، سیاست قدرتمندان عالم، سیاست صهیونیستها، سیاست کمپانیهای استثمارگر صهیونیستی در سراسر جهان این است. این سیاست، چهل سال است در کشور ادامه دارد. امروز این سیاست با نهایت رذالت دارد فعّالیّت میکند؛ به این توجّه کنید. تلاش میکنند که مردم را از صحنه خارج کنند. اینکه شما میبینید دربارهی اینکه آیا در انتخابات شرکت بکنیم یا نکنیم، [بعضی میگویند] «نه، چه فایده دارد؟» این یک چیز ساده نیست؛ این همان سیاست راهبردی آمریکا است، این همان سیاست راهبردی دشمنان انقلاب است. نبودن مردم در صحنهی سیاست، نبودن مردم در صحنهی فرهنگ، نبودن مردم در صحنههای اقتصادی، نبودن مردم در صحنههای دینی، سیاست راهبردی دشمن است. راهپیمایی اربعین مورد تمسخر قرار بگیرد؛ جشن بزرگ [مربوط به ] امیرالمؤمنین یا نیمهی شعبان در خیابانهای تهران، با آن عظمت، مورد تردید قرار بگیرد که چرا [برگزار میشود]؛ احترام به سردار بزرگ ایران و منطقه، شهید سلیمانی، مورد تردید قرار بگیرد. مگر عکس شهید سلیمانی را در همین تهران، پهلوی فلان دانشگاه پاره نکردند؟(۷) یکی را تحریک میکنند که بیا این عکس را پاره کن؛ هشت میلیون جمعیّت جنازهی شهید سلیمانی را تشییع میکنند، بعد یک جوان غافل، یک جوان بیارزش ــ که حالا یا پول گرفته یا روی مغزش کار کردهاند ــ میآید در مقابل میلیونها جمعیّتِ ملّتِ ایران، عکس شهید سلیمانی را پاره میکند! معنای اینها چیست؟ این نشاندهندهی همان سیاست راهبردی دشمن است.
دشمن در این جهت بسیار فعّال و پُرکار است؛ بسیار پُرکار است. فهمیدهاند که علّت پیشرفت ایران، علّت عزّتیابی ایران، علّت مطرح شدن ایران به عنوان یک قدرت شاخص در این منطقه، علّت پیدا شدن اینهمه عمق راهبردی برای کشور ــ این نیروهای مقاومت در سراسر منطقه، عمق راهبردی نظام جمهوری اسلامیاند ــ علّت همهی اینها حضور مردم ایران در صحنه است. اگر جنگ تحمیل میکنند، دشمن در جنگ شکست میخورد؛ اگر حملهی کودتایی میکنند، شکست میخورد؛ اگر حملهی امنیّتی میکنند، شکست میخورد؛ علّت این است که مردم در صحنه حاضرند. آنجایی که توانستند مانع از حضور مردم در صحنه بشوند، دشمن پیروز شده؛ در خیلی از بخشهای اقتصادی همینجور است. ما سیاستهای اصل ۴۴ را ابلاغ کردیم،(۸) به فلان دولت مدام سفارش کردیم، گفتند بله، میکنیم، نمیکنیم، میکنیم، نمیکنیم؛ چند مورد کردند که از چند مورد، نصفش فاسد از آب درآمد! مشکل اقتصادی اینجوری درست میشود دیگر. آنجا دشمن خرسند است، آنجا دشمن حمایت میکند. دشمن در این زمینه فعّال است، کاملاً پُرکار است.
برای اینکه مردم را از صحنه خارج کنند، یکی از کارهایشان مأیوس کردن از آینده است. شما ببینید چقدر در این رسانههای وابستهی به دشمن ــ یا صریح یا غیر صریح؛ بعضی از این رسانهها صریحاً وابستهی به دشمنند، بعضیها صریحاً وابسته نیستند امّا باطناً وابستهاند ــ مردم را از آینده مأیوس میکنند. یک نکتهی منفی را پیدا میکنند، این را تعمیم میدهند، بزرگ میکنند برای اینکه مردم مأیوس بشوند، عمده هم جوانها؛ [میخواهند] جوانها را مأیوس کنند. این را که «حضور در فعّالیّتهای سیاسی چه فایده دارد؟ حضور در انتخابات چه فایده دارد؟» ترویج میکنند، روی این کار میکنند.
[کار دیگر] به رخ کشیدن کمبودها و سختیها در امور اقتصادی. خب بله، ما مشکل اقتصادی داریم، شکّی نیست؛ ضعفهای گوناگونی بوده، ادامه پیدا کرده؛ این ضعفهای اقتصادی وجود دارد، در این هیچ تردیدی نیست؛ اینها را به رخ میکشند، در حالی که اگر در یک موردی دقّت بشود، تحقیق بشود، بیشترِ این ضعفهای اقتصادی هم به خاطر عدم حضور مردم است؛ آن جاهایی که مردم حضور داشتند، این ضعفها کمتر است.
ترساندن از قدرتها یکی از راههای بیرون بردن مردم از صحنه است؛ ترساندن از آمریکا، ترساندن از رژیم صهیونیستی، ترساندن از این و آن، در حالی که ملّت ایران نترسیدن از قدرتها را خودش تجربه کرده. ما اگر قرار بود از فلان قدرت بترسیم که حالا اصلاً جمهوری اسلامیای وجود نداشت، جمهوری اسلامیای نبود. امروز خیلی از قدرتهایی که داعیهی تسلّط و خدایی بر این منطقه داشتند، از ملّت ایران میترسند.
