آمریکایی ها سال هاست برای مذاکره التماس می کنند/ قطعنامه اخیر نماد کینه شتری آن ها است
بسیج پرس - رئیس سازمان بسیج مستضعفین گفت: قطعنامه پیشنهادی آمریکا به شورای به اصطلاح امنیت سازمان ملل، نماد کینه شتری آمریکاست و نشان می دهد آمریکا توافق را برای اعمال جدی تر دشمنی هایش می خواهد، نه برای حل مسائل با ایران.
به گزارش بسیج پرس؛ سردار محمدرضا نقدی رئیس سازمان بسیج مستضعفین، با اشاره به متن جمع بندی مذاکرات هستهای ایران و 1+5 گفت: اظهارات این روزهای مقامات آمریکایی هیچ نشانی از نزدیک شدن به اجرای یک تفاهم عادلانه را ندارد، بلکه ظاهراً مذاکرات، آنها را در دشمنی خودشان جدی تر کرده است.
وی سخنان خصمانه مقامات آمریکایی علیه جمهوری اسلامی ایران را گواه افزایش دشمنی دولت آمریکا با ملت ایران دانست و افزود: اوباما می گوید اگر بخواهیم، می توانیم ارتش ایران را نابود کنیم؛ اشتون کارتر وزیر دفاع آمریکا می گوید: گزینه های نظامی روی میز است. کِری می گوید: توافق انجام شده بخاطر این خوب است که امکان حمله نظامی را منتفی نمی کند. سخنگوی کاخ سفید می گوید: توافق با ایران فرصت بیشتری برای شناسایی دقیق اهداف فراهم کرده و دسترسی به اهداف در یک حمله نظامی را هدفمند می کند.
رئیس سازمان بسیج مستضعفین با بیان این مواضع ادامه داد: اینها مواضع بعد از مذاکره و تفاهم آقایان است؛ آقایانی که کسی مجبورشان نکرده مذاکره کنند، بلکه سال هاست برای مذاکره التماس کرده اند.
وی به برخی اقدامات اوباما برای فریب ملت ایران اشاره کرد و اظهار داشت: این اظهارات بعد از مذاکرات نشان از عمق بی صداقتی دولتی دارد، که رییس جمهورش پیام دوستی نوروزی فرستاده و امسال در کاخ سفید هفت سین پهن کرده است.
نقدی افزود: این مواضع بعد از مذاکره و اظهار دوستی دولتی است که در یک اقدام بی سابقه و خلاف عرف دیپلماتیک وزیر خارجه اش برای مسأله ایران بیشتر از هشتاد بار عرض اقیانوس اطلس را طی کرده و برای گدایی یک تفاهم نامه، 20 شبانه روز با پای شکسته محل مذاکره را ترک نکرده است.
رئیس سازمان بسیج مستضعفین گفت: حالا دولتی که دوستی اش را با این مواضع آتشین ضدایرانی اعلام می کند، خودتان حساب کنید دشمنی اش چگونه است؟ آمریکایی که در موضع ضعف و استیصال اینطور حرف می زند اگر قوت بگیرد چه می کند؟
وی با بیان اینکه بعضی ها در داخل کاسه از آش داغ تر شده و برای تبرئه مقامات آمریکا از این مواضع خشونت بار و کینه توزانه و تبعات حقوقی این سخنان ننگ آور می گویند این حرف ها برای خوراک داخلی آنهاست؛ ادامه داد: فرض کنیم این حرف ها برای خوراک داخلی امریکا باشد، اما آیا می شود، گفت آنچه هم روی کاغذ آمده و سند شده است، برای خوراک داخلی آمریکاست.
جانشین فرمانده کل سپاه در امر بسیج با تأکید بر اینکه هر ایرانی که اسناد وین را بخواند نفرتش به آمریکا صد چندان میشود، خاطرنشان کرد: قطعنامهای که آمریکا به شورای امنیت پیشنهاد داد در همه بندهایش دشمنی با ایران موج می زند و نماد کینه شتری امریکا با ملت ایران ایران است و نشان میدهد که آمریکا به دنبال راهی است که از نتیجه مذاکرات برای اعمال فشار و دشمنی بیشتر علیه ملت ایران استفاده کند.
وی تصریح کرد: آمریکا توافقات را صرفاً برای قانونی کردن تحریم ها و استمرار فشار به ایران نیاز دارد و بس.
رئیس سازمان بسیج ادامه داد: ما می گفتیم هسته ای بهانه ای است و آنها حتی اگر توافق هسته ای بشود، بعداً سراغ موشکی و قدرت منطقه ای ایران و بهانه حقوق بشر و امثال آن می آیند، ولی قطعنامه پیشنهادی دیروز آمریکا نشان داد ظاهراً آنها می خواهند همه راه را یک ضرب بروند.
نقدی در پایان تصریح کرد: آمریکا به توافقات نه بعنوان گامی برای شکستن دیوار بی اعتمادی بلکه به توافقات بعنوان ابزاری برای فشار بیشتر به ایران و زمینه سازی برای تجاوز نظامی می نگرد. همه باید هوشیار باشیم و با حفظ وحدت و یکپارچگی جلوی این زیاده خواهی ها بایستیم و نشان دهیم ایران همان ایران خمینی هست و خواهد ماند.
انتهای پیام//
برنامههای موشکی خود را با قاطعیت اجرا میکنیم/ اجازه دسترسی به اسرار نظامی را به هیچ مرجعی نخواهیم داد
به گزارش سپاه نیوز، سردار سرتیپ پاسدار حسین دهقان وزیر دفاع و پشتیبانی نیروهای مسلح در جمع مدیران و کارکنان وزارت دفاع طی سخنانی در خصوص توافق هستهای، اظهار داشت: این توافق نتیجه مقاومت و رشادت ملت ایران، تدابیر حکیمانه رهبر معظم انقلاب اسلامی و هوشمندی و صلابت تیم مذاکرهکننده هستهای بود، که موجب پذیرش موضع عزتمندانه جمهوری اسلامی ایران از طرف قدرتهای بزرگ جهانی شد و گام نخست در مسیر حل و فصل مسائل هستهای جمهوری اسلامی ایران است که اجرای آن مستلزم رعایت کامل خطوط قرمز جمهوری اسلامی ایران و جلب اعتماد ملت ایران توسط 1+5 و نهادهای بینالمللی ذیربط است.
وزیر دفاع و پشتیبانی نیروهای مسلح با بیان اینکه مذاکرات صورت گرفته صرفاً روی موضوع هستهای بوده است، گفت: مسائل گذشته PPI با آژانس توافق شده و ما براساس آن اقدام خواهیم کرد و قطعاً اجازه دسترسی به اسرار نظامی و امنیتی خود را به هیچ مرجعی نخواهیم داد.
وی با اشاره به اینکه در دکترین دفاعی ما جایی برای سلاحهای غیرمتعارف وجود ندارد و ما تولید، نگهداری و کاربرد آن را حرام شرعی میدانیم، افزود: تاکنون آمریکاییها بایستی متوجه این معنا شده باشند که عوامل قدرت دفاعی و ملی بر اینگونه تجهیزات و سلاحها استوار نیست و ما برای تسلیح و تجهیز نیروهای مسلح کشورمان از هیچ مرجعی اجازه نمیگیریم و متناسب با تهدیدات نیروهای مسلح خود را تجهیز میکنیم.
