شهدای نیاک
مرجع خبری و طراح نرم افزارهای مذهبی وزندگینامه شهدا وبیانات رهبری و دفاع مقدس
شهدای نیاک
مرجع خبری و طراح نرم افزارهای مذهبی وزندگینامه شهدا وبیانات رهبری و دفاع مقدسدرباره من
سایت شهدای نیاک مرجع نرم افزارهای مذهبی ومقالات،بیانات رهبری،زندگینامه شهدا،کتاب های مذهبی،صوت وتصویر،جشنواره های شهدای نیاک،مداحی مناسبت های مذهبی،بانک صوت وتصویر،آرشیوفیلم های مذهبی،کلیپ های مذهبی،سخنرانی علما،خبرهای سیاسی،اجتماعی،فرهنگی مذهبی،نظامی،کتابخانه،نرم افزارهای قرآنی،امام خمینی ره،ویژه نامه مذهبی،کودک ونوجوان،محرم،ماه مبارک رمضان،عاشورا و تاسوعا حسینی،امربه معروف ونهی از منکر،حجاب عفاف،سبک زندگی اسلامی
ادامه...
چه کسانی قرآن خواندن سر مطهر امام حسین (ع) را شنیدند؟
چه کسانی قرآن خواندن سر مطهر امام حسین (ع) را شنیدند؟
با مدارک معتبری که در منابع شیعه و اهل سنت وجود دارد، شکی در صحت خبر قرآن خواندن سر مبارک امام حسین علیه‌السلام باقی نمی‌ماند.
به گزارش MuslimPress؛ قرآن تلاوت کردن سر مقدس سید الشهداء علیه السلام در معتبرترین و مستندترین روایات و اسناد تاریخی آمده است، علمای شیعه و علمای اهل‌سنت آن را به سند صحیح نقل کرده‌اند؛که به برخی از آن موارد اشاره می کنیم:
از جمله شیخ مفید رحمت الله‌علیه در کتاب شریف و معتبر‌الإرشاد می‌نویسد:
عن زید‌بن أرقم أنه قال: مر به علی وهو علی رمح وأنا فی غرفت ، فلما حاذانی سمعته یقرأ: أَمْ حَسِبْتَ أَنَّ أَصْحَابَ الْکَهْفِ وَالرَّقِیمِ کَانُوا مِنْ آیَاتِنَا عَجَبًا [۱] فقف – والله – شعری ونادیت: رأسک والله – یابن‌رسول‌الله – أعجب وأعجب. [۲]
زید بن‌‌ارقم گوید در آن روز من در میان غرفه نشسته بودم، هنگامی که سر بریده حسین علیه‌السلام که بر فراز نیزه جا داشت، از برابرم گذشت، شنیدم آیه ۹ سوره کهف را قرائت می‌فرمود: «آیا گمان کردی اصحاب کهف و رقیم از آیات عجیب ما بودند؟! » به‌خدا سوگند! به مجردی که این آیه را از آن سر بریده نورانی شنیدم، موی بر اندامم راست شد و عرض کردم: به‌خدا سوگند! سر بریده شما ای فرزند رسول‌خدا شگفتآورتر از پیشآمد اصحاب کهف است.
قطب‌الدین راوندی نیز می‌نویسد:
عن‌المنهال‌بن عمرو قال: أنا والله رأیت رأس‌الحسین علیه‌السلام حین حمل وأنا بدمشق، وبین یدیه رجل یقرأ‌الکهف، حتی بلغ قوله: أَمْ حَسِبْتَ أَنَّ أَصْحَابَ الْکَهْفِ وَالرَّقِیمِ کَانُوا مِنْ آیَاتِنَا عَجَبًا، فأنطق‌الله‌الرأس بلسان ذرب ذلق، فقال: أعجب من أصحاب‌الکهف قتلی وحملی. [۳]
از «منهال‌بن عمرو اسدی» روایت می‌کند که به خدا سوگند! من در دمشق دیدم که سر مطهر امام حسین علیه‌السلام را بر سر نیزه کرده بودند و مردی پیش روی سر مبارک، سوره کهف را میخواند. همین که به این آیه رسید: أم حسبت أنّ أصحاب‌الکهف و‌الرّقیم کانوا من آیاتنا عجباً ، ناگهان سر مطهر اباعبد‌الله علیه‌السلام به قدرت خدا سخن گفت و به زبان فصیح و شیوا، فرمود: ماجرای من از قصه اصحاب کهف شگفتانگیزتر است!