یکی از عواملی که برای بیرون بردن مردم از صحنه به کار میگیرند، بیاعتقاد کردن مردم و بیاعتنا کردن مردم به عوامل حضور و شجاعت و قدرت است که در رأسش ایمان دینی است، در رأسش تشرّع است. دارند تلاش میکنند، تبلیغات میکنند، کار میکنند؛ دشمن مشغول کار است. مسئولین ما باید در این زمینهها هرچه میتوانند تلاش کنند، هرچه میتوانند کار کنند. مسئلهی حجاب و این قضایای حجاب را با این چشم نگاه کنید. مسئله صرفاً این نیست که حالا قضیّهی حجاب را یک عدّهای نمیدانند یا ملاحظه نمیکنند؛ نه، یک عدّهای انگیزه دارند ــ البتّه عدّهی کمی ــ برای مخالفت و معارضه.
یکی از مسائل، ایجاد اختلاف است؛ دوقطبی کردن مردم. ببینید، اختلاف دو جور است: یک وقت دو نفر با هم اختلاف سلیقه دارند، در فلان مسئلهی سیاسی، در فلان حُب و بغض؛ با همدیگر هم دوستند، رفیقند، با هم چایی میخورند، با هم سر سفره مینشینند، اختلاف نظر هم دارند؛ یک وقت [هم] هست اختلاف نظر جوری است که هر چیزی از یک طرف صادر بشود ــ هرچه میخواهد باشد: فکر، عمل، خوب، بد ــ از سوی این طرف دیگر محکوم است، از این هم هرچه صادر میشود از طرف او محکوم است؛ اسم این «دوقطبی» است. دوقطبی در جامعه ایجاد میکنند. هر کاری طرف مقابل بکند، این طرف او را محکوم میکند، ولو خوب باشد. اینها از کارهایی است که امروز مخالفین ملّت ایران و دشمنان ملّت ایران مشغولند.
راه مقابله هم حضور مردم است. مردم در مسائل اقتصادی باید وارد بشوند، در مسائل سیاسی باید وارد بشوند، در انتخابات باید جدّاً وارد بشوند، حتّی در مسائل امنیّتی باید وارد بشوند. عوامل امنیّتی دشمن در مردم، در محلّهها، اینجا و آنجا حضور دارند؛ مردم میتوانند اینها را بشناسند. در خیلی از مشکلات امنیّتی، مردم به کمک دستگاههای امنیّتی آمدند و مشکل را برطرف کردند؛ خبرهایش دست ماها است، خبرهایش را به ماها میدهند. خیلی از کارها میخواستند بکنند، شبیه همین فاجعهای که در کرمان ایجاد کردند،(۹) مردم ملتفت شدند، توجّه کردند، دستگاهها متوجّه شدند، پیشگیری کردند. شاید بشود گفت دهها برابرِ آنچه اتّفاق میافتد، دشمن میخواهد انجام بدهد و خنثی میشود؛ [البتّه] خیلیاش به کمک مردم.
این مسئلهای که عرض کردم، مسئلهی حضور مردم در صحنه ــ که جزو لوازم حتمی ادارهی صحیح کشور و پیشرفت انقلاب و به نتیجه رسیدن انقلاب و به هدفها دست یافتن انقلاب است ــ باید ترویج بشود؛ هر کسی صدایی دارد، هر کسی زبان گویایی دارد، هر کسی مخاطبی دارد، هر کسی میتواند اثر بگذارد، باید روی این زمینه کار کند: وَ تَواصَوا بِالحَقّ؛(۱۰) این حق است. تواصی به حق وظیفهی همه است؛ روحانی باشد، استاد دانشگاه باشد، منبر باشد، صداوسیما باشد، مسئول سیاسی باشد، مدیر فلان دستگاه باشد، عالِم باشد، مرجع باشد، هر کسی باشد، وظیفه است. مردم را بایستی به حضور در میدان، ایستادگی در میدان، آشنایی با لوازم میدان وادار کنند. البتّه مسئولان حکومتی باید بدانند که مردم آمادهاند، [لذا] وظیفهی آنها سنگین است؛ هم مسئولان حکومتی، هم فعّالان عرصههای سیاسی و فرهنگی، باید زمینه را آماده کنند.(۱۱) انشاءالله این آمادگی همینطور ادامه پیدا کند، روزبهروز هم زیاد بشود.
خب، عرض کردم که مردم آمادهاند. دلیلش چیست؟ دلیلش همین اجتماع عظیم مردم در سال چهارم شهادت سلیمانی است؛ این یکی از ادلّهاش است. حضور مردم در بیستودوّم بهمنها، حضور مردم در جمعهی آخر ماهرمضانها، حضور مردم در نهم دیها، حضور مردم در ایّامالله گوناگون، و حالا حضور مردم در سالگرد شهادت شهید سلیمانی؛ مردم از راههای دور راه میافتند میروند مزارش را زیارت کنند، این اتّفاقِ فاجعهبارِ اندوهبار هم میافتد، باز فردا اجتماع مردم با همان شدّت، با همان قدرت، با همان انگیزه ادامه دارد. پس مردم آمادهاند؛ ما هستیم که باید سازماندهی کنیم، باید کمک کنیم، باید راه را باز کنیم، باید زمینهسازی کنیم.
در این قضیّهی اندوهبار و فاجعهبار که در کرمان اتّفاق افتاد و ملّت را به معنای واقعی کلمه مصیبتزده کرد، ما اصرار نداریم این و آن را متّهم کنیم، امّا اصرار داریم که عوامل واقعی و پشتپردهی این حادثه را پیدا کنیم و آنها را سرکوب کنیم. انشاءالله مسئولان محترم ــ که جدّاً هم مشغول کارند و بنده از نزدیک اطّلاع دارم که خوب کار کردهاند و خوب دارند کار میکنند ــ بتوانند کسانی را که در این قضیّه دخالت داشتند و پشت این قضیّه بودند، به سزای اعمالشان برسانند.