سردار دهقان تصریح کرد: مسایل مربوط به موشکها نیز، هیچگاه در دستور کار مذاکرات هستهای نبوده و نظام برنامههای خود را در این زمینه با قاطعیت به اجرا میگذارد.
وی در بخش دیگری از سخنان خود گفت: اینکه آمریکاییها اقدام به رجز خوانی کردهاند و تصور میکنند توانستهاند چیزی را بر ملت ایرانی تحمیل کنند ناشی از شناخت نادرست آنان از ملت ایران است.
وزیر دفاع و پشتیبانی نیروهای مسلح تأکید کرد: آمریکاییها باید بدانند دیگر ارباب دنیا نیستند و کسی آنها را در این موضع به رسمیت نمیشناسد.
سردار دهقان در ادامه گفت: فراموشکاری رئیس جمهور، مشاورین و مقامات مسئول قبلی و فعلی آمریکا در رابطه با میزان تأثیر تهدیدات و اقدامات آنها بر روی اراده، مقاومت و ایستادگی ملت ایران حقیقتاً موجب تعجب است و این چیزی نیست جز قدرت و نفوذ لابی صهیونیستی بر ارکان تصمیمسازی و تصمیمگیری آمریکا که در آن تنها منافع و امنیت اسراییل مورد توجه است نه منافع مردم آمریکا که با مالیات آنان هزینه خواستهها و امیال رژیم صهیونیستی تامین میگردد.
وی با اشاره به آزمایشهای هستهای اخیر آمریکا همزمان با مذاکرات 1+5 با ایران گفت: این اقدامات دلالت بر عدم پایبندی آنها به صلح و امنیت جهانی است و به همین علت است که ملتها و دولتهای مستقل نمیتوانند هیچگاه به آمریکا اعتماد کنند. وزیر دفاع و پشتیبانی نیروهای مسلح در پایان تصریح کرد: امروز که اراده سیاسی ملت ایران در مجامع و افکار عمومی جهانی دال بر عدم ورود به تولید سلاح هستهای آشکار و به اثبات رسیده است. خلع سلاح هستهای در سطح منطقه و جهانی که هدف اصلی NPT بوده، بایستی به عنوان عامل اصلی حفظ و توسعه ثبات و امنیت در اولویت اقدامات جهانی قرار گیرد و آمریکا در رأس این مسئله قرار دارد.
انتهای خبر/01
واکنش فرمانده سپاه به مصوبه شورای امنیت / سردار جعفری: هر قطعنامهای متضاد با خطوط قرمز بی اعتبار است
فرمانده کل سپاه پاسداران گفت: هر قطعنامهای که در تضاد با خطوط قرمز کشورمان باشند هیچ اعتباری ندارد و امیدواریم شورای امنیت سازمان ملل وقت خود را برای تصویب چنین پیشنویسی به بطالت نگذراند.
به گزارش فرهنگ نیوز، سردار سرلشکر محمدعلی جعفری فرمانده کل سپاه پاسداران انقلاب اسلامی ، در پاسخ به سوالی درباره جمعبندی مذاکرات هستهای در وین و همچنین پیشنویس قطعنامهای که قرار است در شورای امنیت سازمان ملل بررسی شود، به تسنیم گفت : اولاً بار دیگر باید اعلام کنیم که در جمهوری اسلامی ایران حتی یک مقام مسئول وجود ندارد که با مذاکره و "توافق خوب" در موضوع هستهای مخالفتی داشته باشد، بنابراین آنچه رسانههای بیگانه با راهبری مراکز عملیات روانی دشمن به منظور ایجاد دوقطبیهای کاذب در کشور بر سر موضوع هستهای به راه انداختهاند، از اساس کذب بوده و این چنین اقداماتی که همزمان با مذاکرات در جریان بوده و هست، صرفاً به منظور ایجاد یک فضای اجتماعی برای امتیازگیریهای بیشتر از ملت عزیزمان صورت میگیرد.
وی با بیان اینکه مهمترین ملاک برای ارزیابی جمعبندی هستهای و سنجش نسبت آن با یک "توافق خوب"، تطابق تام و تمام، شفاف و غیرمبهم آن با خط قرمزهای اعلام شده توسط جمهوری اسلامی ایران است، خاطرنشان کرد: آنچه برای من به عنوان یک مسئول نظامی بیش از هرچیز دیگر اهمیت دارد، ایستادگی جدی و بدون ذرهای اغماض بر سر خط قرمز بسیار حیاتی یعنی "حفظ و ارتقای توانمندی دفاعی ایران" است.
فرمانده کل سپاه پاسداران با اشاره به پیشنویس منتشر شده از قطعنامهای که قرار است براساس جمعبندی مذاکرات هستهای در وین در شورای امنیت سازمان ملل مورد بررسی و تصویب قرار بگیرد، تاکید کرد: برخی از مواردی که در این پیشنویس مندرج شده، مشخصاً مغایر و در تناقض با خطوط قرمز مهم جمهوری اسلامی ایران بوده، به ویژه درمورد توانمندیهای تسلیحاتی بوده و هیچگاه مورد پذیرش ما نخواهد بود.
سرلشکر جعفری تاکید کرد: هر قطعنامهای که در تضاد با خطوط قرمز کشورمان باشند، هیچ اعتباری ندارد و امیدواریم شورای امنیت سازمان ملل وقت خود را برای تصویب چنین پیشنویسی به بطالت نگذراند.
وی در ادامه با بیان اینکه همانطور که پیش از این نیز توسط مسئولان مذاکرهکننده ایرانی و به ویژه رهبر معظم انقلاب نیز تاکید شده، متن جمعبندی نهایی مذاکرات هستهای باید در مسیر قانونی خود بررسی شده، سپس اعلام نظر نهایی صورت بگیرد، خاطرنشان کرد: به نظر میرسد برخی تعمداً با فضاسازیهای کاذب بنای آن دارند که چنین روند قانونی را نادیده گرفته و راه را برای بررسی به موقع و دقیق این جمعبندی و قرار دادن آن در یک مسیر حقوقی و منطبق با منافع ملت ایران سد کنند.
وی در بخش دیگری از سخنان خود با اشاره به ادعاهای مقامات آمریکایی درباره توانمندی نظامی ایشان و خود حقیر شمردن توان نظامی ایران، تاکید کرد: این حرفها همانطور که رهبر معظم انقلاب نیز فرمودند مصداق "لاف در غریبی" است.