ابنشهرآشوب می‌نویسد:
روی أبومخنف عن‌الشعبی انه صلب رأس‌الحسین بالصیارف فی‌الکوفت فتنحنح الرأس وقرأ سورت الکهف إلی قوله: إِنَّهُمْ فِتْیَةٌ آمَنُوا بِرَبِّهِمْ وَزِدْنَاهُمْ هُدًى [۴] فلم یزدهم إلا ضلالا. وفی أثر انهم لما صلبوا رأسه علی‌الشجرت سمع منه: و سیعلم‌الذین ظلموا أی منقلب ینقلبون. وسمع أیضا صوته بدمشق یقول: لا قوة الا بالله. و سمع أیضا یقرأ: أَنَّ أَصْحَابَ الْکَهْفِ وَالرَّقِیمِ کَانُوا مِنْ آیَاتِنَا عَجَبًا، فقال زید‌بن أرقم: أمرک أعجب یابن‌رسول‌الله. [۵]
ابومخنف از شعبی نقل می‌کند که گفت: هنگامی‌که سر مبارک امام حسین علیه‌السلام را در کوفه در محل صراف‌ها به دار زدند، آن سر مقدس تنحنح کرد و سوره کهف را تلاوت کرد، تا آن‌جا که می‌فرماید: إِنَّهُمْ فِتْیَةٌ آمَنُوا بِرَبِّهِمْ وَزِدْنَاهُمْ هُدًى. و این جز بر ضلالت و گمراهیشان نیافزود.
در روایت دیگری می‌نگارد: هنگامی که سر مقدس امام حسین را بر فراز درخت زدند، شنیدند که می‌فرمود: وَسَیَعْلَمُ الَّذِینَ ظَلَمُوا أَیَّ مُنقَلَبٍ یَنقَلِبُونَ [۶]؛ نیز در دمشق صوت آن حضرت را شنیدند که می‌فرمود: لا قوة الا بالله، نیز شنیده شد که می‌فرمود:أَنَّ أَصْحَابَ الْکَهْفِ وَالرَّقِیمِ کَانُوا مِنْ آیَاتِنَا عَجَبًا. زید‌بن ارقم می‌گفت: یابن‌رسول‌اللّه! تعجب سر بریده تو از همه بیشتر است.
مرحوم محمد‌بن سلیمان‌الکوفی می‌نویسد:
[حدثنا] أبوأحمد قال: سمعت محمد‌بن مهدی یحدث عن عبد‌الله‌بن داهر‌الرازی عن أبیه عن‌الأعمش: عن‌المنهال‌بن عمرو قال: رأیت رأس‌الحسین‌بن علی علی‌الرمح وهو یتلو هذه‌الآیت : أَمْ حَسِبْتَ أَنَّ أَصْحَابَ الْکَهْفِ وَالرَّقِیمِ کَانُوا مِنْ آیَاتِنَا عَجَبًا[الکهف: ۹] فقال رجل من عرض‌الناس: رأسک یابن‌رسول‌الله أعجب؟ [۷]
ابن‌حمزه طوسی می‌نویسد:
عن‌المنهال‌بن عمرو، قال: أنا والله رأیت رأس‌الحسین صلوات‌الله‌علیه علی قنات یقرأ‌القرآن بلسان ذلق ذرب یقرأ سورت الکهف حتی بلغ: أَمْ حَسِبْتَ أَنَّ أَصْحَابَ الْکَهْفِ وَالرَّقِیمِ کَانُوا مِنْ آیَاتِنَا عَجَبًا فقال رجل: و رأسک – والله – أعجب یابن‌رسول‌الله من‌العجب.