در مسئلهی غزّه هم ــ که یک کلمه عرض بکنیم ــ پیشبینیها دارد بتدریج خودش را کاملاً نشان میدهد. از اوّل، پیشبینیِ روشنبینانِ دنیا، چه اینجا و چه جاهای دیگر، این بود که در این قضیّه آن که پیروز خواهد شد مقاومت فلسطین است، آن که شکست خواهد خورد رژیمِ خبیثِ ملعونِ صهیونیست است؛ این دارد اتّفاق میافتد و همه میبینند این را. سه ماه است که رژیم صهیونیستی دارد جنایت میکند. اوّلاً این جنایتها در تاریخ خواهد ماند؛ حتّی بعد از آنکه رژیم صهیونیستی زایل شد و نابود شد و به توفیق الهی از روی زمین پاک شد، این جنایتها فراموش نمیشود؛ حتّی در آن روز هم فراموش نمیشود؛ آن روز هم در کتابها خواهند نوشت که یک روزی در این منطقه یک جماعتی به حکومت رسیدند و اینجور جنایت کردند، در طول چند هفته چند هزار کودک و زن را کشتند! این را خواهند نوشت و خواهند گفت و این فراموش نخواهد شد؛ همه خواهند فهمید که صبر آن مردم و ایستادگی مقاومت فلسطینی این رژیم را وادار به عقبنشینی کرد. خب، رژیم صهیونیستی بعد از قریب صد روز جنایتی که دارد انجام میدهد، به هیچ کدام از هدفهایش نرسیده. شکست یعنی چه؟ شکست یعنی همین. گفت حماس را از بین میبریم، نتوانست؛ گفت مردم غزّه را منتقل میکنیم، نتوانست؛ گفت جلوی اقدامات مقاومت را میگیریم، نتوانست. مقاومت، زنده، سرحال، آماده؛ آن رژیم، خسته، سرافکنده، پشیمان و داغ باطلهی «جنایتکار» به پیشانیاش خورده؛ این وضعی است که امروز وجود دارد.
این عبرت است. بایستی همین خط دنبال بشود: خطّ ایستادگی در مقابل ظلم، در مقابل زور، در مقابل استکبار، در مقابل غصب؛ باید این خط ادامه پیدا کند. مقاومت بایستی همچنان باقدرت خودش را بِروز نگه دارد و آماده باشد و از ترفند دشمن غافل نماند و بعونالله هر جا دستش رسید، ضربه را وارد کند. و انشاءالله این کار خواهد شد و این روز انشاءالله خواهد رسید و ملّت ایران و ملّتهای مسلمان و گروههای مؤمن در سراسر دنیا خواهند دید غلبهی ایستادگی و قدرت و صبر و توکّل به خدا را بر دشمنها و دشمنیها و شیاطین عالم.
والسّلام علیکم و رحمة الله و برکاته
(۲ متراکم، مملو
(۳ اتفاق نظر داشتن روی موضوعی بدون اینکه بیان بشود.
(۴ نهجالبلاغه، نامهی ۵۳
(۵ از جمله، بیانات در دیدار رئیسجمهور و اعضای هیئت دولت (۱۳۸۴/۷/۱۷)
(۶ بیانات در دیدار جمعی از مدّاحان اهلبیت (علیهم السّلام) (۱۴۰۲/۱۰/۱۳)
(۷ در پی سانحهی سقوط هواپیمای مسافربری اوکراینی در هجدهم دیماه ۱۳۹۸ که به دلیل خطای انسانی پدافند هوایی رخ داد، عدّهای از دانشجویان دانشگاه صنعتی شریف و دانشگاه امیرکبیر که برای جانباختگان آن هواپیما مراسم یادبود گرفته بودند، با تحریک عدّهای که شعارهای ساختارشکنانه میدادند، تصویر شهید سلیمانی را پاره کردند.
(۸ ابلاغ سیاستهای کلّی اصل ۴۴ قانون اساسی (۱۳۸۴/۳/۱)
(۹ در روز سیزدهم دیماه سال جاری، همزمان با سالروز شهادت حاج قاسم سلیمانی، در بین زائرین مزار ایشان دو بمب توسّط تروریستها منفجر شد که به شهادت و مجروحیّت جمعی از آنها انجامید.
(۱۰ سورهی عصر، بخشی از آیهی ۳؛ «... و همدیگر را به حق سفارش کردهاند ...»
(۱۱ شعار حضّار: «ای رهبر آزاده! آمادهایم آماده.»
نماهنگ | خوزستان؛ مظهر مقاومت ایران
نماهنگ | خوزستان؛ مظهر مقاومت ایران
حضرت آیتالله خامنهای: «در تاریخِ صد و بیست سی سالهی اخیر کشور ما، خوزستان یکی از اصلیترین و مهمترین مراکز مقاومت ملّت ایران بوده و مظهر مقاومت ملّت ایران در طول این مدّت، مردم خوزستان بودند... اقوام خوزستانی، از عرب و غیر عرب، لُر و بختیاری و دیگران، اوّلین کسانی بودند که در مقابل صدّام ایستادند و یک صفی را تشکیل دادند؛ این افتخار بزرگی است... از یک جهت دیگر هم خوزستان یک استان ممتاز است و آن، این است که خونِ شهیدانِ همهی استانهای کشور بر روی خاک خوزستان ریخته شده؛ این یعنی چه؟ یعنی خوزستان نماد همدلی و همبستگی همهی ملّت ایران است... ما هرچه در طول تاریخ از قهرمانیهای ملّت ایران شنیده بودیم ــ از فداکاریها، از گذشتها، از ایستادگیها ــ در دوران دفاع مقدّس به چشم خودمان در خوزستان مشاهده کردیم. بنابراین، خوزستان مظهر ویژگیهای برجستهی ملّت ایران شد.» ۱۴۰۲/۱۰/۰۲
رسانه KHAMENEI.IR براساس این بخش از بیانات رهبر انقلاب نماهنگ «خوزستان؛ مظهر مقاومت ایران» را منتشر میکند.