فرمانده کل سپاه پاسداران در پایان با تاکید بر اینکه اساساً خوی استکباری و وحشیانه آمریکاییها به ما میگوید که اگر ذرهای به توانمندی نظامی خود علیه ایران اعتماد داشتند هیچگاه پای میز مذاکره نمینشستند، گفت: آمریکاییها و سگ دستآموز آنها یعنی رژیمصهیونیستی نه یک بار، بلکه بارها در مصاف با گروههایی مانند حزبالله و مقاومت فلسطین که بخش کوچکی از توان عظیم انقلاب اسلامی جهانی محسوب میشوند، پوزهشان به خاک مالیده شده است؛ بنابراین هیچ فرد آگاهی نه تنها چنین تهدیدات و ادعاهای مضحک آمریکاییها را جدی نمیگیرد، بلکه آن را گواه و دلیل روشنتری بر عجز و بیچارهگی آنان میداند.
کلاهیکه در ژنو برداشتند در وین گذاشتند!(یادداشت روز)
۱- بعد از قرائت بیانیه مشترک ایران و 5+1 در وین که با ذوقزدگی ناشیانه یا فرمایشی! روزنامههای زنجیرهای و سایتهای همسو با آنها روبرو شد و در فضایی که همه جا سخن از یک «پیروزی بزرگ»! و «بینظیر»! در میان بود، اگر چه آرزو و ایدهآل ما نیز آن بود که با این جشن و سرور همراه و همخوان باشیم ولی مروری گذرا بر متن توافقنامه حکایت از آن داشت که همراهی با دستافشانیهای این و آن، نادیده گرفتن واقعیات و تبدیل کردن«آرزو» به «خبر» است! مخصوصاً آن که برداشت اعلام شده رئیسجمهور محترم کشورمان از توافق وین با برداشت رئیسجمهور آمریکا از همان سند، فاصلهای پرنشدنی و تفاوتی 180 درجهای داشت. از این روی، تیتر اول کیهان چهارشنبه 24 تیرماه را به اختلاف 180 درجهای یاد شده میان روایت رؤسای جمهور دو کشور از توافق وین اختصاص دادیم و طی یادداشتی با عنوان «این نیز گفتنی است» به مواردی از این برداشت دوگانه و متضاد اشاره کردیم. آن روز اما، تمامی رسانههای داخلی با تیترهای درشت به استقبال توافق وین رفته بودند و درباره پیروزی بزرگی! که به دست آمده است، داد سخن داده بودند، نظیر؛ «جهان بهایران سلام کرد»! «خجسته باد این پیروزی»! «پیروزی بدون جنگ»! «آغازعصر ایرانی»! «ایران بر قله توافق»! «پیروزی استقامت، شکستتحریم»! «جهان تغییر کرد»! «پیروزی تاریخی ملت ایران»! «گلصدبرگ توافقشکفت»!«کلید تدبیر قفل تحریمها را گشود»! «خورشید درخشان شد، تا باد چنین بادا»! «دنیا به احترام ایران ایستاد»! «کلید چرخید، ایران خندید»! «تدبیر کارساز شد، توافق تاریخی»! «فتحالفتوح دیپلماسی ایران»! «پیروزی ایران در جنگ ارادهها»! «تثبیت ایران هستهای با ایستادگی ملت»! و... و متاسفانه صدا و سیما نیز در این «جشن پیروزی»! و اعلام به اصطلاح این «توافق تاریخی»! سنگ تمام گذاشت به گونهای که انگار برای ارزیابی ماجرا و بیان واقعیات رسالتی بر عهده ندارد! و البته بعد از چند روز به یاد برخی از مفاد سند وین و مخصوصا بندهای 11 و 12 قطعنامه در حال تصویب شورای امنیت افتاد... که بگذریم!
اعلام تردید کیهان درباره توافق وین و اشاره به مواردی از توافق یادشده که در آن خطوط قرمز هستهای کشورمان نادیده گرفته شده بود با اعتراض گسترده و فراوانی روبرو شد که در بسیاری از موارد با فحاشی و ناسزاگویی نیز همراه بود. در این میان، برخی از دوستان نیز به دلسوزی - و نه غرضورزی- به کیهان توصیه میکردند که از ابراز تردید یا مخالفت درباره توافق وین خودداری کند و توضیح میدادند که متن توافق وین با همه جزئیات آن به رؤیت رهبر معظم انقلاب رسیده و موافقت کامل حضرت ایشان را نیز در پی داشته است! و تقدیر و تشکر حضرت آقا از تیم هستهای حاکی از موافقت ایشان با توافق یاد شده است. پاسخ ما این بود که تقدیر رهبر معظم انقلاب نشانه تلاش صادقانه و شبانهروزی تیم محترم مذاکرهکننده است که از سوی هیچ انسان منصف و آزاداندیشی قابل انکار نیست و توافق هر چه باشد، تلاش و فداکاری تیم کشورمان در خور تقدیر است. اما، برای ارزیابی توافق وین و تشخیص خوب و بد آن، معیارها و ملاکهای جداگانهای از سوی حضرت آقا ارائه شده است که در همان خطوط قرمز اعلام شده قابل تعریف است و محال است حضرت ایشان با توافقی که در آن از خطوط قرمز اعلام شده عبور شده باشد موافق باشند. البته، بعد از بیانات رهبر معظم انقلاب و تاکید ایشان بر ضرورت بررسی دقیق متن توافق وین، معلوم شد که اگر با توافق یادشده، موافقت داشتند، تاکید ایشان بر ضرورت بررسی دقیق متن آن ضرورتی نداشت.
در پایان این بند از یادداشت پیش روی گفتنی است که طی چند ماه اخیر با موارد مشابه دیگری نیز روبرو بودهایم که کسانی برداشتهای خود درباره برخی از مسائل- از جمله مسائل هستهای- را به حضرت ایشان نسبت دادهاند که خوشبختانه در همه موارد، اعلام نظر صریح رهبرمعظمانقلاب و تاکید معظمله که نظرات علنی ایشان با نظرات غیرعلنی حضرتش متفاوت نیست، کارساز و گرهگشا بوده است.
2- و اما، بعد از این مقدمه که طرح آن را ضروری دانستهایم باید گفت، مروری هر چند گذرا بر متن توافق وین، به وضوح نشان میدهد برخی از خطوط قرمز حیاتی نظام در توافق مورد اشاره، نادیده گرفته شده است که به آن خواهیم پرداخت، اما آنچه امروزه و در این میان، خطرناکتر به نظر میرسد و اشاره به آن ضرورت فوری دارد، قطعنامهای است که قرار است امروز -دوشنبه- در شورای امنیت سازمان ملل به تصویب برسد. چرا که تصویب این قطعنامه، توافق وین را به یک سند بینالمللی و لازمالاجرا تبدیل میکند. با تصویب این قطعنامه- به گونهای که خواهیم پرداخت- بیم آن میرود کلاهی که حریف در توافق ژنو و لوزان برداشته بود! در توافق وین بر سرمان بگذارد! بخوانید؛
3- قطعنامهای که قرار است امروز در شورای امنیت سازمان ملل به تصویب برسد- همانگونه که در متن توافق آمده است- اصلیترین تضمین توافق وین است و این توافق را به یک سند رسمی و لازمالاجرای بینالمللی تبدیل خواهد کرد که جای کمترین سرپیچی از تعهدات اعلام شده در آن را باقی نمیگذارد.
