شهدای نیاک
مرجع خبری و طراح نرم افزارهای مذهبی وزندگینامه شهدا وبیانات رهبری و دفاع مقدس
شهدای نیاک
مرجع خبری و طراح نرم افزارهای مذهبی وزندگینامه شهدا وبیانات رهبری و دفاع مقدسدرباره من
سایت شهدای نیاک مرجع نرم افزارهای مذهبی ومقالات،بیانات رهبری،زندگینامه شهدا،کتاب های مذهبی،صوت وتصویر،جشنواره های شهدای نیاک،مداحی مناسبت های مذهبی،بانک صوت وتصویر،آرشیوفیلم های مذهبی،کلیپ های مذهبی،سخنرانی علما،خبرهای سیاسی،اجتماعی،فرهنگی مذهبی،نظامی،کتابخانه،نرم افزارهای قرآنی،امام خمینی ره،ویژه نامه مذهبی،کودک ونوجوان،محرم،ماه مبارک رمضان،عاشورا و تاسوعا حسینی،امربه معروف ونهی از منکر،حجاب عفاف،سبک زندگی اسلامی
ادامه...
دولت بعدباجدیت به مسائل خوزستان بپرازد
دولت بعدباجدیت به مسائل خوزستان بپرازد
بسم الله الرّحمن الرّحیم
بحمدالله نوبت دوّم واکسن را هم توانستیم تزریق کنیم. من بعد از تزریق نوبت اوّل مطلقا هیچ عارضه‌ای نداشتم و بحمدالله خیلی خوب تمام شد؛ نه درد و تب و از این چیزهایی که گفته میشود مطلقاً نبود. و من لازم است تشکّر کنم اوّلاً از آقایان محترمی که زحمت کشیدید اینجا تشریف آوردید، بخصوص از دانشمندان و محقّقین عزیزی که زحمت کشیدند در این مدّت و توانستند این واکسن تولید داخل را به سامان برسانند و همچنین از مجموعه‌های پزشکی و پرستاری و مجموعه‌ی بهداشت و درمان که در این مسئله، در این مدّت طولانی حقیقتاً زحمات زیادی کشیدند و خودشان را در معرض خطر قرار دادند و مجاهدت کردند؛ ما صمیمانه از همه‌ی آنها تشکّر میکنیم.
اختلالی در برخی از موارد در مسئله‌ی تقسیم واکسن بین مردم به وجود آمد که البتّه عمدتاً ناشی از بدقولی کسانی بود که قول داده بودند واکسن را به ما بفروشند و بدقولی کردند. خب این یک بار دیگر به ملّت ایران و مسئولین کشور یادآوری میکند که ما بایستی در همه‌ی مسائل بتوانیم روی پای خودمان بِایستیم و تکیه‌ی به دیگران مشکلاتی به وجود می‌آورد، کما اینکه در این قضیّه هم مشکلاتی به وجود آورد. البتّه چاره‌ای نداشتیم و در کنار تولید داخلی ناچار بوده‌ایم و هستیم که از تولیدات کشورهای دیگر هم تا آن حدّی که قابل اطمینان است استفاده کنیم و استفاده خواهیم کرد؛ لکن تلاش را باید گذاشت روی تولید داخل و مردم نبایستی منتظر و معطّل بمانند. ان‌شاءالله تقسیم این واکسن با آسانی و روانیِ کامل در بین همه‌ی مردم صورت بگیرد که ان‌شاءالله مسئولین محترم به این نکته توجّه خواهند کرد.
و یک مطلب دیگر هم من عرض بکنم و آن خطاب به مردم عزیز است برای مراعات شیوه‌نامه‌ها. با این جهشهایی که پی‌درپی در نوع این ویروس به وجود می‌آید که تا حالا پنج شش جهش به وجود آمده، طبعاً خطرات باقی است. نباید چون مدّت، یک مقداری طول کشیده -یک سال و نیم مثلاً- این موجب بشود که قضیّه‌ی رعایت شیوه‌نامه‌ها عادّی جلوه کند و بتدریج حسّاسیّت مردم کم بشود؛ نه، باید شیوه‌نامه‌ها حتماً رعایت بشود. حالا مراسم گوناگون مذهبی و غیر مذهبی و مانند اینها هم وجود دارد؛ [امّا] بایستی حتماً اصل را بر رعایت شیوه‌نامه‌ها قرار داد و فاصله‌ای که باید وجود داشته باشد و ماسکی که باید زده بشود و بقیّه‌ی جهاتی که لازم است رعایت بکنند که مسئولین محترم بهداشت و درمان مکرّر توصیه کرده‌اند، باز هم باید توصیه بکنند، مردم هم بایستی حتماً رعایت بکنند، چون این حقیقتاً خطر است. ما اگر چنانچه این سختی را تحمّل کنیم -مردم مجموعاً- و یک برهه‌ای به طور کامل این زحمات را به خودمان تحمیل کنیم، خب ریشه‌ی این بیماری کَنده میشود یا لااقل شیوعش متوقّف خواهد شد؛ خب این بهتر است یا اینکه همین طور هم تلفات جانی، هم خسارات مالی، تعطیل‌ها و امثال اینها ادامه پیدا کند؟ بایستی بالاخره برخورد کرد با این مسئله؛ هم مسئولین که با جدّیّت باید مشغول باشند، هم مردم که بایستی با دقّت ان‌شاءالله این قضیّه را دنبال بکنند و دستگاه‌های دولتی هم بِجِد از تولید داخلی حمایت کنند، یعنی حالا همین [واکسن] برکت را یا آنچه مربوط به بقیّه‌ی مراکز است مثل انستیتو پاستور و مرکز رازی و امثال اینها، اینها را بایستی حتماً پشتیبانی کرد و دنبال بشود که بتوانند کار را به بهترین وجهی انجام بدهند.
یک مطلب دیگر را هم من از این فرصت استفاده کنم و اینجا بیان کنم. در این هفت هشت روز اخیر یکی از نگرانی‌های ما مسئله‌ی خوزستان و مسئله‌ی آب مردم و مشکلات مردم بود. واقعاً دردآور است برای انسان که انسان مشاهده بکند در استان خوزستان با این مردم وفاداری که در این استان هستند، با این همه امکانات و استعدادهای طبیعی‌ای که در این استان وجود دارد، با این همه کارخانه‌جاتی که در این استان وجود دارد، وضع مردم به جایی برسد که آنها را ناراضی کند و مسئله‌ی آبشان، مسئله‌ی فاضلابشان آنها را ناراحت کند. اگر چنانچه توصیه‌هایی که نسبت به آب خوزستان و فاضلاب اهواز [شده بود] -که این همه تأکید شد برای فاضلاب اهواز و مسائل آب- مورد توجّه قرار میگرفت، حالا مسلّماً این اشکالات را نداشتیم. خب حالا که مردم ناراحتی‌شان را بُروز دادند و اظهار کردند، هیچ گِله‌ای نمیشود از مردم داشت؛ خب ناراحتند.
مشکل آب مشکل کوچکی نیست، آن هم در آن هوای کذایی خوزستان، آن هم [برای] مردم خوزستان. مردم خوزستان مردم بسیار باوفایی هستند؛ در دوران هشت سال دفاع مقدّس آنهایی که لب خطّ مقدم مشکلات بودند مردم خوزستان بودند و انصافاً ایستادند؛ من از نزدیک شاهد بودم. من از نزدیک دیدم که مردم خوزستان چقدر باوفا و بااهتمام جوانهایشان را فرستادند، مردهایشان را فرستادند، زنهایشان کمک کردند و این مردم باوفا و علاقه‌مند نبایستی دچار این مشکلات باشند. خب واقعاً نمیشود ملامت کرد مردم را و بایستی به کار مردم رسیدگی بشود، و باید رسیدگی میشد. اگر رسیدگی‌های لازم در وقت خود انجام میگرفت، مسلّم این وضعیّت برای مردم پیش نمی‌آمد. حالا هم که الحمدلله دستگاه‌های مختلف، دولتی و غیر دولتی و همه مشغول کار شدند، این کارها را با جدّیّت دنبال کنند و دولت بعد هم که خواهد آمد، ان‌شاءالله به این مسئله بِجِد بپردازند.
و البتّه مردم هم مراقبت کنند؛ دشمن از هر چیز کوچکی میخواهد استفاده کند علیه کشور، علیه انقلاب، علیه جمهوری اسلامی، علیه مصالح عمومی مردم؛ مراقب باشند تا دشمن سوءاستفاده‌ای نکند و بهانه‌ای دست دشمنان داده نشود.
امیدواریم ان‌شاءالله خداوند متعال خودش تفضّلاتش را بر این ملّت نازل کنند و رحمت و لطف خودش را شامل حال این ملّت که مستحقّ لطف و رحمت الهی هستند ان‌شاءالله عنایت کند.
والسّلام علیکم و رحمة‌الله و برکاته
مروری بر موضوع «فلسطین» در پیامهای حج ۱۰ سال اخیر رهبر انقلاب؛ اطلاع‌نگاشت | مسئله اول مسلمین
مروری بر موضوع «فلسطین» در پیامهای حج ۱۰ سال اخیر رهبر انقلاب؛ اطلاع‌نگاشت | مسئله اول مسلمین
«مسئله فلسطین» همواره یکی از نکات مهم مطرح شده در پیامهای رهبر انقلاب به مناسبت ایام حج است که در این اطلاع‌نگاشت فرازهایی از این موضوع در پیامهای حج ۱۰ سال اخیر ایشان مرور میشود.
