نویسنده خادم الشهداء

جسارت به ضریح مطهر امام رضا(ع) توسط یک وهابی

یک وهابی در اقدامی بی شرمانه شیشه حاوی مواد آتشزا را به طرف ضریح مطهر پرتاب کرد .

به گزارش یزد رسا به نقل از شیعه نیوز، دیروز یک فرد وهابی که یک شیشه ای حاوی مواد آتش زا را در داخل لباس خود پنهان کرده بود در اقدامی بی شرمانه هنگامی که به نزدیکی ضریح مطهر امام هشتم شیعیان حضرت علی بن موسی الرضا (علیه السلام) نزدیک شد با روشن کردن فیتیله آن با فندک جیبی، شیشه حاوی مواد آتشزا را به طرف ضریح مطهر پرتاب کرد .
خبرنگار شیعه نیوز که در صحنه حضور داشت می افزاید حدود بیست دقیقه قبل از اذان مغرب به افق مشهد مقدس، یک جوان حدود سی یا سی و پنج ساله که مشخص بود از اهالی مشهد نمیباشد از قسمت بالای سری به طرف ضریح مبارک نزدیک شد و در دو متری ضریح سریع شیشه نوشابه ای سبز رنگ که ظاهرا حاوی مواد اتش زا بود را با فندک آتش زد و به طرف ضریح مبارک حضرت علی بن موسی الرضا(علیه السلام) پرتاب نمود .

در ادامه این گزارش آمده است ظرف حاوی مواد آتش زا پس از برخورد با ضریح مطهر به صورت معجزه وار خاموش شد و تنها خوردهای شیشه به اطراف پرتاب شد که بر اثر آن پای برخی زوار جراحات مختصری برداشت .

این اقدام بی شرمانه وهابیون در سالیان اخیر بی سابقه بوده است و جا دارد سیستم نظارتی استان قدس رضوی دقت بیشتری را در این خصوص مد نظر داشته و سیستم های امنیتی کشور قاطعانه با عناصر وهابیت برخورد کرده و ریشه فتنه گری آنان را از کشور جمع آوری نمایند .

شایان ذکر است در سالهای اخیر برخی مولوی های وهابی که عمدتا در برخی استانهای جنوبی کشور ساکن هستند با اظهارات ضد شیعی خود جوانان ساده لوح سنی مذهب را علیه هموطنان شیعه خود تحریک مینمایند .

بخش خبری ستاد یادواره شهدای نیاک

ستادیادواره شهدای نیاک 9 مرداد 1392 ساعت 01:17

0 نظر

سوگواری شهادت حضرت علی(ع) در بیت رهبری

همزمان با ایام شهادت مظلومانه مولی الموحدین حضرت علی ابن ابیطالب علیه السلام مراسم سوگواری و عزاداری آن حضرت با حضور قشرهای مختلف مردم و رهبر معظم انقلاب اسلامی در حسینیه امام خمینی(ره) برگزار شد.
در این مراسم، بعد از نماز ظهر شرکت کنندگان در عزای شهادت جانکاه و مظلومانه مولای متقیان حضرت علی علیه السلام به سوگواری پرداختند.

بیانات رهبری

ستادیادواره شهدای نیاک 9 مرداد 1392 ساعت 01:04

0 نظر

کاسه های شیر یتیمان +تصویرسازی و پوستر

حکومت على علیه السلام حکومت «عدل» بود، او در عمل براى جهان و اندیشمندان روشن ساخت که در زعامت آن حضرت حتى یک نفر یتیم، خود را بى‏پناه ندانسته، و با درگذشت پدر مستقیما تحت نظارت «ولى امر» و جانشین به حق انبیاء و اولیاء قرار گرفته، و آن چنان مورد لطف و عنایت مولایش قرار مى‏گیرد، که دیگران در آن عصر آرزوى یتیمى مى‏کردند!

امیرالمؤمنین در قول و عمل به فکر یتیمان بود، و جاى خالى پدران را بر آنان پر مى‏کرد، و نمى‏گذاشت هیچ فرزند یتیمى با فقدان والدین خود احساس نیاز و سرپرست نماید!

یتیم نوازی و ترس از آتش دوزخ

روزى امام علی (ع) زنى را مشاهده کرد که او مشک آبى را به دوش گرفته و با زحمت و مشقت آن را حمل مى‏کند.

حضرت از آن بانو درخواست کرد که ظرف سنگین آب را در اختیار وى قرار دهد... على علیه السلام مشک را برداشت و از احوال زن پرسش نمود، معلوم شد شوهر وى از سربازان شهید اسلام در رکاب آن حضرت بوده است، و هزینه زندگى فرزندان شهید باعث کار آن زن و آب کشى به خانه دیگران گردیده است!

مولاى متقیان آدرس خانه او را گرفته و شب را در تمام ناراحتى به سر برد، و سحرگاه زنبیلى پر از خرما و روغن و آرد و گوشت... را به دوش گرفته، و به خانه مزبور حمل کرد، در طول راه برخى از مؤمنین درخواست کمک کردند، ولى حضرت مى‏فرمود: روز رستاخیز بار مرا چه کسى حمل مى‏کند؟!