گفتنی است برخی از مواد منشور سازمان ملل متحد، برای الزام اعضاء به اجرای مصوبات شورای امنیت این سازمان محدودیتهایی نظیر عدم تعارض با قوانین داخلی و حاکمیت ملی کشورها قائل شده است ولی این محدودیتها درباره قطعنامههایی که تحت فصل هفتم منشور سازمان ملل به تصویب میرسند، وجود ندارد و تمامی قطعنامههای فصل هفتمی بدون کمترین استثناء لازمالاجرا هستند. بند 7 از ماده 2 منشور ملل متحد در این باره تصریح میکند که؛ «هیچ یک از مقررات مندرج در این منشور، ملل متحد را مجاز نمیدارد در اموری که ذاتاً جزو صلاحیت داخلی هر کشوری است دخالت نماید ولیکن این اصل به اعمال اقدامات قهری پیشبینی شده در فصل هفتم لطمهای وارد نخواهد آورد».
قطعنامهای که قرار است امروز به تصویب برسد، مستند به ماده 41 از فصل هفتم منشور ملل متحد است و انجام تعهدات ناشی از آن برای کشورمان الزامآور خواهد بود.
4- «سند وین» مطابق آنچه در بند فوق آمده است، با تصویب قطعنامه شورای امنیت، قطعی و الزامآور میشود و مهلت دوهفتهای برای بررسی مفاد آن از سوی مجلس شورای اسلامی و یا شورای عالی امنیت ملی کشورمان، کمترین تاثیری در قبول یا رد آن نخواهد داشت، توضیح آن که اگر مجلس شورای اسلامی یا شورای عالی امنیت بعد از بررسی متن توافق وین به این نتیجه برسند که بخشهایی از آن با منافع ملی کشورمان در تعارض است و یا در آن، خطوط قرمز اعلام شده از سوی ایران رعایت نشده است، نتیجه این بررسی با عرض پوزش فقط برای ثبت در تاریخ ارزش دارد و در تغییر متن و انطباق آن با خواستهها و مواضع ایران اسلامی کمترین تاثیری نخواهد داشت چرا که با تصویب قطعنامه شورای امنیت و قبل از انجام این بررسیها، متن توافق وین الزامآور شده و مفاد آن از سوی کشورمان پذیرفته شده تلقی میشود!
5- برخی از مسئولان محترم کشورمان در اظهارنظرهای رسمی خود از قطعنامه فصل هفتمی شورای امنیت سازمان ملل که قرار است امروز به تصویب برسد با عنوان «یک دستآورد»! یاد میکنند و از جمله اعلام میدارند با تصویب این قطعنامه اولاً؛ تمامی قطعنامههای قبلی شورای امنیت که علیه فعالیت هستهای ایران صادر شده است لغو میشود و ثانیاً؛ این قطعنامه انجام تعهدات حریف در توافق وین را تضمین میکند و ... که در این باره باید گفت؛
الف: برخلاف آنچه دوستان عزیزمان مطرح میکنند، قطعنامههای قبلی لغو نمیشوند، بلکه مفاد آنها در قطعنامه اخیر شورای امنیت جایگرفته و تجمیع میشود.
ب: جمهوری اسلامی ایران هیچ یک از قطعنامههای قبلی شورای امنیت سازمان ملل را نپذیرفته و آنها را غیرقانونی اعلام کرده بود و برای اثبات نظر خود نیز دلایل و شواهد محکم و مستندی داشت. اما قطعنامه اخیر را پذیرفته است بنابراین، برخلاف تصور یا تلقی دوستانمان، قطعنامههای قبلی نه فقط لغو نمیشوند، بلکه با تجمیع در قطعنامه اخیر به قوت خود باقی خواهند ماند، با این تفاوت که تاکنون قطعنامههای یاد شده را غیرقانونی میدانستیم ولی در حالت جدید بر قانونی! و لازمالاجرا بودن آنها مهر تائید زدهایم!
ج: موضوع فصل هفتم منشور سازمان ملل متحد که قطعنامههای قبلی با استناد به ماده 41 آن علیه کشورمان تصویب شده بود، درباره کشورهایی است که صلح و امنیت منطقهای و جهانی را بر هم زده و یا تهدیدی علیه آن محسوب میشوند. سخن مستند و مستدل جمهوریاسلامی ایران برای اعلام غیرقانونی بودن قطعنامههای مورد اشاره این بود که شورای امنیت سازمان ملل بر اساس کدام سند یا شاهد و قرینهای، فعالیت هستهای ایران را تهدیدی علیه صلح و امنیت منطقهای یا جهانی تلقی کرده است که صدور قطعنامههای فصل هفتمی علیه کشورمان را توجیه قانونی کند؟!
و اکنون با تن دادن به قطعنامه فصل هفتمی اخیر- بی آن که بخواهیم و یا به آن توجه داشته باشیم- رسما پذیرفته و اعلام کردهایم که برنامه هستهای ایران تهدیدی علیه صلح و امنیت جهانی و منطقهای است! چرا؟! پاسخ روشن است، زیرا صدور قطعنامه فصل هفتمی اخیر را پذیرفتهایم و موضوع فصل هفتم منشور سازمان ملل متحد از ماده 39 تا 51 آن، درباره کشورهایی است که صلح و امنیت جهانی و منطقهای را به خطر انداخته و یا تهدیدی علیه آن به حساب میآیند!
6- بند 11 از پیشنویس قطعنامه شورای امنیت سازمان ملل درباره فعالیت هستهای ایران تصریح میکند در صورتی که یکی از طرفهای برجام بر این اعتقاد باشد که تعهدات توافق وین و یا بخشی از آن اجرا نشده است، شورای امنیت ملزم است ظرف 30 روز نظر اعلام شده را به رأی بگذارد تا چنانچه اقدام کشور یاد شده (بخوانید ایران) مصداق نقضتعهد تلقی شود، ادامه اجرای پاراگراف A از بند 7 این قطعنامه لغو شود. توضیح آن که موضوع پاراگراف یاد شده، لغو قطعنامههای قبلی شورای امنیت علیه برنامه هستهای ایران و بازگشت دوباره آنها است بنابراین مفهوم بند 11 این است که اگر یکی از 6 کشور گروه 5+1 اعتقاد داشته باشد که ایران به تعهدات خود پایبند نبوده و یا بخشی از آن را اجرا نکرده است، شورای امنیت ظرف 30 روز ادامه لغو قطعنامههای قبلی را به رأی میگذارد و چنانچه ادامه لغو قطعنامههای پیشین رأی نیاورد مطابق ماده 12 از قطعنامه پیشنهادی، تمامی تحریمهای ناشی از قطعنامههای قبلی بدون نیاز به تصویب مجدد- در این نکته دقت کنید- باردیگر لازمالاجرا خواهد شد. اکنون به موضوع بعدی که اوج موذیگری و خدعه حریف است توجه کنید!