برائت از دشمن؛ مهم‌ترین عنصر حج
برائت از دشمن؛ مهم‌ترین عنصر حج
بیماری منحوس کرونا سبب شد امسال کشورهای اسلامی از حضور در برنامه حج محروم بشوند و حسرتی از این محرومیت بر دلها بماند. حضرت آیت‌الله خامنه‌ای در این باره فرمودند: «موسم حج امسال دستخوش اندوه و حسرت مؤمنان و مبتلا به احساس فراق و ناکامی مشتاقان است. دلها از غربت کعبه احساس غربت میکند و لبّیکِ جداماندگان با اشک و آه در هم می‌آمیزد.» ۱۳۹۹/۰۵/۰۷
پیامهای حج رهبرانقلاب که هر سال صادر میشود محورهای مختلفی در زمینه معنویت حج و فرصتهای اجتماعی و بین‌المللی آن دارد. باتوجه به این مسئله بخش فقه و معارف پایگاه اطلاع‌رسانی KHAMENEI.IR در گفتگو با حجت‌الاسلام سیدعبدالفتاح نواب، نماینده ولی‌فقیه در امور حج و زیارت و سرپرست حجاج ایرانی، مهم‌ترین مسائل حج و مطالبات رهبرانقلاب از سازمان حج و زیارت را مرور کرده است.
پیامهای حج رهبرانقلاب که هر سال صادر میشود محورهای مختلفی در زمینه معنویت حج و فرصتهای اجتماعی و بین‌المللی آن دارد. باتوجه به این مسئله بخش فقه و معارف پایگاه اطلاع‌رسانی KHAMENEI.IR در گفتگو با حجت‌الاسلام سیدعبدالفتاح نواب، نماینده ولی‌فقیه در امور حج و زیارت و سرپرست حجاج ایرانی، مهم‌ترین مسائل حج و مطالبات رهبرانقلاب از سازمان حج و زیارت را مرور کرده است.
سازمان حج و زیارت چه برنامه‌هایی برای تحول در زمینه امور حج در نظر دارد؟
من امروز می‌توانم به ضرس قاطع با توجه به اطلاعاتی که از حج در کشورهای دیگر دارم، بگویم که حج و زیارت و بعثه از باب خدمات خوب به زائر و برنامه‌های خوب و فعالیت‌های مناسب از بهترین‌ها در جهان هستند. خود روحانیون و مدیران کاروان‌های ایران با توجه به اطلاعاتشان و حضوری که در برنامه‌ها دارند، از برجسته‌ترین روحانیون و مدیران کاروان در دنیا هستند.درباره‌ی برنامه‌های تحولی هم امسال بعثه و سازمان حج و زیارت برنامه‌ای برای بازمهندسی کارهایش گذاشت. یعنی ما از فرصت تعطیلی استفاده کردیم و آسیب‌‌شناسی کردیم و مشخص کردیم که مسئول اجرایی و معاونت اجرایی آن کدام معاونت‌ها هستند. هفده کارگروه برای برنامه‌ی تحولی و پیگیری برنامه‌ها برای سالهای بعد در سازمان حج و زیارت و یک تعداد کمتر در بعثه‌‌ی مقام معظّم رهبری تشکیل شد. برخی از برنامه‌ها باید بازمهندسی و برخی بهینه‌سازی شود. ما در آموزش باید کار را زیادتر کنیم، و جزو برنامه‌هایمان هست که این کار انجام شود. مشاوران کار هم تمام کارگزاران و تمام کسانی هستند که در این زمینه فعالیت داشتند و کار کردند. اینها انجام وظیفه میکنند.
یکی از کارهایی که در این سالهای اخیر بیشتر شده و تأثیرگذار هم بوده، مشارکت زائران در برنامه‌ها است. مثلاً قبلاً زائر فقط به‌عنوان یک زائر بود و نقشی در کاروان نداشت، ولی الان زائر هم در بخش آموزش و هم در بخش نظارت کمک‌کار است. زائران به‌عنوان ناظرین افتخاری بعثه در کاروان‌ها فراوان هستند و بلافاصله گزارش میکنند. مشارکت هم خیلی در کارهای تحولی مؤثر است. چون دیگر بعثه و سازمان نیست، بلکه زائران خودشان احساس میکنند و باید مشارکت داشته باشند.
با توجه به برنامه‌ی تحول که اشاره کردید، آیا خبر خوشی برای مردم دارید که برای سال آینده امیدوار شوند؟ ما الان در نقطه‌ی سخت کار قرار داریم. یک زمانی در همین بعثه و سازمان مراجعه‌ی مردم و مدیران بسیار زیاد بود. یعنی برای سوریه، عتبات، عمره و حج واجب حضور مدیران، روحانیون و معین‌ها زیاد بود و همیشه ورودی و خروجی شلوغ بود. الان همه‌ی برنامه‌ها تعطیل است. یک بخش آن مربوط به کرونا و بخش دیگر آن هم مربوط به برخی از کشورها است که روابط آنها با ما بد است. ما گاهی از سال‌ها حداکثر در دویست روز هشتصد هزار نفر را به عمره می‌فرستادیم. این‌هایی که به عمره می‌رفتند تأثیر و شوق زیادی روی خانواده‌هایشان، بستگانشان و همکارانشان می‌گذاشتند. امّا الان عمره تعطیل است و حج واجب هم که تعطیل شد، و با توجه به شرایط عتبات و سوریه هم تعطیل است. خیلی از افراد از ما در مورد اربعین سؤال میکنند. خب با توجه به اینکه الان عراق ورود به کربلا را بسته است، نمیشود اربعین را راه‌انداخت. الان خود کربلا و شهرهای عراق در قرنطینه‌اند. ورود شهر به شهر ممکن نیست. فقط داخل شهرها مایحتاج ضروری را منتقل میکنند.در سخت‌ترین نقطه ما نمی‌توانیم خبر خوشحال‌کننده به مردم بدهیم، به جز اینکه به مردم بگوییم که با تحمل و بردباری ان‌شاءاللّه سحر نزدیک است. همان‌طوری که رهبر معظّم انقلاب در پیام حج امسال فرمودند ان‌شاءاللّه به‌زودی برنامه‌های حج انجام می‌گیرد. خود این پیام بهترین مشوّق و خوشحالی برای علاقه‌مندان است.
رهبرانقلاب هر ساله به مناسبت ایام حج پیامی صادر میکنند، مجموع پیامهای رهبرانقلاب بر روی چه نکاتی تمرکز دارد؟ حضرت آقا با هوشمندی خاص جهان را در نظر می‌گیرند. این پیام‌ها فقط برای مخاطبین ایرانی نیست، بلکه برای مخاطبین جهانی هم هست. تقریباً چهار عنصر اصلی در پیامهای ایشان هست. عنصر اوّل توجه به معنویت در حج است. ایشان به زائران سفارش میکنند که فرصت را از دست ندهند و فرصت زیارت، عبادت و خودسازی را غنیمت بدانند. پیامهای معنوی اخلاقی حج یک بخشی از پیامهای ایشان به‌عنوان عنصر ثابت در تمام پیام‌ها است. معنویت در حج، اخلاق در حج، فرصت‌شناسی در حج، بهره‌برداری از فرصتها در حج، همه بخش معنوی است. حالا امکان دارد هرکدام از این بخشها پنج الی هفت تذکر و توصیه در آن باشد.عنصر دومی که حضرت آقا همانند حضرت امام رضوان‌اللّه‌تعالی‌علیه به آن می‌پردازند مسئله‌ی برائت است. مسئله‌ی برائت یک مسئله‌ی فطری است. این‌هایی که در مقابل برائت می‌ایستند نمی‌دانند که برائت چیست که در مقابلش می‌ایستند. البته از باب اینکه چون در آن ابراز تنفر از آمریکا هست میگویند که خوب نیست. در صورتی که از زمان حضرت آدم علیه‌السلام و حضرت ابراهیم علیه‌السلام تا زمان پیامبر مسئله‌ی برائت بوده است. در قرآن آیات مربوط به حضرت آدم هست که ایشان موحد بود و از شرک بدش می‌آمد. حضرت ابراهیم از شرک متنفر بود. آیه‌ی «... وَمَا کَانَ مِنَ الْمُشْرِکِین» در قرآن در مورد حضرت ابراهیم هست که می‌فرماید ایشان از مشرکین نبودند.
ما در قرآن یک سوره به نام حج داریم. در تمام عبادات فقط حج سوره دارد. نماز، زکات، خمس و... در قرآن سوره ندارند. سوره‌ی حضرت ابراهیم و سوره‌ی بقره یک بخشی از آن در مورد حج است. برائت هم یک سوره دارد. این اهمیت سوره‌ی توبه که برائت هم اسمش هست را می‌رساند. الان در آمریکا این بندگان خدا که تحت فشار و ستم و ظلم قرار گرفتند و پرچم کشورشان را هر روز آتش می‌زنند، این ابراز تنفر و اظهار برائت آنها است. اینها از پرچمی که این تفکرات و عملکرد و بازتاب را داشته باشد متنفرند و از آن برائت می‌جویند.
سومین عنصر مسئله‌ی فلسطین است. آقا در رابطه‌ی با فلسطین در تمام پیام‌هایشان به این مسئله اشاره میکنند، همان‌طوری که حضرت امام رضوان‌اللّه‌تعالی‌علیه هم یکی از عنصرهای اصلی پیامشان مسئله‌ی فلسطین بود. در مسئله‌ی فلسطین گاهی اوقات آقا راهکارهایی هم در پیامشان می‌آورند که مردم جهان اطلاع داشته باشند. ازجمله رفراندوم که ایشان می‌فرمایند هر فلسطینی دارای هر عقیده، مذهب و دینی که هست باید به فلسطین بیاید و انتخاباتی برگزار شود و خودشان انتخاب کنند که کشورشان چگونه اداره شود. نمیشود که مردم یک کشوری را بیرون بریزند، و خانه‌هایشان را خراب کنند، و آواره‌شان کنند. این حرکت، حرکت قسری است. در حرکت قسری وقتی انسان سنگی را به بالا پرتاب کند، از آن دور شده، ولی برمی‌گردد و روی سر خودش می‌خورد. این همان حرکت قسری است که اینها انجام میدهند.