رسانه KHAMENEI.IR براساس این بخش از بیانات رهبر انقلاب نماهنگ «خوزستان؛ مظهر مقاومت ایران» را منتشر میکند.
شهید سلیمانی پایههای قدرت منطقهای جمهوری اسلامی را پیریزی کرد
شهید سلیمانی پایههای قدرت منطقهای جمهوری اسلامی را پیریزی کرد
سردار سرلشکر پاسدار غلامعلی رشید از فرماندهان ارشد نیروهای مسلح و فرمانده قرارگاه مرکزی حضرت خاتمالانبیاء صلیاللهعلیهوآلهوسلم از افرادی است که از سالهای دفاع مقدس با سپهبد شهید حاج قاسم سلیمانی همراه بوده است. رسانه KHAMENEI.IR به مناسبت ایام سالگرد تشییع حماسی شهید حاج قاسم سلیمانی به گفتوگو با این فرمانده ارشد نظامی پرداخته است. به گفته سردار رشید، دفاع مردمپایه راهبرد اصلی شهید سلیمانی برای رشد و تقویت نهضتهای مقاومت در منطقه غرب آسیا بود. سابقهی آشنایی شما با شهید حاج قاسم سلیمانی به چه زمانی برمیگردد؟
به لحاظ سابقهی آشناییِ اینجانب با شهید قاسم سلیمانی باید عرض کنم، ایشان یک جوان بیست و چهار ساله بودند که در آغاز جنگ ایشان را در جبههی کرخه کور در محورهای هویزه و سوسنگرد میدیدیم. بعد از دو سه ماه از حضور ایشان ما به نتیجه رسیدیم در ستاد عملیات جنوب (گلف یا پایگاه منتظران شهادت) که ایشان واقعاً لیاقت بالاتر از یک فرمانده گردان را پیدا کرده است.در عملیات طریقالقدس به سردار جعفری در محور جنوب غرب سوسنگرد کمک کرد ولی هم اینجانب و هم شهید حسن باقری ایشان را که دیدیم در بحثی که با هم داشتیم به این نتیجه رسیدیم که سردار سلیمانی میتواند عهدهدار یک تیپ بشود و همین را هم به آقا محسن رضایی فرمانده کل سپاه پیشنهاد دادیم. در عملیات فتحالمبین در حقیقت در قالب یک فرمانده تیپ (تیپ ۴۱ ثارالله) ظاهر شد و همیشه به شوخی ـ جدی میگفت: آقا رشید آمد در بالای ارتفاعات دشت عباس و اطراف چاه نفت به من گفت، برادر قاسم! آن ارتفاع را میبینی؟ گفتم بله. گفت آن ارتفاع کمر سرخ است سرازیر بشوید با نیروهایت و با دشمن درگیر شوید و آن ارتفاع را بگیرید. دستهای آقا رشید در جیبش بود و به من نگاه میکرد و دستور میداد! ...
در عملیات فتحالمبین در فروردین سال ۶۱ به همراه تیپ ۲ زرهی ارتش، تیپ ۸۴ خرمآباد، تیپ ۱۴ امام حسین علیهالسلام سپاه آن ارتفاعات را که هدف تیپ ۴۱ ثارالله بود با قدرت تصرف کرد و تعداد زیادی را اسیر کرد.
تیپ ۴۱ ثارالله در عملیات بیتالمقدس یکی از یگانهای تابعهی قرارگاه قدس در کنار سایر یگانهای ارتش و سپاه و لشکر ۱۶ ارتش بود. سردار سلیمانی به عنوان فرمانده تیپ ۴۱ ثارالله از کرخه کور با لشکر ۶ زرهی دشمن و لشکر ۵ مکانیزه دشمن درگیر شد. در مابقی عملیاتها هم حضور داشت. در تمام عملیاتهای خیبر، بدر، کربلای ۱ و فتح فاو. در عملیات کربلای ۵ یک نقش خاصی را برعهده گرفت و به همراه سردار کوثری و سردار مرتضی قربانی از کانال ماهیگیری (به عرض یک کیلومتر و بطول ۳۵ کیلومتر) عبور کردند و در غرب کانال مشرف به بصره، سرپل گرفتند و یک هفته تا ده روز دشمن را واقعاً درگیر کردند و کار بزرگی انجام دادند و تا پایان جنگ همه جا حضور داشت.
این سنّت جا افتاده است که هرکس به جمهوری اسلامی ایران آسیب وارد کرده نتوانسته از مجازات فرار کند، ممکن است دیر یا زود داشته باشد ولی به قول معروف سوخت و سوز ندارد، عاملان جنایت با عنایت پروردگار به سزای عملشان خواهند رسید.
در مجموع میتوان گفت یک دهه (دهه ۶۰) حاج قاسم در سطح تاکتیک با افکار بسیار برجستهی تاکتیکی بعنوان یک تاکتیکدان شجاع و فهیم در نقش یک فرمانده لشکر برجسته مجاهدت و تلاش کرد.
در دههی دوم (دههی ۷۰ پس از جنگ) و در هفت سال اول بعد از جنگ در جنوب شرق در رأس قرارگاهی بنام قدس همین اقداماتی را که اکنون سردار پاکپور انجام میدهد، پر قدرت ایشان انجام میداد. یک قرارگاهی به نام قدس را ایجاد کرد و افتاد به جان اشرار و ضدانقلاب و آنها را خلع سلاح کرد و یک فردی را هم به نام عیدوک که اول به او پناهندگی داد میخواست یک کاری بکند (او را تحویل قوه قضائیه بدهد برای محاکمه)، مقام معظم رهبری به ایشان تذکر داد که وقتی به او امان دادهای، دیگر نمیتوانی او را به محاکم قضایی برای محاکمه بسپارید، سردار سلیمانی هم او را آزاد کرد. به امید اینکه برود و رفتارش را تصحیح کند.