7- نکته در خور توجه این که، در این رأیگیری نیازی به رأی اکثریت اعضای شورای امنیت سازمان ملل نیست و از آنجا که 5 کشور عضو دائمی این شورا یعنی آمریکا، انگلیس، فرانسه، چین و روسیه دارای حق وتو هستند، فقط کافی است که یکی از آنها خواستار بازگشت قطعنامههای قبلی شود. در این صورت، حتی اگر همه اعضای دیگر شورای امنیت نیز نظر دیگری داشته و خواهان عدم بازگشت قطعنامههای قبلی باشند، نظر و خواست آنها نمیتواند مانع از بازگشت قطعنامههای قبلی باشد، چرا که خواست و نظر همه آنها با همان یک رأی، یکی از 5 کشور یاد شده «وتو» و بیاثر خواهد شد.
به بیان دیگر بندهای 11 و 12 پیشنویس قطعنامهای که قرار است امروز به تصویب برسد، تصمیم احتمالی - فقط احتمالی- چین و روسیه برای پیشگیری از بازگشت قطعنامههای قبلی را غیرقابل اجرا و بیاثر کرده است. زیرا بر فرض که یکی از دو کشور چین و یا روسیه بخواهند مانع از بازگشت قطعنامههای قبلی شوند، در این صورت، اگر چه هر دو کشور یاد شده دارای حق وتو هستند و میتوانند خواستار ادامه بخشA از بند 7 یعنی ادامه لغو قطعنامههای قبلی و عدم بازگشت دوباره آنها شوند ولی رأی منفی فقط یکی از سه کشور آمریکا، فرانسه و انگلیس برای بیاثر کردن تصمیم آنها کافی است زیرا این سه کشور نیز دارای حق وتو هستند و رای منفی هر یک از آنها به بازگشت دوباره قطعنامههای یاد شده به مفهوم وتوی نظر سایر اعضای شورای امنیت سازمان ملل خواهد بود.
اکنون میتوان این اظهارنظر اوباما را به ارزیابی نشست که با تلویحی نزدیک به تصریح دست چین و روسیه را در پیشگیری از اقدامات آمریکا علیه برنامه هستهای ایران، کوتاه اعلام کرده بود.
8- پیشنویس قطعنامهای که قرار است امروز - و یا حداکثر چند روز دیگر- در شورای امنیت سازمان ملل به تصویب برسد، از سوی آمریکا تهیه و ارائه شده است و از آنجا که تصویب آن به دلایل یاد شده، میتواند ایران را با دشواریهای فراوانی روبرو کند پیشنهاد میشود جمهوری اسلامی ایران از هماکنون، مخالفت خود با پیشنویس مورد اشاره را رسما اعلام کرده و خواستار تغییر بخشهایی از متن پیشنویس- از جمله بندهای 11 و 12، ضمیمهB و... آن- شود.
9- درباره متن سند وین که با عنوان برجام از آن یاد میشود نیز گفتنیهایی هست که اصلاح آن ضرورتی حیاتی دارد و در شمارههای آینده به آن خواهیم پرداخت ولی از آنجا که تصویب قطعنامه فصل هفتمی اخیر متن یاد شده را قطعی و لازمالاجرا خواهد کرد، انتظار میرود- وانتظار منطقی و فوری و حیاتی نیز هست- که جمهوری اسلامی ایران نظر نهایی خود درباره آن را به نتیجه بررسیهای دقیق این سند از سوی مجلس شورای اسلامی، شورای عالی امنیت ملی موکول کند و برای انجام این بررسی دقیق علاوه بر دو نهاد یاد شده، از حقوقدانان برجسته و صاحبنظران دیگر نیز به طور جدی دعوت به عمل آورد.
حسین شریعتمداری
منبع:سایت کیهان
فاجعهبارترین بخشهای قطعنامه شورای امنیت/ بازیچه قراردادن فرآیند قانونی بررسی برجام در ایران؟
جهان نیوز - مهدی محمدی: هنوز جوهر توافق وین خشک نشده است که آمریکاییها دبه کردن را آغاز کردهاند. اگر این توافقی مبتنی بر راستیآزمایی است نه اعتماد، همین حالا، در حالی که به زحمت یک هفته از زمان توافق میگذرد، امکانی برای راستیآزمایی این موضوع وجود دارد که برجام عاقبت به خیر نخواهد شد. شرکای آمریکا در داخل ایران، خیلی زود باید خلسه ناشی از توافق را کنار بگذارند. این یک امر اختیاری نیست، جبر ناشی از شراکت با طرفی چون آمریکاست.
اکنون پیشنویس یک قطعنامه روی میز شورای امنیت است – و میگویند امروز درباره آن رایگیری خواهد شد- که قبل از هر چیز برجام را به طرز مضحکی نادیده میگیرد و نقض میکند.
۱- این قطعنامه هم برجام و هم زمانبندی اجرای آن را تایید میکند. با صدور این قطعنامه برجام نه یک توافق چندجانبه میان ایران و چند کشور دیگر، بلکه بخشی از تعهدات بینالمللی ایران خواهد بود. سوال این است: در این صورت دیگر طی شدن فرآیند قانونی در ایران عملا چه معنایی دارد و آیا توافق بر سر صدور چنین قطعنامهای چند روز پس از اعلام توافق، معنایی جز بازیچه قرار دادن فرآیند قانونی بررسی برجام در داخل کشور دارد؟
۲- در حالی که بنا بود متن این قطعنامه بهگونهای نوشته شود که به قطعنامههای غیرقانونی پیشین شورای امنیت علیه برنامه هستهای ایران مشروعیت نبخشد، نه فقط از آن قطعنامهها یاد میکند، بلکه آن قطعنامهها را رزرو نگه میدارد تا هر زمان که غربیها خواستند رژیم تحریمها را احیا کنند، همه تحریمهای مندرج در آنها را یکجا از سر بگیرند؛ بنابراین تنها اتفاقی که در اینجا نیفتاده خاتمه بخشیدن به آن قطعنامههاست.
۳- متن برجام میگوید اجرای کامل آن ماهیت صرفا صلحآمیز برنامه هستهای ایران را تضمین خواهد کرد. قطعنامه شورای امنیت این وعده برجام را ساده و آسان پس میگیرد و در پاراگراف ۸ اجرایی میگوید حتی اگر برجام کاملا اجرا شود، باز هم این موضوع به حل مساله ماهیت برنامه هستهای ایران صرفا کمک خواهد کرد، نه بیشتر. به زبان سادهتر، مطابق این قطعنامه، پس از ۱۰ یا ۱۵ سال از اجرای برجام، باز هم گفتن این جمله ساده از سوی آژانس که ماهیت برنامه هستهای ایران صلحآمیز است، از ایران دریغ خواهد شد.
۴- زمان پایان قطعنامه ۱۰ ساله است. اولا وندی شرمن همین دیروز گفته است کشورهای ۱+۵ توافق کردهاند بلافاصله پس از این ۱۰ سال دوباره قطعنامه دیگری صادر کنند و محدودیتها را تمدید نمایند و ثانیا حتی اگر در انتهای این ۱۰ سال واقعا این قطعنامه پایان یابد، این امر با زمانبندی ظاهری ۸ ساله محدودیت ظرفیت غنیسازی در برجام در تناقض است. بیایید خوشبینانه فرض کنیم زمان محدودیت غنیسازی در برجام پس از ۸ سال پایان یافته است؛ با وجود این قطعنامه، ایران همچنان قادر به اینکه قدم از قدم بردارد نخواهد بود.