چهارمین عنصر از پیامهای حضرت آقا و حضرت امام رضوان‌اللّه‌تعالی‌علیه مسئله‌ی وحدت است. هم امام به وحدت جهان اسلام توجه داشتند و هم رهبر معظّم انقلاب به وحدت جهان اسلام توجه دارند. امّا پیام ایشان یک بخش غیرثابت هم دارد که هر سال وقتی یک مسئله‌ی مهمی پیش می‌آید به آن توجه میکنند. مثلاً یک دوره‌ای مسئله‌ی داعش پیش آمد که آقا به این مسئله توجه کردند و فرمودند که آن یک بلیه‌ای برای جهان اسلام بود و به آن متذکر شدند. یا همین قضیه‌ی سیاه‌پوستان که در آمریکا اتفاق افتاده و ظلمی که پلیس آمریکا انجام داده، آقا در پیام حج امسال به این مسئله پرداختند و اینها را مورد توجه قرار دادند. در سال 95 هم ایشان در پیامشان به شهدای منا و شهدای مسجدالحرام اشاره کردند. اینها بخش غیرثابت است که هر سال یک مسئله‌ای را مطرح میکنند.
با توجه به این محورها عمق استراتژی ایران در مراسم حج چگونه پیگیری میشود؟ و چطور از آنها برای ارتباط با سایر کشورها بهره‌برداری میشود؟ عمق استراتژی ایران در مسائل سیاسی قبل از حج باید کار شود. وقتی که قبل از حج کار شود، تبلیغ شود، فعالیت شود، ارتباطاتی ایجاد شود، ثمره‌اش در حج چیده میشود. البته گاهی اوقات این ارتباط در خود حج شکل می‌گیرد، چون زائران از کشورهای دیگر به مسجدالحرام و مسجدالنبی می‌آیند و کنار ایرانی‌ها قرار می‌گیرند، و حساس میشوند و چند سؤالی هم میکنند و متوجه میشوند که تبلیغاتی که علیه ایران در بوق و کرنا میکنند درست نیست. در حج سال گذشته یک آقایی در طواف دعای مجیر می‌خوانده و یک زائر مصری از دعای مجیر خوشش آمده بود. آن آقا این مصری را در مسجدالحرام نزد من آورد. این مصری آن دعا را می‌خواست. من شماره‌ی تلفن همراهش را گرفتم و گفتم برایت می‌فرستم. بعد برایش فرستادم. این زمینه‌ای برای ارتباط شد.خود افراد تأثیرگذار در آینده هستند. یعنی شما هرچقدر افرادی را داشته باشید که با اینها ارتباط داشته باشید و هماهنگ باشید، اگر روزی بخواهید از اینها یک جمعی را در بیاورید ارتباط میتواند باشد. ولی این افراد باید باشند. عمق خود همین افراد هستند. ما اگر برنامه‌ای هم درباره‌ی سایر مسلمان‌ها بخواهیم داشته باشیم در منافع خودشان است. ما در کشورهای دیگر نه دخالتی و نه کاری داریم.
نکته‌ای که می‌خواهم عرض کنم این است که برخی اوقات نقطه‌ی آغاز حج است و بعضی از اوقات نقطه‌ی بهره‌برداری و جمع‌آوری و خدمات‌دهی هم در حج است. حج یک مقطع است. عمق استراتژی ما فقط در حج نیست. در غیر حج هم، همین کمک‌های مالی و معنوی ایران به برخی از کشورها هم هست. مثلاً در یمن با توجه به‌شدت محاصره‌ی این کشور از سوی دشمنان، ایران هیچ‌کاری نمی‌تواند برای یمن کند. اصلاً آنها اجازه نمی‌دهند که برای یمن کاری کند و سلاح یا موادغذایی ارسال کند. الان شرایط در یمن به‌گونه‌ای است که نفتش دارد تمام میشود و بسیاری از بیمارستان‌ها دارند تعطیل میشوند و برق ندارند. آن‌وقت ایران میتواند چه کار کند؟ ما فقط در یمن می‌توانیم حمایت معنوی کنیم. خود همین حمایت معنوی اینها را سرپا نگه می‌دارد.
مهم‌ترین مطالبات حضرت آیت‌الله خامنه‌ای درباره برگزاری هر چه بهتر مراسم حج چه مواردی است؟ حضرت آقا در رابطه‌ی با حج نظرشان این است که حج عزتمندانه برگزار شود. یعنی حاجی ایرانی باید با عزتمندی تمام آنجا حضور پیدا کند. درباره‌ی شرکت در برنامه‌ها هم نظر حضرت آقا این است که برنامه‌ها مثل برائت برگزار شود. خود کشور عربستان هم اگر یک نگاه دیگری به برائت کند، به نفعش هست که برائت برگزار شود. نه فقط ایران بلکه اگر همه‌ی مسلمانان مراسم برائت را برگزار کنند یک نگاه دیگری در رابطه‌ی با منافع و مضارشان پیدا میکنند. وقتی یک قدرتی مثل ایران و سایر کشورها نسبت به یک مسئله‌ای برنامه‌ریزی کنند، رقبایشان باید کوتاه بیایند. اگر آمریکا به بعضی از کشورها توهین میکند و برخی از کشورها را شبیه برخی از حیوانات یاد میکند به خاطر این است که برائت ندارند و این اهرم را از دست داده‌اند. اگر این اهرم در اختیار باشد، با وجود آن می‌توانند تنظیم کنند، ولی وقتی که خودشان را خلع سلاح میکنند، مردم خیلی نقش دارند. الان مردم آمریکا دولت آمریکا را به‌ستوه آورده‌اند. وضعیت آمریکا در آینده خیلی بد میشود. مگر اینکه مثل گذشته مثل زالو به جان کشورهای فقیر و ضعیف بیفتد و خون آنها را بمکد و خودش را از این بلا نجات دهد. اختلاف در کشورها بیندازد، درگیرشان کند، سلاح بفروشد و ذخایرشان را جمع کند و مشکلات خودش را حل کند. بنابراین در مسئله‌ی برائت که حضرت آقا بیان فرمودند اگر این کشورها هم مسئله‌ی برائت را جدی بگیرند به نفع خودشان هست و می‌توانند برنامه‌ی فشارهای آمریکا را کنترل کنند.یکی از نکات مدّنظر رهبر معظّم انقلاب، دعای کمیل است. نه فقط نظر ایشان، بلکه نظر همه‌ی مراجع و همه‌ی زائران هست. زائران ایرانی به‌شدت از اینکه عربستان اجازه نمیدهد دعای کمیل را کنار بقیع بخوانند ناراحتند. این به نفع عربستان نیست. عربستانی که این‌قدر سرمایه‌گذاری میکند و شعار "خدمة الحاج شرف لنا" میدهد، اگر این شعارش هست باید چیزهایی که زائران دوست دارند را برایشان فراهم کند. اگر شما با مسئولین کشور حساب کتابی دارید، آن را نباید با زائر تسویه کنید. عرب‌ها به مهمان میگویند شما صاحبخانه هستید. عرب‌ها که این ادعا را میکنند بهتر بود عربستان از زائران سؤال می‌کرد شما چه چیزی دوست دارید. شما دوست دارید دعای کمیل باشد ما زمینه‌اش را برای شما فراهم میکنیم. اگر عربستان این کار را می‌کرد زائر وقتی از زیارت برمی‌گشت می‌گفت دستشان درد نکند خیلی خوب بود ما در بین‌الحرمین دعای کمیل را خواندیم. ولی فکر میکنند وقتی جلوی خواندن دعای کمیل را بگیرند زائر را نسبت به نظام بدبین میکنند. اشتباه میکنند، زائر که نسبت به نظام بدبین نمیشود. زائر میگوید شما اجازه ندادید و دست شما بود.
در مذاکراتی که امسال بین مسئولین حج و زیارت و وزیر حج عربستان درباره‌ی حج اتفاق افتاد، دعای کمیل هم مطرح شد. آنها گفتند ما نمی‌توانیم امنیت دعای کمیل را برقرار کنیم. دوستانی که از ایران رفته بودند گفتند اگر اجازه دهید ما حاضریم دعای کمیل را در پشت بام مسجدالحرام یا مسجدالنبی بخوانیم. مسجدالنبی در بخش جدیدی که افزایش پیدا کرده، پشت بامش زیبا و مفروش و مسقف است، و قسمت وسط هم باز است. منطقه‌ی بسته‌ی خوبی دارد. وقتی جمعیت نمازگزار خصوصاً روز جمعه زیاد میشود، نماز جمعه را بالای پشت بام می‌خوانند. خب اگر نمی‌گذارند که در بین‌الحرمین دعا خوانده شود و میگویند نمی‌توانیم امنیتش را برقرار بکنیم، لااقل بگذارند ما در پشت بام دعا را برگزار کنیم.