و عنه، قال: أدخل رأس‌الحسین صلوات‌الله‌علیه دمشق علی قنات ، فمر برجل یقرأ سورت الکهف وقد بلغ هذه الآیت أَمْ حَسِبْتَ أَنَّ أَصْحَابَ الْکَهْفِ وَالرَّقِیمِ کَانُوا مِنْ آیَاتِنَا عَجَبًا فأنطق الله‌تعالی الرأس، فقال: أمری أعجب من أمر أصحاب‌الکهف والرقیم. [۸]
علی‌بن یونس عاملی می‌نویسد:
قرأ رجل عند رأسه بدمشق أَمْ حَسِبْتَ أَنَّ أَصْحَابَ الْکَهْفِ وَالرَّقِیمِ کَانُوا مِنْ آیَاتِنَا عَجَبًا فأنطق‌الله الرأس بلسان عربی: أعجب من أهل‌الکهف قتلی وحملی. [۹]
سید‌هاشم البحرانی نیز می‌نویسد:
فوقفوا بباب بنی خزیمت ساعت من‌النهار، والرأس علی قنات طویلت ، فتلا سورت الکهف، إلی أن بلغ فی قراءته إلی قوله تعالی: أَمْ حَسِبْتَ أَنَّ أَصْحَابَ الْکَهْفِ وَالرَّقِیمِ کَانُوا مِنْ آیَاتِنَا عَجَبًا. قال سهل: والله إن قراءته أعجب‌الأشیاء. [۱۰]
مرحوم علامه مجلسی رحمت الله‌علیه در کتاب شریف بحار‌الأنوار، بابی را به همین مطلب اختصاص داده است. [۱۱]
از علمای اهل سنت، ابن‌عساکر در کتاب تاریخ مدینه دمشق می‌نویسد:
نا الأعمش نا سلمت بن کهیل قال رأیت رأس‌الحسین‌بن علی رضی‌الله‌عنهما علی‌القنات وهو یقول فَسَیَکْفِیکَهُمُ اللّهُ وَهُوَ السَّمِیعُ الْعَلِیمُ [۱۲]. [۱۳]
و محقق کتاب در پاورقی آن می‌نویسد:
وزید بعدها فی م: قال أبو‌الحسن‌العسقلانی: فقلت لعلی بن‌هارون انک سمعته من محمد‌بن أحمد‌المصری، قال: الله انی سمعته منه، قال‌الأنصاری فقلت لمحمد‌بن أحمد: الله انک سمعته من صالح؟ قال: الله إنی سمعته منه، قال جریر‌بن محمد: فقلت لصالح: الله انک سمعته من معاذ‌بن أسد؟ قال: الله انی سمعته منه، قال معاذ‌بن أسد: فقلت للفضل: الله انک سمته من‌الأعمش؟ فقال: الله انی سمعته منه، قال‌الأعمش: فقلت لسلمت بن کهیل: الله انک سمعته منه؟ قال: الله انی سمعته منه بباب‌الفرادیس بدمشق؟ مثل لی ولا شبه لی، وهو یقول: فسیکفیکهم‌الله و هو‌السمیع‌العلیم.
هم‌چنین ابن‌عساکر در جایی دیگر از همین کتاب می‌نویسد:
عن‌المنهال‌بن عمرو قال أنا والله رأیت رأس‌الحسین‌بن علی حین حمل وأنا بدمشق و بین یدی‌الرأس رجل یقرأ سورت الکهف حتی بلغ قوله تعالیأَمْ حَسِبْتَ أَنَّ أَصْحَابَ الْکَهْفِ وَالرَّقِیمِ کَانُوا مِنْ آیَاتِنَا عَجَبًا قال فأنطق‌الله‌الرأس بلسان ذرب فقال أعجب من أصحاب‌الکهف قتلی و حملی. [۱۳]
بنابراین، با مدارک معتبری که در این‌باره وجود دارد، شکی در صحت خبر قرآن خواندن سر مبارک امام حسین علیه‌السلام باقی نمی‌ماند.