۵- پاراگراف ۲ اجرایی قطعنامه میگوید: زمانی که آژانس تقاضا میکند که بتواند همه مسائل باقیمانده را که در گزارشهای آژانس مشخص شده، حل کند، ایران باید همکاری کاملی داشته باشد. این بند ایران را ملزم میکند با هر درخواست آژانس برای حل مسائل باقیمانده همکاری کامل کند. این امر حتی به شروط مقرر در برجام از جمله مکانیسمهای یکسویه حل اختلاف مشروط نشده و عملا دست آژانس را برای هر نوع درخواستی از ایران – صرفنظر از توافقی که ۱+۵ کرده - باز میگذارد.
۶- یکی از عبرتآموزترین بندهای این قطعنامه، مکانیسم بازگشتپذیری تحریمهاست. در پاراگراف ۱۱ اجرایی آمده است در صورتی که هر یک از اعضای برجام گزارشی مبنی بر یک عدم پایبندی قابل توجه ارائه کند، شورای امنیت پیشنویس یک قطعنامه جدید برای تصمیم درباره بازگشت یا عدم بازگشت تحریمها را ظرف ۳۰ روز به رای میگذارد.
پاراگراف ۱۲ اجرایی میگوید اگر در مهلت ۳۰ روزه مقرر، درباره قطعنامهای رایگیری نشود، تحریمها به طور خودکار بازخواهد گشت مگر اینکه کشور مدعی قبل از ۳۰ روز اعلام کند مساله حل شده است. در واقع در اینجا یک مکانیسم کاملا خودکار برای بازگشت تحریمها تعبیه شده که خطری جدی برای امنیت ملی ایران در آینده خواهد بود. فقط در یک جمله، با این مکانیسم، عملا هر یک از اعضای برجام میتواند بازگشت تحریمها را گروگان گرفته و در هر حوزهای از ایران باجخواهی کند.
۷ - اما فاجعهبارترین بخشهای این قطعنامه هنوز باقی مانده است. این فاجعه از تحریمهایی آغاز میشود که این قطعنامه بر برنامه موشکی ایران تحمیل میکند. در پاراگراف ۳ ضمیمه B آمده است: «از ایران خواسته میشود هیچ فعالیتی مرتبط با موشکهای بالستیک طراحی شده با قابلیت حمل تسلیحات هستهای صورت ندهد، از جمله شلیک هرگونه موشک با استفاده از چنین فناوریهای مربوط به موشکهای بالستیک، تا زمان ۸ سال پس از «روز پذیرش برجام» یا تا زمانی که آژانس بینالمللی انرژی اتمی گزارشی ارائه دهد که «جمعبندی مبسوط» را تایید کند، بسته به اینکه کدام زودتر اتفاق افتد». این یک تحریم موشکی کامل برای کشوری چون ایران است که عملا همه انواع موشکهای آن بالستیک محسوب میشود. برجام قرار بود مشکل هستهای ایران را حل کند نه اینکه آن مشکل را مبهم بگذارد و مشکلی بزرگتر برای برنامه موشکی ایران -که رکن توان دفاعی ماست- بهوجود بیاورد.
۸ - در پاراگراف ۵ ضمیمه B این قطعنامه یک تحریم کامل تسلیحات متعارف علیه ایران نیز به مدت ۵ سال - چه برای صادرات و چه برای واردات- وجود دارد. این نیز به نوبه خود بدین معناست که اگر در این مدت فیالمثل ایران از سوی داعش یا هر کشور خارجی مورد تهدید قرار گرفت، حتی حق نقل و انتقال سلاح برای دفاع از خود را هم ندارد!
اینها که آوردیم یک خلاصه بسیار ساده و گذرا از متن قطعنامهای است که ظاهرا برای تایید برجام صادر میشود اما در واقع کار را از موضوع هستهای بسیار فراتر برده و حوزههای نظامی و متعارف و بلکه امنیت آینده ایران را به مخاطره میاندازد.
جالب این است که این پیشنویس متن ابداعی آمریکا نیست بلکه یک متن مذاکره شده است که ظاهرا تیم ایرانی با بند بند آن موافقت کرده است. توجیه دوستان هم این است که نقض قطعنامه به معنای نقض برجام نیست و ایران میتواند بدون نگرانی از اینکه متهم به نقض توافق شود، از اجرای قطعنامه سر باز بزند. ظاهرا دوباره به دوران کاغذپاره دانستن قطعنامهها منتها این بار از سوی دولت آقای دکتر روحانی بازگشتهایم! فقط این نکته ساده را باید تذکر داد که این قطعنامه برخلاف قطعنامههای پیشین، متنی است که دولت درباره آن مذاکره کرده و آن را پذیرفته است بنابراین کاغذپاره دانستن آن به سادگی اسلافش نخواهد بود.
ابتداییترین کار اکنون - حتی اگر عدهای میخواهند از توافق وین حراست کنند - این است که صدور این قطعنامه متوقف شود. در غیر این صورت، بعید است عمر توافق هستهای به چند ماه برسد.
منبع: وطن امروز
فواد ایزدی کارشناس مسائل بینالملل در گفتگو با «نسیم»، در خصوص پیشنویس قطعنامه شورای امنیت در خصوص مذاکرات هستهای اظهار داشت:
«نسیم»: نمای کلی پیشنویش قطعنامه شورای امنیت که قرار است فردا در شورای امنیت سازمان ملل در خصوص مذاکرات هستهای صادر شود را چگونه ارزیابی میکنید؟
فواد ایزدی: متن پیشنویس چند بخش مضر برای استقلال کشور دارد و امید این است که دوستان در وزارت خارجه به شدت نسبت به اتفاقی که قرار است روز دوشنبه محقق شود، اعتراض داشته باشند.
بند 11 و 12 متن، سیستمی را پیشبینی کرده که در متن برجام نیز به همین شکل وجود دارد و به هر کدام از 5 عضو دائم شورای امنیت اجازه میدهد اگر با "هر بهانهای" که از روند برجام راضی نباشد، از اجرای آن سرباز بزنند، مثلا ایران براساس برجام باید به لیستی از تعهدات خود عمل کند و بعد آژانس این موارد را راستی آزمایی میکند و بعد از این راستیآزمایی آژانس، کار طرف مقابل در تعلیق برخی از تحریمها شروع میشود؛ در متن برجام هم آمده است "beginning on Implementation Day" یعنی نه اینکه در آنجا تمام میشود، بلکه تعهدات طرف مقابل در اینجا شروع میشود اما اینکه کجا تمام میشود مشخص نیست.
براساس متنی که هم در برجام و هم در قطعنامه شورای امنیت هست هر زمانی که یکی از این پنج کشور بخواهند این روند را متوقف کنند، مثلا بعد از اینکه ایران به تعهدات خود عمل کرد و آژانس هم راستیآزمایی کرد و برای مدتی نیز برخی از تحریمها تعلیق شد اگر دولت جدیدی در آمریکا روی کار آید و مثلا جمهوریخواهان قوه مجریه را در این کشور در دست بگیرند یا اتفاق دیگری بیفتد که مجموعهای در درون سیستم حاکمیتی آمریکا بگوید که مثلا ما به اهداف خود رسیدهایم و ایران به تعهدات خود عمل کرد، - قلب راکتور اراک را در آورد و در مورد نظنز هم فلان کار را انجام داد و ما دیگر برایمان ادامه این روند صرف نمیکند - میتواند تحریمها را بازگرداند.