میتوان گفت در این دورهی هفت، هشت ساله در جنوب شرق در سطح عملیات فعالیت کرد که خیلی خوش درخشید. از آغاز سال ۷۶ با حکم فرمانده معظم کل قوا به فرماندهی نیروی قدس منصوب شد و پایههای قدرت منطقهای ما را پیریزی کرد و میشود گفت ما قبل از ایشان هم نیروی قدس داشتیم ولی سردار سلیمانی، نیروی قدس و قدرت منطقهای ما را دهها برابر ارتقاء داد و در سطح راهبردی در تمام منطقه یک فرمانده بسیار برجسته بود و نفسِ آمریکا و نفسِ اسرائیل و سایر دشمنان ما را گرفت و سیاستهای آنها را شکست داد.
مقاومت چگونه شکل گرفت و شهید سلیمانی در برابر چه چیزی ایستاد و مبارزه کرد؟ نقش حاج قاسم سلیمانی در تقویت و توسعهی محور مقاومت چه بود؟ از مواردی که امام خمینی(ره) از ابتدای شروع نهضت بر آن تأکید داشتند و در انقلاب هم از شعارهای اصلی بود موضوع مخالفت با رژیم صهیونیستی است که قبلهی اول مسلمین را اشغال و مردم فلسطین را از سرزمین و کشورشان آواره کرده است. و به پشتوانهی تمام قدرت غرب، در قالب یک رژیم اشغالگر در سرزمین مسلمانان به زور کاشته (ایمپلنت) شد و در طی ۷۰ سال گذشته مأموریت رژیم اشغالگر قدس، تداوم اشغالگری، ایجاد جنگ و زورگویی، ایجاد تفرقه بین دولتهای منطقه و فتنهانگیزی است.پس از فتح خرمشهر، در خرداد سال ۱۳۶۱ رژیم صهیونیستی با لشکرکشی، نیمهی جنوبی لبنان را اِشغال و تا بیروت پیشروی کرد، ارتش این رژیم که همیشه خود را پیروز صحنهی جنگ با کشورهای عربی میدانست، با همین باور به لبنان حمله کرد، قرار شد که تعدادی از نیروهای سپاه با حضور در سوریه و در لبنان به آموزش جوانان بپردازند و این امر محقق شد و حزبالله پایهگذاری گردید.
در پاسخ و مقابله به تهاجم رژیم صهیونیستی، هیچ محدودیتی در کم و کیف پاسخ و عرصهها در سرزمین فلسطین اشغالی، برای فرماندهان ایجاد نخواهیم کرد.
پس از قریب ۲۰ سال نبرد، حزبالله موفق شد که ارتش اسرائیل را از خاک لبنان بیرون کند. این پیروزی اولین موفقیت قاطع مسلمانان بر این رژیم بود. آن هم از سوی یک نیروی نهضتی و با جنگ نامنظم، نه در قالب یک ارتش کلاسیک.
با عنایت به وقایع دو دههی اخیر و مطرح شدن مأموریت نیروی قدس، لطفاً در خصوص علل و عوامل و لزوم تأسیس این نیرو و موفقیتهای آن توضیح بفرمایید. سردار سلیمانی که در اواخر دههی هفتاد به فرماندهی نیروی قدس منصوب شد، با توجه به تجربیاتی که از دورهی جنگ با ارتش عراق و پس از آن در مبارزه با اشرار شرق کشور کسب کرده بود توانست تحول مهمی در حمایت از نیروهای نهضتی در لبنان، عراق، فلسطین، یمن و سوریه ایجاد کند.در آغاز دههی ۸۰، ارتش آمریکا ابتدا افغانستان و سپس عراق را اشغال نمود و شرایط جدیدی بر منطقه تحمیل شد و مقابله با تجاوزگری دو ارتش آمریکا و رژیم صهیونیستی در میان ملتها، یک ضرورت مهم بود.
برای فردی مانند سردار سلیمانی فرصت مهمی بود که تواناییهای خود را به ظهور برساند.
نقش سردار سلیمانی در تقویت و توسعه مأموریتهای نیروی قدس چه بود؟ حضور گستردهی ارتش آمریکا در افغانستان و عراق از ابتدا تهدیدی بزرگ برای ملت ایران و ملتهای منطقه محسوب میشد، با تلاش برادران در نیروی قدس تحت فرماندهی سردار سلیمانی نیروهای نهضتی و انقلابی منطقه توانستند این تهدید را به فرصت تبدیل کنند، پیامد اِشغال افغانستان که سقوط گروه طالبان از حاکمیت بود، با کمک نیروی قدس به برادران مجاهد افغانستانی موجب شد که آمریکا نتواند یک حکومت دلخواه خود در کابل ایجاد کند، نیروهای مجاهد و مردمی اعم از اهل سنّت، شیعه و فارسزبانها که همگی از دوستان ایران بودند بخش اصلی حکومت را به وجود آوردند و در مدت دو دهه مشکلی در شرق ایران برای کشور به وجود نیامده است، در عراق پیروزیها بسیار بیشتر بود که احتیاج به صحبت زیادی دارد و در این مجال نمی گنجد. درباره نقش شهید سلیمانی در مقابله با گروهک تروریستی داعش و شکست آن توضیح بفرمایید؟ داعش یک گروه دستساز توسط سرویسهای سیا ـ انگلیس ـ سعودیها و موساد بوده و هست؛ داعش که با حمایت دولت آمریکا و برخی کشورهای منطقهای و عربی ساخته شد از آشوبهای سوریه و ضعف ارتش و نیروهای امنیتی در عراق استفاده کرد و توانست بخشهایی از خاک سوریه و عراق را اِشغال کند.رژیم صهیونیستی میداند که در صورت عملی کردن تهدید نظامی، ایران دست روی دست نمیگذارد و بدون کمترین تردیدی پاسخ کوبنده و قاطعی خواهد داد، البته اینکه پاسخها چه خواهند بود را بیان نخواهیم کرد.