[۱] آیه ۹ سوره کهف
[۲] الإرشاد – الشیخ‌المفید – ج ۲ – ص ۱۱۷ – ۱۱۸
[۳] الخرائج والجرائح – قطب‌الدین‌الراوندی – ج ۲ – ص ۵۷۷٫
[۴] آیه ۱۳ سوره کهف
[۵] مناقب آل‌ابی طالب – ابنشهرآشوب- ج۴، ص ۶۸
[۶] آیه ۲۲۷ سوره شعرا
[۷]مناقب‌الإمام أمیر‌المؤمنین علیه‌السلام – محمد‌بن سلیمان‌الکوفی – ج ۲ – ص ۲۶۷٫
[۸] الثاقب فی‌المناقب – ابن‌حمزت الطوسی – ص ۳۳۳٫
[۹] الصراط‌المستقیم – علی‌بن یونس‌العاملی – ج ۲ – ص ۱۷۹
[۱۰] مدینت المعاجز – السید‌هاشم البحرانی – ج ۴ – ص ۱۲۳
[۱۱] بحار‌الأنوار – العلامت المجلسی – ج ۴۵ – ص ۱۲۱
[۱۲] آیه ۱۳۷ سوره بقره
[۱۳] تاریخ مدینت دمشق – ابن‌عساکر – ج ۲۲ – ص ۱۱۷ – ۱۱۸٫
[۱۴] تاریخ مدینت دمشق – ابن‌عساکر – ج ۶۰ – ص ۳۶۹ – ۳۷۰٫
دو نکته عاشورایی از آیت الله جوادی آملی
دو نکته عاشورایی از آیت الله جوادی آملی
به گزارش فرهنگ نیوز، آیت الله جوادی آملی دریکی از دروس اخلاق خود به دو نکته درباره عاشورا اشاره کرد که در ادامه می آید:
ما در مراسم سوگ آن سرور، دو مطلب را عرض می‌کنیم: یکی اینکه می گوییم: «أعظم الله اجورنا و اجورکم بمصابنا بالحسین(ع)» که این مسئلت اجر صابران است، یکی هم عرض می‌کنیم «و جعلنا و ایاکم من الطالبین لثاره» که این بخش دوم یک مطلب پویا و ماناست، در این بخش از خدای سبحان مسئلت می‌کنیم که ما را جزء طالبان خونبهای آن حضرت قرار بدهد؛
خون بها را ولیّ و بازمانده‌ها و فرزندان مقتول می‌گیرند و ما از آن جهت که مکتب حسین را پذیرفتیم فرزند این مکتبیم لذا قبل از طلب ثار، شایستگی فرزند بودن لازم است؛ ما باید فرزند این مکتب باشیم تا خونبها را بخواهیم و این شعار الی یوم القیامه وجود دارد؛ یعنی از خدا درخواست می‌کنیم آن توفیق را به ما بدهد که خونبهای کربلا را از قاتلان کربلا بگیریم.
عکس/کوچکترین خادم زوار اربعین حسینی
عکس/کوچکترین خادم زوار اربعین حسینی
عکسی از کوچکترین خادم زوار اربعین حسینی که در زیر مشاهده می کنید:شـده ام نـوکر اربـاب ، به لطف پـدرم/ شکر آن رزق حلالی که مرا نوکر کرد
زائر نیمه جان کربلا +تصویرسازی
زائر نیمه جان کربلا +تصویرسازی
به گزارش گروه فرهنگی فرهنگ نیوز، اربعین فقط یک مناسبت در تقویم ها نیست. تجلی گاهی است از عشق و دلدادگی به بهترین بنده خالق هستی. آنکه با خون خود، جهان را بیدار کرد و نوری خاموش ناپذیر.
اربعین یاد آور حضور خاندانی است که پس از چهل منزل بار دیگر به کربلا می آیند تا از اولین زائران حسین باشند. اینک زینب به کربلا می آید تا یاد روزهای سخت بی برادری را در کنار قبر برادر به سوگ بنشیند.
یک اربعین و چهل منزل فاصله میان حسین(ع) و دلدارش. اگر روز عاشورا زینب (س) دیگر حسینش(ع) را نمی شناخت، اینک زینب(س) به کنار برادر آمده و حسین(ع) است که زینبش (س) را نمی شناسد. کاروانی با یاس های نیلی و یادگاری که در شام از این کاروان جا مانده. این اربعین! این حسین و این زینب و کاروان اسرا با خاطراتی که در بغض ها به جا مانده و فرصتی که برای بازگو کردنش فراهم شده است.
مشتاقان زیارت این روزها به عشق دلدارشان پا در مسیری گذاشته اند که عطر نفس های زینب و زینت عبادت کنندگان و رقیه (س) در آن از اعماق تاریخ به مشام می رسد و هیچ قدرت و ابرقدرتی نتوانسته است این نور را حتی به زوال بکشاند.
اربعین عاشقان با پای پیاده به کربلا می آیند تا ناله های زینب را مرهمی باشند و با حسین (ع) پیمان ببندند که دوستان زمان تو را می شناسیم و با آنها دوستیم و شمشیرها آماده نبرد با دشمنان توست.