متن پیشنویس قطعنامه این اجازه را به آمریکا یا هرکدام از آن 7 کشور دیگر میدهد که کل سیستم را متوقف کنند و به همان سبک قبلی برگردنند، یعنی مکانیسمی که تهیه شده این است که باید یکی از آن 5 کشور اعتراض یا مشکلی "complaint" داشته باشند - لازم هم نیست که مدرک بیاورند و در متن قطعنامه هم نیامده که باید مدرک یا شواهدی بیاورند و همان اعتراض کافی است- در این شرایط ایران 30 روز فرصت دارد به این اعتراض توجه کند و اگر تمکین کرد که هیچ و اگر تمکین نکرد باید از شورای امنیت رایگیری شود که آیا ما این روند را ادامه دهیم یا به حالتی قبلی برگردیم که تحریمها وجود داشت، و بعد فرض کنید از این 5 کشور عوض دائم شورای امنیت 4 کشور بگویند که بهانهای که کشور پنجم داشته درست نبوده و هر 4 کشور بگویند که ادامه دهیم اما اگر یک کشور از آن 5 کشور رای منفی دهد، این رای منفی در ساختار شواری امنیت به معنای وتو است و در این حالت به این شکل اتوماتیک شما به حالتی که قبلا برمیگردید که به آن "snapback" که به معنای بازگشت ماشهای میگویند و شرایط به حالت قبلی باز میگردد.
اتفاقی که در اینجا افتاده این است که براساس این قطعنامه 5 کشور میتوانند هم طرف دعوا و هم قاضی ما باشند. طرف دعوا به دلیل اینکه میآید برعلیه ایران اعتراض میکند و میشود طرف دعوا و قاضی هم به این دلیل که با یک رای نه میتواند کل سیستم را به هم بریزد.
فرض کنید، ایران به تعهداتش عمل کرد و کنگره آمریکا خوشش نیامد که عمل کند، در این شرایط ایران اعتراض میکند براساس حقی که دارد اما آن 5 کشور توجهی نمیکنند، حال اگر ایران بخواهد خیلی سماجت به خرج دهد آن کشور مقابل به راحتی میتواند تعبیر کند که اگر خیلی ادامه دهید تمام تحریمها را به سر جای قبلی باز میگردانم، یعنی این قطعنامه یک گرز یا شمشیر خیلی بلندی بر روی سر ایران خواهد بود برای حداقل 10 سال دیگر که خانم شرمن گفته بود اگر این 10 سال تمام شود میخواهیم آن را برای یک دوره 5 ساله دیگر نیز تمدید کنیم و از این جهت استقلال کشور را با مخاطره رو برو میکند.
فرض کنید ما حتی اگر با چین در حوزهای دعوایمان شود یا با روسیه مشکلی پیدا کردنیم همه این پنج کشور این قدرت را پیدا میکنند که به شکلی ایران را با این قطعنامه در سازمان ملل گروگان بگیرند، حالا ممکن است برخی بگویند ما پیش از این نیز در سازمان ملل قطعنامه برعلیه خودمان داشتیم، اما تفاوت این مورد با قطعنامههای قبلی این است که اولا ما آن قطعنامهها را قبول نداشتیم اما این قطعنامه را خودمان قبول کردهایم و تیم مذاکره کننده اعلام کرده است که با این روند مشکلی ندارد و در متن برجام نیز صدور این برنامه پیشبینی شده است که این تفاوت بسیار جدی است و بعد اینکه، همین موضوع که کشوری قبول میکند قطعنامهای را ملزم به متعهد بودن بر آن است.
ببیند در دعوای ما در حوزه هستهای این است که طرف مقابل میگوید شما NPT را امضا کردهاید و بر همین اساس میگوید شما به تعهدات بینالمللی خود عمل نکردهاید، حال اینکه ما خودمان قبول کنیم قطعنامهای این چنین را مخصوصا با توجه به بند 11 و 12 که اشاره شد دردسرهایی که عرض شد را خواهیم داشت.
«نسیم»: هدف از صدور قطعنامه شورای امنیت پیش از تصویب متن برجام در مجالس ایران و آمریکا را چه میدانید؟
فواد ایزدی: براساس متن توافق گفته شده است بعد از روزی که به جمعبندی رسیدند که همان هفته پیش بود، به سرعت قطعنامه سازمان ملل باید صادر شود که دلیل این موضوع به نظر بحث سیاسی است که تصور میکنم هم تیم ایرانی و هم تیم آمریکایی علاقه داشتند مسیری که را شروع کردند به همین منوال ادامه پیدا کند و آمریکاییها میخواستند به همین منوال کنگره آمریکا خیلی ورودی به این بحث نداشته باشد و هم اینکه دولت ما هم علاقمند بود مجلس خیلی ورودی در این بحث نداشته باشد و از این جهت زمانی که قانون حفاظت از دستاوردهای هستهای توسط مجلس تصویب شد آقای نوبخت سخنگوی دولت در جلسه مصاحبهشان گفتند که این مصوبه غیرقانونی است، با این حال شواری نگهبان این قانون را تائید کرد و مشخص شد این مصوبه غیرقانونی نیست اما در آن زمانها دولت خیلی از مصوبه مجلس راضی نبود و البته مصوبه مجلس نیز خیلی ضعیف شد و متن اصلی آن نیز تصویب نشد...
«نسیم»: موضوع محدودیتهای نظامی که در پیشنویس متن قطعنامه شورای امنیت آمده را چگونه ارزیابی میکنید؟
فواد ایزدی: متن پیشنویس یک بخش "Statement" یا بیانیه دارد که بند 6 این بیانیه بحث محدودیت در حوزه تسلیحات متعارف و نه هستهای ایران را مطرح میکند که ورود و خروج سلاح به ایران را ممنوع میکند مشکل این بند این است که اکنون ما مشکلی به نام داعش در عراق داریم و کاری که ایران ماههاست در عراق انجام میدهد این است که به عدهای از عراقیهایی که در حال جنگ با داعش هستند اسلحه میدهد اما براساس این متن قطعنامه ایران نباید به آنها اسلحه دهد و این موضوع چیزی است که ایران آن را قبول کرده است.
ما قبلا هم قطعنامه داشتیم که نباید تسلیحات به دیگری میدادیم و میدادیم اما اکنون خود ما تعهد کردهایم که به این قطعنامه جدید پایبند باشد و اگر پایبند نباشد بهانه برای طرف مقابل میشود که همانگونه که عرض کردم کل سیستم را برهم بزند، پس ایران براساس این قطعنامه حتی نمیتواند حتی سلاحهای متعارف معمول را به مجاهدین و نیروهای مخالف داعش بدهد و همینطور نمیتواند به حزب الله کمک نظامی انجام دهد.