نکته‌ی دیگر در صحبت‌های رهبر معظّم انقلاب انتظارا‌ت ایشان از خادمین زائرین است. انتظاراتشان از خادمین زائرین این است که برخوردشان با زائران کریمانه باشد. خصوصاً برخی از این زائران چندین سال است در انتظار و نوبت هستند و حالا اسمشان درآمده و آقا از خادمین زائرین می‌خواهند که جوری برخورد کنند که کریمانه باشد و برخوردها در تراز زائر ایران اسلامی و حج و زیارت جمهوری اسلامی باشد. به لطف خدا هم مدیران، هم روحانیون و هم کارکنان همه به دنبال این هستند که رضایت زائر را جلب کنند. حالا شاید دولت عربستان هم به دنبال این باشد که رضایت زائر را جلب کند، ولی راهش را نمیداند. راهش این راهی که دارد می‌رود نیست. حج و زیارت و بعثه به دنبال این هستند که رضایت زائر را جلب کنند. به همین دلیل ما در طول سالهای گذشته یک تنوعی در برنامه‌های فرهنگی و اجرایی‌مان بخشیدیم. حتی در نوع تغذیه هم تغییراتی داده‌ایم.
اگر بخواهد بیماری کرونا ادامه داشته باشد، سازمان حج جمهوری اسلامی در این زمینه ایده و پیشنهادی دارد؟ برخی از کشورها با کرونا زندگی میکنند و کارشان را هم میکنند. یعنی مردم متعهد شدند که دقیقاً تمام شیوه‌نامه‌های بهداشتی را در زندگی‌شان اجرا کنند. و براساس این شیوه‌نامه‌ها متعهد شده‌اند اجرا کنند و آمار کرونا را پایین آوردند. الان برخی از کشورها اجازه دادند قسمت‌های کاری و فعالیت‌هایشان باز شود و مردم متعهد شدند که رعایت کنند. این کار صحیحی نیست که افراد رعایت نکنند و بعد کارها زمین بماند و تعطیلی شود و همه ضرر کنند. ولی اگر افراد فهیم باشند و بدانند که ماسک زدن هزینه‌ی چندانی ندارد و تعطیلی ضرر زیادی دارد، انسان به آن عادت میکند، ولی اگر ماسک نزند مُردن در آن است. اگر کسی به دست خودش، خودش را به هلاکت بیندازد گناه کبیره است. یعنی اگر من بدانم که نزدن ماسک موجب میشود که یا خودم آلوده شوم یا دیگری را آلوده کنم، اگر بدانم و انجام ندهم گناه کبیره کردم. چون با دست خودم، خودم یا دیگری را به‌هلاکت رساندم. این گناه کبیره است.درباره‌ی عربستان، ببینید فضای مسجدالحرام برای زائرینی که حضور پیدا میکنند، در سالهای قبل تا دومیلیونوهفتصد هزار زائر حضور داشتند. دومیلیونوهفتصد هزار زائر یک عدد بالایی است. اگر ما به جای ده درصد این جمعیت که دویست‌وهفتاد هزار نفر میشود، حالا ده درصد نه و پنج درصد که صدوسی‌وپنج‌هزار نفر میشود، من می‌گویم اگر کمتر از این چهاردرصد، صد هزار نفر یا به تمام کشورها و به جمهوری اسلامی بگویند که به جای هشتادوهفت هزار نفر، یک درصد بیاور، آن‌وقت از دومیلیونوهفتصد هزار نفر یک جمعیت کمی میشد که این جمعیت کم را می‌توانستند آنها اداره کنند. مثلاً بیست‌وهفت هزار نفر میشد، ولی امسال گفتند هزار نفر آن هم از عربستان! اینها اشتباه بزرگی کردند. ببینید حج یک عبادت فراگیر است. حکم خداست. هرکسی در هرکجای عالم مستطیع شد، باید به حج برود. نمیشود بگوییم حاجی عربستانی مستطیع میشود و فرد دیگری مستطیع نمیشود. اگر پروتکل‌ها و شیوه‌نامه‌ها را رعایت کنند چرا نتوانند بروند؟ مسجدالحرام یک فضای گسترده‌ای است. در این فضای گسترده به جای دومیلیونوهفتصد هزار نفر، یک درصد آن نمی‌تواند پروتکل‌ها را به‌خوبی رعایت کند؟ مگر ما در این مباحث و مسائل این‌چنینی روایت و آیه‌ی قرآن درباره‌ی مشورت نداریم؟
اگر عربستان می‌گفت از همه‌ی کشورها ولو یک درصد زائر بیاید، این عطر حج در سراسر گیتی پخش میشد. و مردم احساس می‌کردند که عطر حج هست، و حج تعطیل نیست. اگر عربستان یک درصد کمی از کشورها را به حج دعوت می‌کرد هیچ مشکلی پیش نمی‌آمد. می‌توانستد کنترل و اداره کنند. سخت هست، ولی اگر بررسی می‌کردند، نتایج خیلی خوبی می‌دیدند. ولی الان همه‌ی دنیا از تعطیلی حج ناراحت هستند.
ساعتهای بهشتی
ساعتهای بهشتی
بعدازظهرِ روز عرفه، یکى از آن ساعات بهشت است، اگر ما بتوانیم آن را درک بکنیم. بیخود نیست که یک شخصیّتى مثل حسین‌‌بن‌‌على با آن عظمت، آن نصفه‌‌روز را صرف میکند با آن دعا. ۷۲/۳/۵ مثلِ اکسیر و کیمیا
روز عرفه را قدر بدانید؛ خود را برای ورود به درگاه خشوع در مقابل پروردگار آماده کنیم. روز بزرگی است روز عرفه. ما دچار غبارگرفتگی و زنگ‌زدگی در دلهایمان میشویم؛ تضرّع، خشوع، ذکر، توسّل، این زنگها را و این غبارها را میزداید و روزهای مشخّصی، فرصتهای برتری برای این زنگ‌زدایی و رنگ‌زدایی و غبارروبی هست که از جمله‌ی برترینِ آنها عرفه است. روز عرفه را قدر بدانید. از ظهر عرفه تا غروب عرفه ساعات مهمّی است؛ لحظه‌لحظه‌ی این ساعات مثل اکسیر، مثل کیمیا حائز اهمّیّت است؛ اینها را با غفلت نگذرانیم. ۹۴/۶/۲۵
روزِ برکت و رحمت الهی
برکات عظیم روز عرفه، در حقیقت چنین روزی را به معنای روز عید، روز برکت و روز رحمت از طرف پروردگار به ما معرفی میکند... این فرصتها را برای توجّه به پروردگار مغتنم بشمارید... ملتی که راه دشواری را در پیش روی خود دارد و میخواهد کار بزرگی را انجام دهد، در کنار کار و تلاش و مجاهدت، لازم است که باب گشاده‌ای برای دعا و توجّه به پروردگار و استمداد از خداوند قرار دهد. ۷۳/۲/۲۸ فرصتِ توبه
در روایتی دیدم که «عرفه و عرفات را بدین خاطر چنین اسمی داده‌اند که در این روز و آن مکان، موقعیّتی برای اعتراف به گناه در نزد پروردگار پیش می‌آید.» اسلام، اعتراف به گناه را در پیش بندگان، مجاز نمیداند. اما پیش خدا، چرا. بین خودتان و خدا، بین خودمان و خدا، خلوت کنیم و به قصورهایمان، به تقصیرهایمان، به خطاهایمان و به گناهانمان که مایه روسیاهی ما، مایه بسته شدن پروبال ما و مانع پرواز ماست، اعتراف نماییم و از آنها توبه کنیم. ۷۳/۲/۲۸ روز دعا و ذکر و راز و نیاز
روز عرفه، روز دعا و ذکر و تضرع و ابتهال و راز و نیاز است؛ بخصوص شما جوان‌ها قدر این روزهای بزرگ و این ساعات باارزش را بدانید. همین رابطه‌ی با خداست که سینه‌ها و دلها را منشرح میکند؛ راه را برای انسان باز میکند؛ عزم و اخلاص به انسان میدهد؛ به کارها برکت میبخشد؛ توفیق الهی را بر سر انسان سایه‌گستر میکند و نتیجه‌ی آن، پیشرفت در خط اصیل ارزش‌های اسلامی است. ۸۴/۱۰/۱۹ این فرصتها را کوچک نشمارید
عرفه روز بزرگی است. تطهیر روح و صفا دادن به نفس، برای یکایک ما در هر جا که هستیم مسأله اساسی و مهمّی است. این فرصتها را کوچک نشمارید و این مسائل را ناچیز ندانید. در راه حرکتِ بزرگ ملت ایران و سازندگی و پیروزی بر دشمنان و ایستادگی در مقابل زورگویان و رسیدن به اهداف عالیه نظام اسلامی، ارتباط با خدا و توجّه و توسّل و تضرّع به پروردگار نقش دارد. ۷۳/۲/۲۸ پیروان اهل‌بیت در روز عرفه باید اهل دعا باشند
روز عرفه، روز دعا و استغفار و توجه است. دعای سراسر عشق و شور و سوز در روز عرفه، که سیدالشهداء امام حسین (علیه‌السّلام) در مراسم عرفات انشاء فرموده است، نشان‌دهنده‌ی آن روحیه‌ی شیدائی و عشق و شوری است که پیروان اهل‌بیت در یک چنین ایامی باید داشته باشند. این ایام را قدر بدانید. ۹۰/۸/۱۱ بدانید با مخاطبی سخن میگویید
حتماً سعى کنید به معانى دعای عرفه توجّه کنید؛ دقّت کنید ببینید چه میگوید. نه اینکه بنشینید رویش فکر کنید -اینها فکر کردن نمیخواهد- فقط وقتى حرف میزنید، بدانید دارید با مخاطبى سخن میگویید، و معناى آن کلمه را بفهمید که چیست. ۷۲/۳/۵ دعای عرفه را باتوجه به معنای آن بخوانید
دعای عرفه‌ی امام حسین علیه‌السّلام پُر از معارف است. من به شما عزیزان واقعاً با قاطعیت عرض میکنم: بپذیرید که هر کس دعای عرفه را با توجه به معنایش بخواند، از وقتی که این دعا را شروع به خواندن میکند تا به آخرش برسد، با آن آدمی که قبل از خواندن دعا بود - ولو قبلاً ده بار این دعا را خوانده باشد - به‌کلّی تفاوت میکند. ۷۹/۱۰/۲۷
بهترین خواسته‌ها برای انسان
دعاهایی که از ائمه رسیده است، بهترین دعاهاست. اولا خواسته‌هایی در این دعاها گنجانده شده است که به ذهن امثال ماها اصلا خطور نمیکند و انسان از زبان ائمه (علیهم‌السلام) آنها را از خدا طلب میکند. در دعای ابوحمزه و دعای افتتاح و دعای عرفه بهترین مطالبات و خواسته‌ها برای انسان مطرح میشود؛ که اگر انسان اینها را از خدا بخواهد و بگیرد، میتواند برای او سرمایه باشد. ثانیا در این دعاها مایه‌های خشوع و تضرع وجود دارد. مطلب، با زبان و لحن و بیانی ادا شده است که دل را خاشع و نرم میکند. ۸۴/۷/۲۹ روح دعای عرفه در ماجرای کربلا جاری شد...