شهید سلیمانی با اقدامات خود دولتهای عراق و سوریه را به امکان شکست داعش امیدوار کرد و این موضوع در گام اول نبرد بسیار حائز اهمیت است.
بهرهگیری از تجربهی ایران در بکارگیری مردم در قالب بسیج مردمی، امر لازمی بود که سردار سلیمانی در سوریه و عراق انجام داد.
در عراق با فتوای آیتالله سیستانی موج اعزام جوانان به سمت جبهه علیه داعش آغاز شد، که نیاز بود این نیروها آموزش و سازماندهی بشوند و وارد نبرد با نیروهای داعش شوند.
سردار سلیمانی و سایر فرماندهان ایرانی و عراقی این نیروهای عظیم را سازماندهی کردند و در جنگ با داعش هدایت نمودند، امروز حشدالشعبی که یک ارتش کار آزموده شده، ثمرهی این حرکت است.
شهید سلیمانی در فرماندهی بسیار قاطع و در برخورد با مردم، بسیار مهربان و متواضع بود. از منظر جنابعالی، مهمترین خصوصیات و ویژگیهای شخصیتی شهید سلیمانی چه بود؟ اگر خاطرات و نمونههایی از نحوهی فرماندهی و مدیریت ایشان در جلسات کاری و تعاملات شخصی مختلف به خاطر دارید، لطفاً بیان بفرمایید. نقدی که من بخواهم به همین صحبتهای خودم هم بکنم این است که همه در مورد شهدا یک نقل تاریخی میکنیم و بعد از آن هم به مسائل اخلاقی، تربیتی و رفتاری او میپردازیم. شاید از این زاویه همهی شهدا مثل هم هستند. میگوییم شهید سلیمانی اهل نماز شب بود. خب شهید صیاد هم بود. خب شهید باکری هم بود. کدام شهید نبوده است؟ شهید ستاری هم بود. میگوییم متواضع بود. خب شهید صیاد، شهید ستاری و ... هم بودند. میگوییم مردمی بود، اخلاقش خیلی خوب بود و با اطرافیانش خیلی خوب رفتار میکرد. خب شهدای ما که همه اینگونه هستند، اینکه همه مثل هم شدند. بنابراین از لحاظ فرماندهی و مدیریت ما باید احصاء کنیم و ببینیم این وجه تمایز شخصیت شهید ما با دیگران چیست؟باید با طرح پرسش و پاسخ، به تبیین شخصیت شهید پرداخت:
۱. چگونه باید زندگی شهید سلیمانی و نظریههای دفاعی ـ امنیتی شهید را تبیین و شخصیت این شهید بزرگوار را برجسته کنیم؟
۲. پیدایش این وضعیت (قدرت منطقهای) چه تأثیری در تأمین قدرت تهاجمی و بازدارندگی نیروهای مسلح داشت؟
۳. چرا برای ترور شهید سلیمانی تصمیمگیری شد؟ از اردیبهشت ماه سال ۹۸، سران جنایتکار آمریکا به مؤسسهی واشنگتن گفتند بررسی کنید که تبعات ترور سلیمانی چیست؟ پیامدهای احتمالی آن کدام است؟
۴. چه اقداماتی باید انجام داد تا دستاوردهای شهید سلیمانی حفظ شود؟ و متکی بر برکات شهادت ایشان، راه وی ادامه پیدا کند؟
۵. نقش تجربهی جنگ و هشت سال دفاع مقدس و بعد از جنگ در شکلگیری شخصیت و توانمندی شهید سلیمانی چیست؟
۶. مختصات این قدرت منطقهای که با هدایتهای فرماندهی معظم کل قوا (مدظلّهالعالی) و فرماندهی میدانی شهید سلیمانی ایجاد شد؛ بر روی زمین چیست؟
۷. تشکیل یک ارتش بینالمللی با این مختصات و این ابعاد چه تأثیراتی در قدرت تهاجمی و بازدارنده جمهوری اسلامی ایران دارد؟
۸. این قدرت منطقهای جمهوری اسلامی ایران چگونه حاصل شده است؟
۹. چگونه باید آسیبپذیریهای این قدرت را برطرف کنیم تا امکان ادامهی راه سردار سلیمانی برای ما فراهم شود؟
اینکه رئیسجمهور وقت آمریکا مسئولیتِ به شهادت رساندن شهید سلیمانی را به عهده میگیرد، نشانگر اهمیت جایگاه بوده، میخواست خود را قهرمان جلوه دهد که او سلیمانی را به قتل رسانده است، اما توجه نداشت که نمیتواند از محبوبیت شهید سلیمانی به نفع خود استفاده کند.