چند کلمه عاشقی در این روزها ...
اربعین! پای پیاده! کربلا!
مطالب مرتبط:
تصویرسازی / اربعین، پای پیاده، چه صفایی دارد!
تصویرسازی / اربعین، پای پیاده، چه صفایی دارد!
مسیری که همه ساله با وجود خطرها و تهدیدهای بسیار بر سیل مشتاقان افزوده می شود و با عشق و دلدادگی از هر جای جهان حتی از کشورهای اروپایی و گاهی با ادیان دیگر در این ایام خود را به این حماسه عظیم پیوند می زنند.
سرویس آیین و اندیشه فرهنگ نیوز: با نزدیک شدن به ایام اربعین حسینی سیل مشتاقان و دلباختگان حضرت از دور و نزدیک خود را به حریم حسینی می رسانند و مطابق رسمی متفاوت مسیر نجف تا کربلا را پیاده طی می کنند.
مسیری که همه ساله با وجود خطرها و تهدیدهای بسیار بر سیل مشتاقان افزوده می شود و با عشق و دلدادگی از هر جای جهان حتی از کشورهای اروپایی و گاهی با ادیان دیگر در این ایام خود را به این حماسه عظیم پیوند می زنند.
متن روایت:
عَنْ عَلِیِّ بْنِ مَیْمُونٍ عَنْ أَبِی عَبْدِ اللَّهِ ع، قَالَ: یَا عَلِیُّ! زُرِ الْحُسَیْنَ وَ لَا تَدَعْهُ.
قَالَ: قُلْتُ مَا لِمَنْ أَتَاهُ مِنَ الثَّوَابِ؟
قَالَ: مَنْ أَتَاهُ مَاشِیاً کَتَبَ اللَّهُ لَهُ بِکُلِّ خُطْوَةٍ حَسَنَةً وَ مَحَى عَنْهُ سَیِّئَةً وَ رَفَعَ لَهُ دَرَجَةً
فَإِذَا أَتَاهُ، وَکَّلَ اللَّهُ بِهِ مَلَکَیْنِ یَکْتُبَانِ مَا خَرَجَ مِنْ فِیهِ مِنْ خَیْرٍ وَ لَا یَکْتُبَانِ مَا یَخْرُجُ مِنْ فِیهِ مِنْ شَرٍّ وَ لَا غَیْرَ ذَلِکَ.
فَإِذَا انْصَرَفَ وَدَّعُوهُ وَ قَالُوا: یَا وَلِیَّ اللَّهِ مَغْفُوراً لَکَ أَنْتَ مِنْ حِزْبِ اللَّهِ وَ حِزْبِ رَسُولِهِ وَ حِزْبِ أَهْلِ بَیْتِ رَسُولِه، وَ اللَّهِ لَا تَرَى النَّارَ بِعَیْنِکَ أَبَداً وَ لَا تَرَاکَ وَ لَا تَطْعَمُکَ أَبَداً. (کامل الزیارات ص134)
فضیلت زیارت امام حسین علیه السلام با پای پیاده
على بن میمون صائغ، از حضرت امام صادق علیه السّلام نقل کرده که آن حضرت فرمودند:
اى على! قبر حسین علیه السّلام را زیارت کن و ترک مکن.
عرض کردم: ثواب کسى که آن حضرت را زیارت کند چیست؟
حضرت فرمودند:
کسى که پیاده زیارت کند آن حضرت را، خداوند به هر قدمى که برمى دارد،
یک حسنه برایش نوشته، و یک گناه از او محو مى فرماید، و یک درجه مرتبهاش را بالا مى برد.
و وقتى به زیارت رفت، حق تعالى دو فرشته را موکّل او مى فرماید
که آنچه خیر از دهان او خارج می شود را نوشته و آنچه شر و بد مى باشد را ننویسند.
و وقتى برگشت با او وداع کرده و به وى مى گویند:
اى ولىّ خدا! گناهانت آمرزیده شد.
و تو از افراد حزب خدا و حزب رسول او و حزب اهل بیت رسولش مى باشی،
به خدا قسم! هرگر تو آتش را به چشم نخواهی دید و آتش نیز هرگز تو را نخواهد دید و تو را طعمه خود نخواهد نمود.