قضیه عاشورا و کربلا با اینکه میدان حماسه و جنگ است، اما از لحظه اوّل تا لحظه آخر با ذکر و تضرع و یاد و توسّل همراه است. از وقت خروج از مکه که فرمود: «من کان فینا باذلاً مهجته موطناً علی لقاءاللَّه نفسه فلیرحل معنا»، با دعا و توسل و وعده لقای الهی و همان روحیه دعای عرفه شروع میشود، تا گودال قتلگاه و «رضاً بقضائکِ» لحظه آخر. یعنی خود ماجرای عاشورا هم یک ماجرای عرفانی است. جنگ است، کشتن و کشته شدن است، حماسه است اما وقتی شما به بافت اصلی این حادثه حماسی نگاه میکنید، میبینید که عرفان هست، معنویّت هست، تضرّع و روح دعای عرفه هست. ۷۶/۹/۱۳ شرحی بر دعای امام حسین (علیه‌السلام)
دعاى امام سجّاد (سلام الله علیه) در روز عرفه، مثل شرح دعاى امام حسین است؛ گویى این پسر یک ذیلى، تعلیقى، تبیین و شرحى براى کلمات پدر در ذیل دعا و با زبان دعا نوشته؛ هر کدام یک طعمى دارد. ۵/۳/۷۲ من یک وقت این دو دعا را با هم مقایسه میکردم؛ اوّل دعای امام حسین را میخواندم، بعد دعای صحیفه سجّادیه را. مکرّر به نظر من این طور رسیده است که دعای حضرت سجّاد، مثل شرح دعای عرفه است. آن، متن است؛ این، شرح است. آن، اصل است؛ این، فرع است. ۷۶/۹/۱۳
حاج آقا حسین قمی؛ اولین مجاهد مقابله با کشف حجاب رضاخانی
حاج آقا حسین قمی؛ اولین مجاهد مقابله با کشف حجاب رضاخانی
حضرت آیت‌الله خامنه‌ای: «نکته محوری قضیه مسجد گوهرشاد مرحوم حاج آقا حسین قمی است. ایشان یک ملّای مجاهدِ فی سبیل‌الله نترسِ آماده‌ای بود که حاضر بود برود در دهان شیر؛ ایشان سر مسئله‌ی کشف حجاب گفت من می‌روم با رضا شاه صحبت میکنم و مجبورش میکنم گوش کند.» ۹۶/۰۱/۰۸
پایگاه اطلاع‌رسانی KHAMENEI.IR به مناسبت در سالروز واقعه‌ی خونین کشتار مردم معترض به کشف حجاب رضاخانی در مسجد گوهرشاد مشهد که در تیرماه ۱۳۱۴ به وقوع پیوست، تصویری از «حاج آقا حسین قمی» را در پاسداشت اولین مجاهد مقابله با کشف حجاب رضاخانی، منتشر میکند.
نماهنگ | نقشه حجاب ممنوع، فکر استعماری، سرنیزه رضاخانی
نماهنگ | نقشه حجاب ممنوع، فکر استعماری، سرنیزه رضاخانی
حضرت آیت‌الله خامنه‌ای: «شخصیتهای فرهنگی معروف زمان رضا شاه، مثلاً علی اصغر حکمت -اینها چهره‌ها هستند دیگر- در قضیه‌ی کشف حجاب نقش ایفا کردند، نقش استعماری ایفا کردند، یعنی آن پشت جبهه‌ی حقیقی رضا شاه اینها بودند. رضا شاه تفنگ دستش بوده و اینها کسانی بوده‌اند که فکر می‌ساختند و به رضا شاه جهتگیری می‌دادند که او تفنگ را کجا به کار ببرد. به نظر من این شخصیتهای فرهنگی خیلی مؤثرند، چهره‌های اینها شناخته بشود. رضاخان فقط یک سفر خارجی رفت و آن هم به ترکیه بود در زمان آتاترک. آنجا زنهای بی‌حجاب را آوردند به او نشان دادند. ایده‌ی بی‌حجابی را به او تزریق کردند و بعد این دُور و بری‌هایش گفتند راه تمدن و اینها همین کاری است که آتاترک کرده و از آن وقت او به فکر فرو رفت و مقدماتش را شروع کرد. بعد ۱۳۱۴ دیگر اجباری شد اما قبلاً چیزهای دیگری بود.» ۱۳۹۶/۰۱/۰۸
پایگاه اطلاع‌رسانی KHAMENEI.IR به مناسبت ۲۱ تیرماه، سالگرد فاجعه‌ی جنایت‌بار مسجد گوهرشاد در حرم مطهر رضوی، نماهنگ «نقشه حجاب ممنوع، فکر استعماری، سر نیزه رضاخانی» را منتشر میکند.
پایگاه اطلاع‌رسانی KHAMENEI.IR به مناسبت ۲۱ تیرماه، سالگرد فاجعه‌ی جنایت‌بار مسجد گوهرشاد در حرم مطهر رضوی، نماهنگ «نقشه حجاب ممنوع، فکر استعماری، سر نیزه رضاخانی» را منتشر میکند.
نماهنگ: نماهنگ | نقشه حجاب ممنوع
کیفیت خوب و فرمت Mp4 و با حجم 337.6 MB
کیفیت متوسط و فرمت Mp4 و با حجم 28.5 MB
ازدواج وفرزندآوری وسیله حرکت به سمت خدا
ازدواج وفرزندآوری وسیله حرکت به سمت خدا
بسم الله الرّحمن الرّحیم
برای اینکه از همین دقایقی که به مناسبت این جشن ازدواج، دوستان گردِ هم هستند یک استفاده‌ای شده باشد، طبق معمولی که داریم، قبل از [اینکه] صیغه‌ی عقد جاری بشود، معمولاً یک چند کلمه در پیرامون مسائل لازم مربوط به این تشریفات عرایضی میکنیم. حالا که دست و پای ما بشدّت به تشریفات هیچ و توخالی از هر نوعش پیچیده و بسته است، اگر بتوان به این تشریفات جان داد، با ذکر مطالب لازم و با مطرح کردن مباحثی که به هر صورت نیاز به آنها هست، گویا بُردی شده باشد.
درباره‌ی مسئله‌ی ازدواج، بسیاری از نقاطِ مبهم و بلکه نقاطِ بغلط فهمیده‌شده در میان ما وجود دارد. این مطالب مبهم یا تحریف‌‌شده، در اصل بینش اسلامی و تعالیم اسلامی، غالباً با اشارات یا با بیانهای صریح روشن شده؛ منتها یک مقداری گذشت زمان، یک مقدار آلوده شدن و غلتیدن در آن بستری که برای ما به طور معمولی به وجود آوردند و به طور قهری ما را دارند میغلتانند در آن بستر -بستر تشریفات و ظواهر بسیار پوچ و بی‌معنی و تُهی- مجموع این عوامل موجب شده است که از درک اسلامی و از نظر اسلام در زمینه‌های مورد نظر اسلام، دور بمانیم؛ در همه‌ی موارد، از جمله در زمینه‌ی مسائل مربوط به ازدواج و وصلت و تشکیل خانواده و پرورش کودک و نگاه به کودک به عنوان یک عطیّه‌ی الهی و امید و آرزو بستن به آینده‌ی کودک و به همین ترتیب تا بقیّه‌ی مسائل.
در قرآن، در یک جا ضمن اینکه ویژگی‌های «عبادالرّحمان» را خدای متعال بیان میکند -وَ عِبادُ الرَّحمٰنِ الَّذینَ یَمشونَ عَلَی الاَرضِ هَونًا وَ اِذا خاطَبَهُمُ الجٰهِلونَ قالوا سَلٰمًا-(۱) میرسد به اینجا که «وَ الَّذینَ یَقولونَ رَبَّنا هَب لَنا مِن اَزواجِنا وَ ذُرِّیُّـتِنا قُرَّةَ اَعیُنٍ وَ اجعَلنا لِلمُتَّقینَ اِمامًا»؛(۲) یعنی بندگان پروردگار، بندگان واقعی خدا، آن کسانی هستند که به زبان حال و قال و با درک و فکری که از خدا گرفته‌اند، این جور میگویند و نیز این طور می‌اندیشند که: پروردگارا! از همسران ما و از فرزندان ما فروغ دیده‌هایی به ما عنایت کن؛ یعنی همسر و فرزند باید مایه‌ی روشنی چشم و دل انسان باشند. برای اینکه بفهمیم که چطور فرزند و همسر مایه‌ی فروغ دیده و دل انسان میشوند، ناگزیر باید بدانیم که فروغ دیده و دل به چه چیزی باید حاصل بشود.