به نظر شما چرا سیره و شخصیت یک فرمانده نظامی از سوی فرماندهی معظم کل قوا و ولیفقیه به عنوان یک «مکتب« و «مدرسهی درسآموز» معرفی میشود؟ ضمن اینکه ایشان در جای دیگر دربارهی شهید سلیمانی فرمودند «شهید سلیمانی صرفاً قهرمان ملی نبود، قهرمان منطقه بود؛ نقش شهید سلیمانی در رفع مشکلات چند کشور در منطقه، نقش عظیم و بیهمتایی بود.» فرمودند «شهید سلیمانی برای دشمنانش خطرناکتر از سردار سلیمانی است». تحلیل جنابعالی در این باره چیست؟ سردار سلیمانی یکی از شاگردان مکتب امام خمینی (ره) بود که توانست در عرصهی جهاد و مبارزهی مسلحانه مشخصات این مکتب را در غرب آسیا به منصهی ظهور برساند و چشمها را خیره سازد. در این مکتب آنچه مهم و لازم است اِتّکا به خداوند، انتخاب درست هدف، تدبیر مناسب و شجاعت میباشد.ایشان در دوران دفاع مقدس، تحت تأثیر مکتب امام خمینی (ره) ساخته شد و پرورش یافت. این معجزات انقلاب اسلامی است که از یک جوان روستایی ولی با استعداد یک قهرمان ملی میسازد.
در انقلاب جوانان بسیار زیادی از شهر و روستا، فرصت یافتند تا تواناییها و استعدادهای خود را بروز دهند که برخی به شهادت رسیدند و بعضی در جای جای کشور در حال خدمت به مردم هستند.
لذا اگر سردار سلیمانی را همانطور که رهبر معظّم انقلاب فرمودند قهرمان منطقه بنامیم، مبالغه نیست، چون خداوند به ایشان این توفیق را داد تا در سطح منطقه به عنوان سردار ایرانی دیده شود.
اینکه رئیسجمهور وقت آمریکا مسئولیتِ به شهادت رساندن ایشان را به عهده میگیرد، نشانگر اهمیت جایگاه بوده، میخواست خود را قهرمان جلوه دهد که او سلیمانی را به قتل رسانده است، اما توجه نداشت که نمیتواند از محبوبیت شهید سلیمانی به نفع خود استفاده کند، واکنش ملت ایران و ملتهای منطقه نشان داد که رئیسجمهور آمریکا که دستش به این خون پاک آغشته شد در نظر ملتها چه میزان منفور است.
یعنی تشییع ایشان در عراق و ایران هم عظمت و محبوبیّت شهید سلیمانی را به نمایش گذاشت و هم بغض و نفرت نسبت به ترامپ برای همه آشکار گردید.
یک نکتهی مهم که در سخنان رهبر انقلاب اسلامی باید مورد تأکید قرار گیرد این است که نباید از شهید سلیمانی، شخصیتی تصویر شود که جنبهی ماورایی و دست نیافتنی پیدا کند.
فرماندهی و هدایتهای مقام معظم رهبری در طی سه دهه گذشته بر نیروهای مسلح موجب دو دستاورد عظیم بوده است: اول حفظ ایران عزیز از تجزیه و جنگ (تهاجم خارجی) حداقل از ۶ جنگ علیه تمامیت ارضی ملت ایران جلوگیری بعمل آمده است. دوم قدرت و موقعیت منطقهای و ایجاد بازدارندگی.
زیرا اولاً جوانان و نسلهای آینده را مأیوس میکند، که این راه را ادامه دهند، ثانیاً دشمن را غرّه مینماید که توانایی ایران را در منطقه از بین برده است، ثالثاً واقعیت این است که انقلاب اسلامی، سلیمانیهای زیادی پرورش داده است و همانطور که گفتم عدهای از آنها به شهادت رسیدهاند همچون شهیدان همت، باکریها، زینالدینها، خرازی، احمد کاظمی، بروجردی، صیاد شیرازی و ... و جمعی هم بحمدالله زنده هستند، لذا ملت ایران از این قهرمانان کم نداشته و ندارد.
نکتهای را هم که باید مورد اشاره قرار داد این است که فارغ از ارتباط و سلسله مراتب فرماندهی در نیروهای مسلح جمهوری اسلامی ایران نمیتوان نقش سردار سلیمانی در منطقه را تبیین کرد. ـ سردار سلیمانی همهی افتخار و اعتقادش به این است که تابع محض ولیفقیه و فرماندهی کلّ قوا بوده است ـ بنابراین وقتی که ما از موقعیت و قدرت منطقهای و نقش شهید سلیمانی در تقویت مادی، معنوی و روحی این پدیدهی ماندگار یعنی جبهه مقاومت یاد میکنیم و یا از نقش شهید سلیمانی در حفظ و تجهیز و ارتقاء قدرت منطقهای یاد میکنیم، نمیتوانیم بیارتباط با رهبر این راهبرد دفاعی ـ امنیتی و سیاست خارجی (یعنی راهبرد اساسی موقعیت و قدرت منطقهای) سخن بگوییم، صاحب این راهبرد دفاعی ـ امنیتی، فرمانده معظم کل قوا است. معمار اصلی این راهبرد، رهبر انقلاب است و فرماندهی میدانی این عرصه در جغرافیای منطقه، سردار سلیمانی است.
چنانچه بخواهیم فارغ از شئونات متعدد رهبر معظم انقلاب، در عرصهی دفاعی ـ امنیتی از دو دستاورد و ثقل عظیم یاد کنیم میتوان به جرأت گفت که، فرماندهی و هدایتهای مقام معظم رهبری در طی سه دههی گذشته بر نیروهای مسلح موجب دو دستاورد عظیم بوده است.
اول حفظ ایران عزیز از تجزیه و جنگ (تهاجم خارجی) حداقل از ۶ جنگ علیه تمامیت ارضی ملت ایران جلوگیری بعمل آمده است.
دوم قدرت و موقعیت منطقهای و ایجاد بازدارندگی.