نتانیاهو به طور مدام ما را تهدید نظامی میکند اما جرات ندارد که این تهدید را عملی کند چون میداند اگر به ایران حمله کند 10 هزار موشک از جنوب لبنان به سرش میخورد، آنها از این موضوع که حزب الله یک نیروی بازدارند برای ماست خوششان نمیآمد و به این وسیله میخواهند جلوی آن را بگیرند تا مانع ارسال کمک نظامی به حزبالله لبنان شوند حالا که محدودیتهای تسلیحاتی بحثی 5 ساله است و موضوع موشکهای بالستیک هم محدودیتی 8 ساله دارد.
بعد از اینکه برجام اعلام شد یک خبرنگار از آقای کری پرسید شما که این محدودیتها 5 ساله و 8 ساله را دارا هستید چرا اجازه دادید 5 سال یا 8 سال باشد بعد از آن چه؟ جواب آقای کری جالب بود که گفت براساس قطعنامه 1929 که آخرین قطعنامه سازمان ملل برعلیه ایران است، آمریکا مجبور بوده که اگر ایران حاضر به مذاکره براساس مطالب مندرج در قطعنامه باشد همه این تحریمها لغو شود، کری ادامه داد نه تنها ایران مذاکره کرده بلکه ما اصلا به توافق رسیدهایم!
اگر میخواستیم قطعنامه 1929 را آنگونه که بود اجرا کنیم اصلا نباید هیچ محدودیتی در حوزه تسلیحاتی وجود داشته باشد، به یاد دارید که در توافق ژنو و لوزان قرار بود که اگر به توافق برسند همه تحریمهای هستهای برداشته شود، تحریمهای مربوط به تسلیحات و موشک هم به دلیل بحث هستهای ایران است، یعنی آمدهاند ایران را جریمه کنند و گفتهاند که چون در حوزه هستهای ما از عملکرد شما خوشمان نمیآید جریمه شما این است که خرید و فروش سلاح برای شما ممنوع میشود و مواردی از این دست.
جواب کری این بود که اگر ما میخواستیم 1929 را اجرا کنیم همه این موارد باید برداشته میشود اما ما موفق شدیم که برای 5 سال و 8 نگه داریم و آقای لاوروف هم این موضوع را اشاره کرد که ایران براساس 1929 میتوانست مقاومت کند و این محدودیت 5 ساله و 8 ساله را نپذیرد ولی پذیرفته است.
نه تنها بند 6 این بیانیه مشکل دارد و بلکه بند 7 آن نیز به شدت مشکل دارد و در بند 7 هر کشتی و هواپیمایی که بخواهد به سمت ایران بیاید دولتهای دنیا این حق را دارند که محموله این کشتی یا هواپیما و یا کامیون را بازرسی کنند، براساس برجام برخی محدودیتها برای ایران وجود دارد که براساس بند 7 برجام به کشورها حق بازرسی در خصوص این محدودیتها برای محمولههایی که خارج یا داخل ایران میشوند داده شده است. از این جهت زمانی که میخواهند بند 6 را اجرا کنند به راحتی دولت آمریکا یا رژیم صهیونیستی میتوانند فلان محموله را که میخواهد برای عراق یا لبنان رود را متوقف کنند بازرسی کنند و در نهایت این حق هم به کشورها داده شده که همه خروجیها و ورودیهای ایران را زیرنظر داشته باشند که این هم به شدت برای استقلال کشور ضرر دارد که گلوگاههای ورودی و خروجی کشور در عمل به دست برخی از کشورها باشد.
در پایان اینکه این قطعنامهای که قرار است تصویب شود به شدت استقلال کشور را خدشه دار میکند و اتفاقی که باید بیفتد این است که وزارت خارجه ما باید درخواست کند که وقت بیشتری به این موضوع اختصاص داده شود و با عجله این کار در دوشنبه انجام نشود تا ببینند آیا میتواند این معضلاتی که در این قطعنامه هست را حل کند یا خیر.
عمیقترین عملیات کماندویی در خاک عراق
به گزارش شهدای ایران؛ سال 1366 به عنوان هفتمین سال جنگ تحمیلی، سال پرکار و با فراز و نشیبی برای نیروی زمینی سپاه پاسداران انقلاب اسلامی و بویژه قرارگاه برون مرزی «رمضان» در جبهه شمالی و کردستان عراق بود.
یکی از دهها عملیات نامنظم و تهاجمی این سال، عملیات نامنظم «فتح8» نام دارد که در منطقه شمالی استان موصل عراق و حوالی شهر «اتروش» بود. این حمله با رمز «یارسول الله» در شامگاه 28 تیر ماه1366 با هدف انهدام تأسیسات نظامی- اقتصادی دشمن و حمایت از مبارزین عراقی آغاز شد.
نیروی عملکننده ایران در این عملیات، یعنی «گردان مالکاشتر تیپ 66» نیروهای ویژهی هوابرد با تقدیم یک شهید (حسین ترکمنپری) و چهار مجروح، عملیات ویژه خود را در فاز تکمستقیم (با بهرهگیری از نیروهای تکاور) و همزمان فاز تک ادواتی (با بهرهگیری از نیروهای راکتانداز مینیکاتیوشا و خمپارهانداز 120 میلیمتری)، در ارتفاعات کانیکا و قلعه کانیکا در شمال شهر اتروش اجرا کردند.
عملیات فتح از حیث بعد مسافت، عیقترین عملیات کماندویی جمهوری اسلامی در خاک دشمن در طول دوران دفاع مقدس محسوب میشود. طی این یورش پایگاه و مقر حفاظتی ارتش عراق در منطقه اتروش سقوط کرده و منهدم شد. به همراه آن، بخشی از تجهیزات نظامی از جمله 35 دستگاه خودرو سبک و نیمه سنگین ارتش عراق از بین رفت.
همچنین چهار دستگاه خودرو حامل مهمات و یک انبار مهمات دچار آتش شد و دهها سلاح نیمه سنگین و سنگین منهدم شد. مقر سازمان امنیت مرکز حزب بعث و«جیشالشعبی» در شهر اتروش نیز ویران شد و در مجموع830 نفر از نیروهای دشمن کشته و زخمی شده یا به اسارت رزمندگان اسلام و معارضان کرد عراق در آمدند.
از دیگر دستاوردهای این عملیات میتوان به سقوط و انهدام بیش از 40 پایگاه و مقر حفاظتی، انهدام مرکز آتشبار توپخانه اتروش، انهدام سازمان امنیت مرکز حزب بعث و مقر جیشالشعبی شهر اتروش، انهدام بخشی از تجهیزات نظامی دشمن در منطقه از جمله 35 دستگاه خودرو سبک و نیمهسنگین نظامی، چهار دستگاه خودرو حامل مهمات و یک انبار مهمات، هفت قبضه خمپارهانداز، دو قبضه دوشکا و دو قبضه ضدهوایی، بیش از 800 نفر از نیروهای دشمن کشه و زخمی شدند، اشاره کرد.
همچنین 30 نفر هم به اسارت رزمندگان ایرانی در آمدند.