از نظر اسلام، تمام نیروهایی که در وجود انسان هست و همه‌ی امکاناتی که به او عنایت شده است، در حقیقت ابزارهایی هستند برای این سِیری و حرکتی که خدا برای او معیّن و مقرّر کرده. همه چیز در راه خدا ارزشمند است؛ وقتی برای خدا بود، از نظر اسلام عزیز و معتبر است. اِنَّ صَلاتی وَ نُسُکی وَ مَحیایَ وَ مَماتی لله رَبِّ العٰلَمین؛(۳) نماز و عبادت و زندگی و مرگ، همه برای خدا و در راه خدا باید باشد. نمازی که برای ساخته شدن انسان و به تَبَع، ساختن محیط پیرامون انسان نباشد و در انسان آن اثر سازنده را نگذارد، آن نماز، نماز واقعی نیست؛ نمازی که برای خدا نباشد، یعنی در راه خدا نباشد، یعنی از آن جهت و سَمت واقعی خودش دور افتاده باشد، آن نماز انسان را به خدا نزدیک نمیکند؛ تمام جلوه‌های زندگی همین جور است. در اسلام این جور نیست که ما عبادت و غیر عبادتمان فرق داشته باشد، یعنی بگوییم عبادت را برای خدا انجام میدهیم و کارهای غیر عبادی را برای خاطر مقاصد دیگر؛ تمام کارهایی که از یک مسلمان سر میزند و یک انسان معتقد به اسلام و به توحید انجام میدهد، باید در جهتگیری و در آن روح و معنا مثل نماز باشد یعنی برای خدا باشد. اگر چنانچه یک انسان مسلمان یک بخشی از زندگی‌اش را برای خدا قرار داد و در راه خدا قرار داد و دیگر بخشها را نه، این انسان صد درصد یک انسان خدایی و توحیدی نیست و شرط خدایی بودنِ به طورِ کامل این است که دربست و به طور کامل، همه‌ی نمود‌های زندگی این انسان در راه خدا و برای خدا باشد؛ از جمله همسر گرفتن، از جمله فرزنددار شدن و از جمله آینده‌ی این فرزندان.
ما امروز با یک کج‌رَوی بسیار عمیقی در میان خودمان و در اجتماع خودمان روبه‌رو هستیم؛ فرزند و زن، حتّی در حوزه‌ی مردمی که یک پایبندی‌ای به دین دارند، یک ابزار و وسیله‌ِی پرش و تکامل نیست، بلکه به عکس، یک وسیله‌ی سکون و جمود و عدم تحرّک است؛ به جای اینکه زنِ انسان یا شوهرِ انسان یا فرزندِ انسان بالی باشد که با آن بال انسان پرواز کند، لنگری است که با آن لنگر، انسان هر چه به زیرتر و طبقه‌ی اسفل کشانده میشود، و مانع از حرکت معمولی ما میشود؛ نه فقط ما را در حرکتمان به سوی خدا و به سوی اهداف الهی هُل نمیدهد و تشویق نمیکند، از همین اَدنیٰ‌حرکتی هم که نشانه‌ی انسان زنده و موجود زنده است ما را بازمیدارد. و این به خاطر این است که ما معنا و مفهوم فرزند را یا همسر را نفهمیده‌ایم.
این مطلبِ خیلی کوتاه و از اسلام روشن [باید] برای ما واضح باشد که ما یک ذرّه‌ای هستیم در این دستگاه متحرّک هستی؛ یک ابزار کوچکی هستیم در این دستگاه عظیم، و این دستگاه به سوی جهتی و در راهی در حرکت است: «یُسَبِّحُ لِله ما فِی السَّمٰوٰت وَ ما فِی الاَرضِ»،(۴) «وَ ما خَلَقنَا السَّمٰوٰتِ وَ الاَرضَ وَ ما بَینَهُما لٰعِبینَ، ما خَلَقنٰهُما اِلّا بِالحَقّ»؛(۵) در یک جهت واحدی و به سوی یک سرمنزل واحدی همه‌ی این کاروان هستی در حرکتند و انسان هم تا آنجایی که اراده‌ی او و خواست او اثر سازنده‌ای ندارد، در آن شعاع و منطقه‌ای از وجودش که بدون اراده دارد حرکت میکند، در همین جهت در حرکت است. آنجایی که اراده‌ی انسان تأثیر میکند -در جهت‌گیری‌های زندگی، در موضع‌گیری‌های اجتماعی، در حالات فردی و روانی- اگر بخواهد و تصمیم بگیرد، میتواند با این کاروان و در جهت این کاروانی که به سوی خدا است، در حرکت و در پویش بیفتد؛ بلکه میتواند در حرکت این مجموعه، نقش مؤثّر و سازنده‌ای داشته باشد.
وقتی که انسان به حکم اعتقاد به خدا باید در این کاروان -کاروان هستی- در موضع فاخر انسانی خود حرکت بکند، از همه‌ی آنچه در اختیار او است باید برای این حرکت استفاده کند. وَ جَعَلَ مِنها زَوجَها لِیَسکُنَ الیها؛(۶) زوجیّت، دوگونگی نوع انسان و خصوصیّات و ویژگی‌هایی که در هر جنسی، متناسب با ویژگی‌های آن جنسِ دیگر قرار داده شده، برای این است که هر یک از این دو جنس -زن و مرد- بتوانند با آسایشی که در سایه‌ی ازدواج، همسری، با هم بودن و توأم بودن به دست می‌آورند، راه را آسان‌تر بپیمایند و بهتر حرکت کنند. یعنی ازدواج و همسر یک وسیله است برای پویندگی بهتر این راه، حرکت بهتر در این راه.
وقتی که فاطمه‌ی زهرا (سلام اللّه علیها) به همسری علی‌ابن‌ابی‌طالب درمی‌آید، این به این معنا نیست که علیّ‌بن‌ابی‌طالب حالا [باید] یک بخشی از نیروی خود را که جز در راه خدا مصرف نمیشد و جز برای خدا به کار نمیرفت، اختصاص بدهد به یک موجودی در برابر خدا، به نام همسر؛ نه، بلکه به این معنا است که این نیرویی را که تا کنون در راه خدا مصرف میکرده، باز هم همچنان در راه خدا مصرف کند، منتها با کمک یک انسان پوینده‌ی جوینده‌ی دیگری که او نیز برای خدا و در راه خدا است و او نیز همه‌ی انرژی‌های خود را در راه خدا مصرف میکرده؛ تا ضریب این دو جریان فردی، یک جریان جمعیِ با کاربرد بیشتر را به وجود بیاورد. لذا علیّ‌بن‌ابی‌طالب بعد از ازدواج با فاطمه‌ی زهرا (سلام اللّه علیها) یک سرباز سلحشورتر است، یک انسان پوینده‌تر است؛ و دلیلش هم همین است که به نیروی او نیروی دیگری منضَم(۷) شده و موجودی مثل خود او، نیاز او را و خلأهای وجود او را که ممکن بود او را از کار و از راه و از حرکت و از پویش باز بدارد تأمین میکند و این خلأها را پر میکند و موجب میشود که هیچ بخشی از این انرژیِ متراکم هدر نرود و همه در راه خدا بهتر و بیشتر و با شتاب بیشتری مصرف بشود. مسئله‌ی فرزند و کودک هم همین است؛ فرزند و کودک با دید اسلامی، یک وسیله‌ای برای حرکت باید باشد، یک مایه‌ای برای پرش بیشتر باید باشد، نه یک لنگری بر پای انسان، نه یک سنگی که انسان را از پرواز که هیچ، از حرکت معمولی خود هم باز بدارد. و این هم با این دریافت و تلقّی امکان‌پذیر است که انسان بداند که آنچه به او داده شده است به عنوان فرزند، امانتی است از سوی خدا، امانتی است که او باید این امانت را در جهت هدف و غایت آفرینشش، به اندازه‌ی امکان و مقدور بسازد؛ مرغ بی پر و بالی است که پدر و مادر باید او را تحت تربیتِ توأم با عطوفتِ خود، کمک کنند تا بال و پر بیاراید(۸) و بتواند آن پرواز بلنداوج را انجام بدهد؛ با این دید باید نگاه کرد. کبوتربچّه‌ی عاجلی(۹) است که اگر به او دلبسته هستیم، نباید بکوشیم که برای همیشه، با بریدن بال او، با کندن بال او، با بستن پای او، او را در خانه‌ی خودمان و در قفس خودمان نگه داریم. کمک به او و خدمت به او این است که او را در جهت طبیعی خودش، در آن راهی که برای آن است مدد بدهیم و کمک کنیم؛ آب و دانه دادن برای این منظور است. میبینید که اگر ما با این دید به همسر و به فرزند نگاه کنیم، بسیاری از اشتباه‌نگری‌ها و سطحی‌نگری‌ها و اشکالات کار ما به خودی خود برطرف میشود.
