یاد یاران سفر کرده بخیر
یاد یاران سفر کرده بخیر
السّـلام ای جنگجویــان، السّــــلام
فـاتحــان قلـه ی ایمان، ســـلام
ای سلحشــوران قـامـت استــــوار
هیئــت رزمنـدگـان ایــن دیــار
ای شما بـر کـف نهـاده جــان، درود
بـر یـلان مُلــک لاریجــان درود
ای که در کـوران پیکــار و جهــــاد
چــون دمــاونـدی مسیـر تند باد
یاد بـاد هنگـامـه ی جنـگ و گـریـز
بقیه اشعار درادامه مطلب
یـاد بــادا حملـه و رزم و ستیــز
قِصه ی پُــر قُصه ی جنـگ و نبــرد
زنــده مانـَـد در دل مـردان مــرد
باز مــرغم در هــوای جنـگ شـــد
دل بـرای خـاک جبهـه تنــگ شد
مردمـــان جبهــه حـال دیگــرنــد
سـاکنــان خـاکــریـز و سنگرنـد
سنــگر و سجاده و ســوز و گـــداز
در دل شــب حُفـره ها بود و نماز
جبهه جای اوج و هــم معـراج بــود
سینـه ها بــر تیـغ کیـن آماج بـود
تیـر بـود و ترکش و بـــاروت و دود
گـه ظفــر،گـاهی فـراز و گه فرود
یـادتــان آیـد غـریـو یا حسیـــن؟
یـک اشارت می شـد از پیر خمین
یادت آید نعـره ی تکبیــر و بانــگ؟
گوشـت های لِه شده در زیر تانگ
یک شب و یک حمله و یک یا علـی
بس شـــرف دارد بـه دنیای دنـی
کـاش یـک بـار دگــر اعــلام شــد
گــاه عــزم و مـوقـع اعــزام شد
می شدیـم راهی بستـــان و جُفیـــر
فکّــه و همـرزم گـــردان زُهیــر
با طلاییــه ،طلایـــی مـی شـدیــم
در شـلمچـه کربــلایـی می شدیم
باز جـانــم شـوق در پــرواز شـــد
از دوکـوهــه راهـی اهـواز شــد
هفـت تپــه، تپــه هـایش یـاد بــاد
حصــر آبـادان غمــی در دل نهاد
گـویم از دزفول و سو سنگرد و شوش
کـرخه و کارون و اَرونـد و خروش
گفتــم از اروند دل بــی تـاب شــد
یــاد پیکـــرهای غــرقه آب شد
یــاد غــوّاصان دریـــادل شـــدم
جــزر و مــدّ و قایق وساحل شدم
جسم همرزمـم خـوراک کوسه گشت
کـی رودازخاطـرم والفجـر هشـت؟
نهــر عنبــر،نهــر جاســم یـاد بـاد
صــد حنـابنــدان قاســم یـاد باد
حاج بخشی،حاج جوشن خاطر است؟
شـربت ونُقــل ونباتش حاضراست؟
گوییــا دریـاچــه ی فـاو و نمــک
مهبـط دریـاییــان بــود و مَلــک
ای زمــان مــا را ببر والفجــر شش
گیـــر و دار بـی امـان و کشمکش
دشت خون چنگولـه و چیلات شــد
قتــل عــام بچــه ها، هیهـات شد
یاد باد آن روزهای شــوق و رنـــج
حملــه ی کـربـوبلای چهار و پنج
مرغهای آن جهــان بـا جـان صـاف
هفـت وادی طـی،رسیــده کوه قاف
دیده ی لیـلی بـه رَه،پـر خـون نگـر
عشـق مجنـون در دل مجنــون نگر
نی نوایــی داشتــه در هــور و شَط
مِی کنــد مست و شده میخانه،خط
یاد آن شهری که خونیــن شهـر شـد
زخمــیِّ یغمــا و کیــن و قهر شد
داغ خرمشــهر جــــان را کـاستـی
فتــح خاکــش فتـح ارزشهاستــی
وعــده ی مـا پـاسگــاه زِیــد بود
شــوق حملــه ،اشتیـاق عیــد بود
کلّــه قندی، دهلــران، بــازی دراز
همچــو مهــران و هـویـزه سرفراز
یاد کوشک و دشــتِ عبــاس آورید
یـاد صــدها لاله ی یـاس آوریــد
تنگه ی چزّابــه و سـومـار و حَرب
عشــق وحالــی داشتــه گیلانغرب
ای خوش آنروزی ابوالفضلــی شدن
رهسپـار بـانــه و دِزلـــی شــدن
سوی سردشت و مریوان مــی شدیم
ســرو آبـاد و چنـــاران می شدیم
سنگر سرد و نمــور و تنــگ و تار
بــر فــراز قلّــه ها دشمــن شکار
یادتــان آیــد ز تامیــن و کمیــن
پیکــر صــد تکّـه گشته روی مین
بس سر بُبریــده دیـدیــم از گلــو
پوســت ها را زنـده می کَنـده عدو
این بسیجـی هـا ذبیح حــق شـدند
پـــور ابــراهیم را ملحـــق شدند