رهبر انقلاب در طی سه دههی گذشته به ما فرماندهان نیروهای مسلح یاد دادند و هدایت و فرماندهی کردند که راه اساسی برای ممانعت از جنگ در کشور دو امر اساسی است، یکی افزایش توان و آمادگی رزم در نیروهای مسلح (ارتش و سپاه) بصورت دائمی و جدّی گرفتن تهدید و آمادگی برای جنگ و دوّم، برخورداری از قدرت منطقهای در بیرون از مرزها ـ که این امر دوّم در پیوند با ملّتهای منطقه که به آرمانهای انقلاب اسلامی عشق میورزند، حاصل خواهد شد.
ما قبل از ایشان هم نیروی قدس داشتیم ولی سردار سلیمانی، نیروی قدس و قدرت منطقهای ما را دهها برابر ارتقاء داد و در سطح راهبردی در تمام منطقه یک فرمانده بسیار برجسته بود و نفسِ آمریکا و نفسِ اسرائیل و سایر دشمنان ما را گرفت و سیاستهای آنها را شکست داد.
سردار سلیمانی نیز همانند یکی از دهها فرمانده دوران دفاع مقدس با برخورداری از تجربیات جنگ که پایهگذار اصلی آن در آغاز پیروزی انقلاب اسلامی، حضرت امام (ره) بود، (یعنی ایجاد قدرتهای دفاعی مردم پایه) و پس از جنگ در طی سه دههی گذشته، هدایتها و رهنمودها از سوی رهبر انقلاب اسلامی در امر حفظ و ارتقاء منطقهای مرتب صورت میگرفت و سردار سلیمانی میداندار قدرت منطقهای بودند و همانگونه که رهبر انقلاب فرمودند نباید تصویری از شهید بزرگوار حاج قاسم سلیمانی به جامعه بویژه جوانان نسل کنونی و آینده، ارائه کرد که جنبهی ماورایی و دست نیافتنی پیدا کند، بنابراین نابغه نامیدن بسیاری از سرداران و امیران و تجلیل از آنان در جنگ و در عرصه و میدان قدرت منطقهای و جنگ با گروههای تکفیری و داعش در قالب این مفاهیم اشتباه است. اولاً هیچ کدام از فرماندهان و سرداران و امیران چه در ارتش و چه در سپاه، در جنگ و پس از جنگ، از توانایی فوقالعاده که بتوان با اغراق از لفظ و مفهوم نابغه در معرفی آنان برای طراحی و فرماندهی استفاده کرد، برخوردار نبودهاند. ثانیاً این نه به دلیل ناتوانی فرماندهان در جنگ و در میادین منطقهای بوده است، بلکه متأثر از ماهیت مردمپایه بودن جنگ، هم در دوران جنگ با عراق و هم طی این دو دهه در میادین جنگ در سطح منطقه بوده و هست و در چنین جنگهایی اساساً شکلگیری اقدامات و فعالیتها و تلاشها و مجاهدتها در میدان جنگ، در یک روند مشارکتی است و عمل فردی هیچ فرماندهای به تنهایی با مفهوم نابغه از مشخصه تأثیرگذار در طراحی و فرماندهی برای پیروزی ملاک نبوده است.
بعد از شهادت حاج قاسم، مردم همچنان مطالبهی انتقام را از آمران و عاملان شهادت ایشان دارند. تحلیل شما از موضوع انتقام خون حاج قاسم چیست؟ این سنّت جا افتاده است که هرکس به جمهوری اسلامی ایران آسیب وارد کرده نتوانسته از مجازات فرار کند، ممکن است دیر یا زود داشته باشد ولی به قول معروف سوخت و سوز ندارد، عاملان جنایت با عنایت پروردگار به سزای عملشان خواهند رسید. دهه ۷۰ در جنوب شرق یک قرارگاهی به نام قدس را ایجاد کرد و افتاد به جان اشرار و ضدانقلاب و آنها را خلع سلاح کرد. یک فردی را هم به نام عیدوک که اول به او پناهندگی داد میخواست تحویل قوه قضائیه بدهد برای محاکمه، مقام معظم رهبری به ایشان تذکر داد که وقتی به او امان دادهای، دیگر نمیتوانی او را به محاکم قضایی برای محاکمه بسپارید.
میتوان به جنایتکاران و عاملان جنایت علیه ملت ایران در طی چهار دهه گذشته نگاه کرد ـ از تمام آنها انتقام گرفته شد و ترامپ، پمپئو و سایر جنایتکارانی که عامل این جنایت بزرگ بودند باید سرنوشت دشمنان ملت ایران (داخلی و خارجی) که به درک واصل شدهاند، بنگرند.
بطور کلی آیندهی جبهه مقاومت را چگونه ارزیابی میکنید؟ آیندهی جبهه مقاومت از همه نظر روشن است، دشمنان ناامیدانه و ضعیفتر از گذشته تلاش میکنند، اما از این طرف حضور جوانانی که ماهیّت دشمن برایشان آشکار شده و به توانایی خود ایمان پیدا کردهاند، شرایط پیش رو را بهتر از گذشته در حال شکل دادن هستند. با توجه به تهدیدات مکرر رژیم صهیونیستی و آمریکا، در صورت مقابله و رویارویی، پاسخ جمهوری اسلامی ایران به این تهدیدات برای آنها چه تبعاتی خواهد داشت؟ رژیم صهیونیستی میداند که در صورت عملی کردن تهدید نظامی، ایران دست روی دست نمیگذارد و بدون کمترین تردیدی پاسخ کوبنده و قاطعی خواهد داد، البته اینکه پاسخها چه خواهند بود را بیان نخواهیم کرد.اما در پاسخ و مقابله به تهاجم رژیم صهیونیستی، هیچ محدودیتی در کم و کیف پاسخ و عرصهها در سرزمین فلسطین اشغالی، برای فرماندهان ایجاد نخواهیم کرد.