و این مطلب، بار دیگر ما را به این حقیقت متوجّه میسازد و به اعتقاد به این حقیقت وادار میکند که با اینکه روزگار، روزگار تجلّی فرهنگهای برخاسته‌ی از بینش‌های دقیق انسانی است و روزگاری است که در بازار افکار جهانی، هیچ متاعی پُررونق‌تر از یک فکر درست، یک فکر راهنما، یک فکری که از متن حقیقت و وجود و ذات انسان برخاسته باشد نیست، در عین حال ما برای فهمیدن افکار اسلامی و بینش اسلامی -که این بینش با توجّه به طبیعت و فطرت انسان ارائه شده و عرضه شده- هنوز آن چنان که باید، کاری و تلاشی نکرده‌ایم و بسیاری از مسائل اسلامی هنوز برای ما روشن نیست.
به هر صورت، از این فرصت باید استفاده کرد -منظورم فرصتِ این محفل است- برای این منظور که به خودمان بقبولانیم که ازدواج را و تشکیل خانواده را و تولید فرزند را و زندگی با همسر را و تربیت فرزند را قدمها و گامهای ضروری و لازمی بدانیم در راه پیشرفت به سوی آن سرمنزلی که هدف و مقصود از حیات ما است؛ به این چشم نگاه کنیم به این گونه رسوم و سنّت‌ها؛ که البتّه در بخش بزرگی از جامعه‌ی ما متأسّفانه مسائل به این شکل مطرح نیست؛ هنوز ازدواج شکل تجارت دارد و مراسم ازدواج شکل خودنمایی‌های خیلی پست و بی‌ارزش را دارد، و هنوز مسئله‌ی تشکیل خانواده فراتر از اشباع یک غریزه‌ی حیوانی و یا چیزی در همین حدود نیست، و به عنوان یک ابزار، به عنوان یک وسیله، برای حرکت و سیر تکاملیِ انسان به حساب نمی‌آید؛ این، واقعیّت تلخ پیرامون ما است. [پس] در آن حدّی که برای ما امکان‌پذیر است بایستی کمک بگیریم از بینش اسلامی و از طرز تعلیم و آموزشی که اسلام در این زمینه‌ها برای ما دارد. در همین حوزه‌های کوچک، در همین گوشه‌های بظاهر بی‌اهمّیّت از زندگی، این نوع پایبندی‌ها میتواند بسیار ثمربخش باشد.
به هر صورت در همین چند جمله مطلب را خلاصه کردم و اکتفا میکنم به همین مقداری که صحبت شد. امیدوارم که دلهای ما با معارف اسلامی و با شناختهای اسلامی بیش از پیش روشن بشود؛ و امیدوارم که دعای عبادالرّحمن در مورد ما هم مستجاب بشود؛ و فرزندان ما و همسران ما در دنیا و آخرت مایه‌ی فروغ چشم و دل ما باشند. امیدوارم که این گفته‌ها در شنونده اثرهای سازنده‌ای داشته باشد، و براستی کوشش بشود که در واقع آن چنانی که میگوییم باشیم.
۱) سوره‌ی فرقان، آیه‌ی ۶۳؛ «و بندگان خدای رحمان کسانی‌اند که روی زمین بنرمی گام برمیدارند و چون نادانان ایشان را طرف خطاب قرار دهند بملایمت پاسخ میدهند.»
برای اینکه از همین دقایقی که به مناسبت این جشن ازدواج، دوستان گردِ هم هستند یک استفاده‌ای شده باشد، طبق معمولی که داریم، قبل از [اینکه] صیغه‌ی عقد جاری بشود، معمولاً یک چند کلمه در پیرامون مسائل لازم مربوط به این تشریفات عرایضی میکنیم. حالا که دست و پای ما بشدّت به تشریفات هیچ و توخالی از هر نوعش پیچیده و بسته است، اگر بتوان به این تشریفات جان داد، با ذکر مطالب لازم و با مطرح کردن مباحثی که به هر صورت نیاز به آنها هست، گویا بُردی شده باشد.
درباره‌ی مسئله‌ی ازدواج، بسیاری از نقاطِ مبهم و بلکه نقاطِ بغلط فهمیده‌شده در میان ما وجود دارد. این مطالب مبهم یا تحریف‌‌شده، در اصل بینش اسلامی و تعالیم اسلامی، غالباً با اشارات یا با بیانهای صریح روشن شده؛ منتها یک مقداری گذشت زمان، یک مقدار آلوده شدن و غلتیدن در آن بستری که برای ما به طور معمولی به وجود آوردند و به طور قهری ما را دارند میغلتانند در آن بستر -بستر تشریفات و ظواهر بسیار پوچ و بی‌معنی و تُهی- مجموع این عوامل موجب شده است که از درک اسلامی و از نظر اسلام در زمینه‌های مورد نظر اسلام، دور بمانیم؛ در همه‌ی موارد، از جمله در زمینه‌ی مسائل مربوط به ازدواج و وصلت و تشکیل خانواده و پرورش کودک و نگاه به کودک به عنوان یک عطیّه‌ی الهی و امید و آرزو بستن به آینده‌ی کودک و به همین ترتیب تا بقیّه‌ی مسائل.
در قرآن، در یک جا ضمن اینکه ویژگی‌های «عبادالرّحمان» را خدای متعال بیان میکند -وَ عِبادُ الرَّحمٰنِ الَّذینَ یَمشونَ عَلَی الاَرضِ هَونًا وَ اِذا خاطَبَهُمُ الجٰهِلونَ قالوا سَلٰمًا-(۱) میرسد به اینجا که «وَ الَّذینَ یَقولونَ رَبَّنا هَب لَنا مِن اَزواجِنا وَ ذُرِّیُّـتِنا قُرَّةَ اَعیُنٍ وَ اجعَلنا لِلمُتَّقینَ اِمامًا»؛(۲) یعنی بندگان پروردگار، بندگان واقعی خدا، آن کسانی هستند که به زبان حال و قال و با درک و فکری که از خدا گرفته‌اند، این جور میگویند و نیز این طور می‌اندیشند که: پروردگارا! از همسران ما و از فرزندان ما فروغ دیده‌هایی به ما عنایت کن؛ یعنی همسر و فرزند باید مایه‌ی روشنی چشم و دل انسان باشند. برای اینکه بفهمیم که چطور فرزند و همسر مایه‌ی فروغ دیده و دل انسان میشوند، ناگزیر باید بدانیم که فروغ دیده و دل به چه چیزی باید حاصل بشود.
از نظر اسلام، تمام نیروهایی که در وجود انسان هست و همه‌ی امکاناتی که به او عنایت شده است، در حقیقت ابزارهایی هستند برای این سِیری و حرکتی که خدا برای او معیّن و مقرّر کرده. همه چیز در راه خدا ارزشمند است؛ وقتی برای خدا بود، از نظر اسلام عزیز و معتبر است. اِنَّ صَلاتی وَ نُسُکی وَ مَحیایَ وَ مَماتی لله رَبِّ العٰلَمین؛(۳) نماز و عبادت و زندگی و مرگ، همه برای خدا و در راه خدا باید باشد. نمازی که برای ساخته شدن انسان و به تَبَع، ساختن محیط پیرامون انسان نباشد و در انسان آن اثر سازنده را نگذارد، آن نماز، نماز واقعی نیست؛ نمازی که برای خدا نباشد، یعنی در راه خدا نباشد، یعنی از آن جهت و سَمت واقعی خودش دور افتاده باشد، آن نماز انسان را به خدا نزدیک نمیکند؛ تمام جلوه‌های زندگی همین جور است. در اسلام این جور نیست که ما عبادت و غیر عبادتمان فرق داشته باشد، یعنی بگوییم عبادت را برای خدا انجام میدهیم و کارهای غیر عبادی را برای خاطر مقاصد دیگر؛ تمام کارهایی که از یک مسلمان سر میزند و یک انسان معتقد به اسلام و به توحید انجام میدهد، باید در جهتگیری و در آن روح و معنا مثل نماز باشد یعنی برای خدا باشد. اگر چنانچه یک انسان مسلمان یک بخشی از زندگی‌اش را برای خدا قرار داد و در راه خدا قرار داد و دیگر بخشها را نه، این انسان صد درصد یک انسان خدایی و توحیدی نیست و شرط خدایی بودنِ به طورِ کامل این است که دربست و به طور کامل، همه‌ی نمود‌های زندگی این انسان در راه خدا و برای خدا باشد؛ از جمله همسر گرفتن، از جمله فرزنددار شدن و از جمله آینده‌ی این فرزندان.
ما امروز با یک کج‌رَوی بسیار عمیقی در میان خودمان و در اجتماع خودمان روبه‌رو هستیم؛ فرزند و زن، حتّی در حوزه‌ی مردمی که یک پایبندی‌ای به دین دارند، یک ابزار و وسیله‌ِی پرش و تکامل نیست، بلکه به عکس، یک وسیله‌ی سکون و جمود و عدم تحرّک است؛ به جای اینکه زنِ انسان یا شوهرِ انسان یا فرزندِ انسان بالی باشد که با آن بال انسان پرواز کند، لنگری است که با آن لنگر، انسان هر چه به زیرتر و طبقه‌ی اسفل کشانده میشود، و مانع از حرکت معمولی ما میشود؛ نه فقط ما را در حرکتمان به سوی خدا و به سوی اهداف الهی هُل نمیدهد و تشویق نمیکند، از همین اَدنیٰ‌حرکتی هم که نشانه‌ی انسان زنده و موجود زنده است ما را بازمیدارد. و این به خاطر این است که ما معنا و مفهوم فرزند را یا همسر را نفهمیده‌ایم.