از حلبچه می نخواهـم گفـت بیـش
سینه گردد زآن جنایت ریش ریش
یــاد یــاران سفـــر کـرده بخیــر
جسـم وجـان را درخطرکرده بخیر
سیصــدوپنجــاه مردِ شیــر مــرد
سیصــدو پنجــاه مــرغ رسته بند
سیصد و پنجاه عشــق پُــر زشـور
سیصـد و پنجـــاه فهــم بـا شعور
یــاد ســرداران بـی سـر یـاد بـاد
وارثـــان بــدر و خیبــر یـاد باد
هان، امیــر قافلـــه مسعــود بـود
منفـــرد فرمانبر معبـــــــود بود
این خبر بشنیــده ای میــر شهیــد
دختــر در حـال مــرگش را ندید
گفت در تدفین دُختــش بیــدرنگ
می نشایــد کـرد اینک ترک جنگ
فعل او در جبهه یک فرهنـــگ شد
مشـق هر فرمانده و سرهنــگ شد
اکبر آویــش ،رزمـــت بـرقـــرار
از همــه در پیش ،عــزمت استوار
شیر جنگل، پیر دشــت و مـرد کوه
قصــه ات شــد جـاودانه با شکوه
می کِشــد گردان مـالــک انتظــار
تـا کــه فرمـانت بَـــرد در کارزار
بُوالعجــب فــرمانـدهی عالی نسب
رخــت سربازان بشـویـد نیمه شب
کفش نیروهــا جــلا می داد و برق
آری اخلاصش بُود درسی به خلق
ای جوانمرد، حشمـت اَلـَّه طـاهری
در شهـــادت چیره دست و ماهری
مرد میـــدان و نبــرد و کــــارزار
جبهـــه او را کــرده عاشق بیقـرار
آنکه بــودی میــر پیکــار و جهـاد
خـود شَبـانـی را نمی بـردی ز یاد
با وجود زخــم و بــی حالی و درد
می نکـــرده تــرک میــدان نبـرد
هی هی و هیهات جسم چاک چـاک
مـرغ جان را داده پَر، از فرش خاک
یاد گـویــم از عقـــاب کــــارزار
میــر حسن سجـادیِ دشمن شکار
همچو ثـارالله تــرک ســر نمـــود
آسمـانــی گشـت و در آنجا غنود
ای سپـهســالار، ای تیــموریـــان
تکیــه گاه لشگــر، ای شیـر ژیان
خیز و یـک بــار دگــر بنمــا قبول
تیــز تَــک فرمـانـدهـیِّ یا رسول
بعـد هــر حمله شدی راهی طوس
پای بوس حضــرت شمس الشّمــوس
دست تقدیر اینچنـین خــورده رقم
پَــر زدی بعد از شهــادت تـا حــرم
ای فریدون نام، ای ضحّـاک کُــش
عاقبــت جا کــرده ای اَفـلاک خوش
می سرایــم از الهـــی نـــور عین
سیـّد و ســالار لشگـــر بـود حسین
صوت قرآنش همــی آیــد بگوش
نغمــه ی داوودی اش دل بُرد و هوش
پشت دشمن لــرزد از نام خطیــب
اعتبـار لشگــر و گـــردان و تیـــپ
آنکه در تدبیر جنگـی ماهـــر است
میــــر گردان محمـد باقـــــر است
درنبرد قـــدس نامــش مانــدگار
سنگــر آبـــی از او شـــد ابتکـــار
هـــور بــا خونــش تلاطُـم یافته
پیکــرش شـــد بیــــرقی افــراخته
ای شهیـــدان از شمــا شرمنده ایم
مــا رفیقــان ز ره وا مــانــده ایــم
خصــم تدبیــر دگـــر آهنگ کرد
قصــد دیــن و مذهب و فرهنگ کرد
او بتازد بی امــان در جنـگ نــرم
ما بــه دینــار و به دنیـــا گشته گرم
از اصول خویش غافـــل گشته ایم
در فرائـض سُسـت و کاهـل گشته ایم
اندک اندک کوخــهامان کـــاخ شد
نفس سرکــش از درون گستــاخ شد
پَست پُست و مسـت نـام و شهرتیم
فــارغ از نامـوس و عِــرق و غیرتیم
زرق وبرق شهر چشمان خیــره کرد
حــرص دنیـا را به دینـــم چیره کرد
دام تــزویــر و ریــا افتــاده ایـم
از دو چشــم کبــریــا افتــاده ایــم
رفت ایمان و زمـا اخــلاص رفـت
حفـظ بیـت المـال و حق النّاس رفت
ما در این وادی بسی حیران شدیــم
بنــد مــال و بنــد آب و نـان شدیم
ای شهیدان از کَــرَم کـــاری کنیـد
دوستـــان مانــــده را یــاری کنید
دست ما گیــریــد در بیگـاه و گاه
شمــع مـا گـردیــد در بیــراه و راه
ای شمــا معنــا گـر اَمّـن یُجیــب
چشــم دارد بـر دعایتـان«حبیـــب»
نیک نژاد نیاکی
31/6/1392