این مطلبِ خیلی کوتاه و از اسلام روشن [باید] برای ما واضح باشد که ما یک ذرّه‌ای هستیم در این دستگاه متحرّک هستی؛ یک ابزار کوچکی هستیم در این دستگاه عظیم، و این دستگاه به سوی جهتی و در راهی در حرکت است: «یُسَبِّحُ لِله ما فِی السَّمٰوٰت وَ ما فِی الاَرضِ»،(۴) «وَ ما خَلَقنَا السَّمٰوٰتِ وَ الاَرضَ وَ ما بَینَهُما لٰعِبینَ، ما خَلَقنٰهُما اِلّا بِالحَقّ»؛(۵) در یک جهت واحدی و به سوی یک سرمنزل واحدی همه‌ی این کاروان هستی در حرکتند و انسان هم تا آنجایی که اراده‌ی او و خواست او اثر سازنده‌ای ندارد، در آن شعاع و منطقه‌ای از وجودش که بدون اراده دارد حرکت میکند، در همین جهت در حرکت است. آنجایی که اراده‌ی انسان تأثیر میکند -در جهت‌گیری‌های زندگی، در موضع‌گیری‌های اجتماعی، در حالات فردی و روانی- اگر بخواهد و تصمیم بگیرد، میتواند با این کاروان و در جهت این کاروانی که به سوی خدا است، در حرکت و در پویش بیفتد؛ بلکه میتواند در حرکت این مجموعه، نقش مؤثّر و سازنده‌ای داشته باشد.
وقتی که انسان به حکم اعتقاد به خدا باید در این کاروان -کاروان هستی- در موضع فاخر انسانی خود حرکت بکند، از همه‌ی آنچه در اختیار او است باید برای این حرکت استفاده کند. وَ جَعَلَ مِنها زَوجَها لِیَسکُنَ الیها؛(۶) زوجیّت، دوگونگی نوع انسان و خصوصیّات و ویژگی‌هایی که در هر جنسی، متناسب با ویژگی‌های آن جنسِ دیگر قرار داده شده، برای این است که هر یک از این دو جنس -زن و مرد- بتوانند با آسایشی که در سایه‌ی ازدواج، همسری، با هم بودن و توأم بودن به دست می‌آورند، راه را آسان‌تر بپیمایند و بهتر حرکت کنند. یعنی ازدواج و همسر یک وسیله است برای پویندگی بهتر این راه، حرکت بهتر در این راه.
وقتی که فاطمه‌ی زهرا (سلام اللّه علیها) به همسری علی‌ابن‌ابی‌طالب درمی‌آید، این به این معنا نیست که علیّ‌بن‌ابی‌طالب حالا [باید] یک بخشی از نیروی خود را که جز در راه خدا مصرف نمیشد و جز برای خدا به کار نمیرفت، اختصاص بدهد به یک موجودی در برابر خدا، به نام همسر؛ نه، بلکه به این معنا است که این نیرویی را که تا کنون در راه خدا مصرف میکرده، باز هم همچنان در راه خدا مصرف کند، منتها با کمک یک انسان پوینده‌ی جوینده‌ی دیگری که او نیز برای خدا و در راه خدا است و او نیز همه‌ی انرژی‌های خود را در راه خدا مصرف میکرده؛ تا ضریب این دو جریان فردی، یک جریان جمعیِ با کاربرد بیشتر را به وجود بیاورد. لذا علیّ‌بن‌ابی‌طالب بعد از ازدواج با فاطمه‌ی زهرا (سلام اللّه علیها) یک سرباز سلحشورتر است، یک انسان پوینده‌تر است؛ و دلیلش هم همین است که به نیروی او نیروی دیگری منضَم(۷) شده و موجودی مثل خود او، نیاز او را و خلأهای وجود او را که ممکن بود او را از کار و از راه و از حرکت و از پویش باز بدارد تأمین میکند و این خلأها را پر میکند و موجب میشود که هیچ بخشی از این انرژیِ متراکم هدر نرود و همه در راه خدا بهتر و بیشتر و با شتاب بیشتری مصرف بشود. مسئله‌ی فرزند و کودک هم همین است؛ فرزند و کودک با دید اسلامی، یک وسیله‌ای برای حرکت باید باشد، یک مایه‌ای برای پرش بیشتر باید باشد، نه یک لنگری بر پای انسان، نه یک سنگی که انسان را از پرواز که هیچ، از حرکت معمولی خود هم باز بدارد. و این هم با این دریافت و تلقّی امکان‌پذیر است که انسان بداند که آنچه به او داده شده است به عنوان فرزند، امانتی است از سوی خدا، امانتی است که او باید این امانت را در جهت هدف و غایت آفرینشش، به اندازه‌ی امکان و مقدور بسازد؛ مرغ بی پر و بالی است که پدر و مادر باید او را تحت تربیتِ توأم با عطوفتِ خود، کمک کنند تا بال و پر بیاراید(۸) و بتواند آن پرواز بلنداوج را انجام بدهد؛ با این دید باید نگاه کرد. کبوتربچّه‌ی عاجلی(۹) است که اگر به او دلبسته هستیم، نباید بکوشیم که برای همیشه، با بریدن بال او، با کندن بال او، با بستن پای او، او را در خانه‌ی خودمان و در قفس خودمان نگه داریم. کمک به او و خدمت به او این است که او را در جهت طبیعی خودش، در آن راهی که برای آن است مدد بدهیم و کمک کنیم؛ آب و دانه دادن برای این منظور است. میبینید که اگر ما با این دید به همسر و به فرزند نگاه کنیم، بسیاری از اشتباه‌نگری‌ها و سطحی‌نگری‌ها و اشکالات کار ما به خودی خود برطرف میشود.
و این مطلب، بار دیگر ما را به این حقیقت متوجّه میسازد و به اعتقاد به این حقیقت وادار میکند که با اینکه روزگار، روزگار تجلّی فرهنگهای برخاسته‌ی از بینش‌های دقیق انسانی است و روزگاری است که در بازار افکار جهانی، هیچ متاعی پُررونق‌تر از یک فکر درست، یک فکر راهنما، یک فکری که از متن حقیقت و وجود و ذات انسان برخاسته باشد نیست، در عین حال ما برای فهمیدن افکار اسلامی و بینش اسلامی -که این بینش با توجّه به طبیعت و فطرت انسان ارائه شده و عرضه شده- هنوز آن چنان که باید، کاری و تلاشی نکرده‌ایم و بسیاری از مسائل اسلامی هنوز برای ما روشن نیست.
به هر صورت، از این فرصت باید استفاده کرد -منظورم فرصتِ این محفل است- برای این منظور که به خودمان بقبولانیم که ازدواج را و تشکیل خانواده را و تولید فرزند را و زندگی با همسر را و تربیت فرزند را قدمها و گامهای ضروری و لازمی بدانیم در راه پیشرفت به سوی آن سرمنزلی که هدف و مقصود از حیات ما است؛ به این چشم نگاه کنیم به این گونه رسوم و سنّت‌ها؛ که البتّه در بخش بزرگی از جامعه‌ی ما متأسّفانه مسائل به این شکل مطرح نیست؛ هنوز ازدواج شکل تجارت دارد و مراسم ازدواج شکل خودنمایی‌های خیلی پست و بی‌ارزش را دارد، و هنوز مسئله‌ی تشکیل خانواده فراتر از اشباع یک غریزه‌ی حیوانی و یا چیزی در همین حدود نیست، و به عنوان یک ابزار، به عنوان یک وسیله، برای حرکت و سیر تکاملیِ انسان به حساب نمی‌آید؛ این، واقعیّت تلخ پیرامون ما است. [پس] در آن حدّی که برای ما امکان‌پذیر است بایستی کمک بگیریم از بینش اسلامی و از طرز تعلیم و آموزشی که اسلام در این زمینه‌ها برای ما دارد. در همین حوزه‌های کوچک، در همین گوشه‌های بظاهر بی‌اهمّیّت از زندگی، این نوع پایبندی‌ها میتواند بسیار ثمربخش باشد.
به هر صورت در همین چند جمله مطلب را خلاصه کردم و اکتفا میکنم به همین مقداری که صحبت شد. امیدوارم که دلهای ما با معارف اسلامی و با شناختهای اسلامی بیش از پیش روشن بشود؛ و امیدوارم که دعای عبادالرّحمن در مورد ما هم مستجاب بشود؛ و فرزندان ما و همسران ما در دنیا و آخرت مایه‌ی فروغ چشم و دل ما باشند. امیدوارم که این گفته‌ها در شنونده اثرهای سازنده‌ای داشته باشد، و براستی کوشش بشود که در واقع آن چنانی که میگوییم باشیم.
۱) سوره‌ی فرقان، آیه‌ی ۶۳؛ «و بندگان خدای رحمان کسانی‌اند که روی زمین بنرمی گام برمیدارند و چون نادانان ایشان را طرف خطاب قرار دهند بملایمت پاسخ میدهند.»
۲) همان، آیه‌ی ۷۴
۳) سوره‌ِی انعام، بخشی از آیه‌ی ۱۶۲؛ «... در حقیقت، نماز من و [سایر] عبادات من و زندگی و مرگ من، برای خدا، پروردگار جهانیان است.»
۴) سوره‌ِی جمعه، بخشی از آیه‌ی ۱؛ «آنچه در آسمانها و آنچه در زمین است، خدای را تسبیح میگویند ...»
۵) سوره‌ی دخان، آیه‌ی ۳۸ و بخشی از آیه‌ی ۳۹؛ «و آسمانها و زمین و آنچه را که میان آن دو است به بازی نیافریده‌ایم. آنها را جز به حق نیافریده‌ایم.»
۶) سوره‌ی اعراف، بخشی از آیه‌ی ۱۸۹؛ «... و جفت وی را از آن پدید آورد تا بدان آرام گیرد ...»
۷) ضمیمه‌شده، متّصل
۸) مهیّا کردن
۹) گذرا