على علیه السلام پس از در زدن و اجازه گرفتن به طور ناشناخته وارد خانه شد، و پیشنهاد فرمود: زن اجازه دهد یا او بچه‏ها را به بازى گرفته و مشغول کند، و یا به خمیر کردن و نان پختن بپردازد، زن گفت: شما بچه‏ها را مشغول کنید، من به کار خمیر کردن و پختن نان مى‏پردازم، خدا از تو راضى شود، و بین من و «على بن ابى طالب» حاکم گردد! ! (۵)

حضرت على(ع) فورى مقدارى گوشت را پخت و با خرما و غیره بر دهان بچه‏ها گذاشت، و هر بار لقمه‏اى را که به آنان مى‏خورانید مى‏فرمود: اى فرزندانم! على را حلال کنید!!!

بقیه مطالب درادامه

ادامه مطلب ...

مقالات علمی و پژوهشی

ستادیادواره شهدای نیاک 8 مرداد 1392 ساعت 15:06

0 نظر

تصاویر/خانه حضرت علی(ع) در کوفه

گالری عکس

ستادیادواره شهدای نیاک 8 مرداد 1392 ساعت 15:00

0 نظر

کمیاب ترین تصاویرحرم امام علی ع

بقیه تصاویردرادامه مطلب

ادامه مطلب ...

گالری عکس

ستادیادواره شهدای نیاک 8 مرداد 1392 ساعت 14:57

0 نظر

روضه جانسوز امیر المومنین(ع) از زبان رهبر انقلاب

در فاصله ى این دو روز یا دو شب - از سحر نوزدهم که امیرالمؤمنین به دست آن ملعون ضربت خوردند تا شب بیست و یکم - چند تا حادثه ى درس آموز اتفاق افتاد:
یکى در همان لحظه ى اول بود. وقتى ضربت را این دشمنِ خدا بر امیرالمؤمنین وارد کرد، در روایت دارد که حضرت هیچ آه و ناله اى نکردند؛ اظهار دردى نکردند. تنها چیزى که حضرت فرمودند، این بود: «بسم اللَّه و باللَّه و فى سبیل اللَّه، فزت و ربّ الکعبة»؛(12) به خداى کعبه سوگند که من رستگار شدم. بعد هم امام حسن مجتبى (علیه السّلام) آمد سر آن بزرگوار را در دامان گرفت. روایت دارد که خون از سر مبارکش می‌ریخت و محاسن مبارکش خونین شده بود. امام حسن همانطور نگاه می‌کرد به صورت پدر، گریه چشمان امام حسن را پر اشک کرد؛ اشک از چشم امام حسن یک قطره اى افتاد روى صورت امیرالمؤمنین. حضرت چشم را باز کردند، گفتند: حسنم! گریه می‌کنى؟ گریه نکن؛ من در این لحظه در حضور جماعتى هستم که اینها به من سلام می‌کنند؛ کسانى در اینجا هستند - در همان لحظه ى اول؛ اینى که نقل شده است از حضرت - فرمود: پیغمبر اینجاست، فاطمه ى زهرا اینجاست. بعد حضرت را برداشتند - بعد از اینکه امام حسن (علیه السّلام) نماز را در مسجد خواندند، حضرت هم نشسته نماز خواندند.

راوى می‌گوید که حضرت گاهى متمایل می‌شد به یک طرفى که بیفتد، گاهى خودش را نگه می‌داشت - و بالاخره به طرف منزل حرکت دادند و بردند. اصحاب شنیدند آن صدائى را که: «تهدّمت واللَّه ارکان الهدى ... قتل علىّ المرتضى».(13) این صدا را همه ى اهل کوفه شنیدند، ریختند طرف مسجد؛ غوغائى به پا شد. راوى می‌گوید: مثل روز وفات پیغمبر در کوفه، ضجه و گریه بلند شد؛ آن شهر بزرگ کوفه یکپارچه مصیبت و حزن و اندوه بود. حضرت را مى آوردند؛ امام حسین (علیه السّلام) آمد نزدیک. در این روایت دارد که اینقدر حضرت در همین مدت کوتاه گریه کرده بودند که پلکهاى حضرت مجروح شده بود. امیرالمؤمنین چشمش افتاد به امام حسین، گفت: حسین من گریه نکن، صبر داشته باشید، صبر کنید؛ اینها چیزى نیست، این حوادث می‌گذرد. امام حسین را هم تسلا داد.

حضرت را آوردند داخل منزل، بردند در مصلاى حضرت؛ آنجائى که حضرت در خانه در آنجا نماز می‌خواندند. فرمود: من را آنجا ببرید. آنجا براى حضرت بسترى گستردند. حضرت را آنجا گذاشتند. اینجا دختران امیرالمؤمنین آمدند؛ زینب و ام کلثوم آمدند، نشستند پهلوى حضرت، بنا کردند اشک ریختن. امیرالمؤمنین آنجائى که امام حسن گریه کرد، امام حسن را نصیحت کردند و تسلا دادند؛ آنجائى که امام حسین گریه می‌کرد، حضرت تسلا دادند، گفتند صبر کن؛ اما اینجا اشک دخترها را تحمل نکردند؛ می‌گوید: حضرت هم شروع کرد به هاى هاى گریه کردن. یا امیرالمؤمنین! گریه ى زینبت را اینجا نتوانستى تحمل کنى، اگر در روز عاشورا می‌دیدى چگونه زینبت اشک می‌ریزد و نوحه ‌سرائى می‌کند، چه می‌کردى؟

ابوحمزه ى ثمالى نقل می‌کند از حبیب بن عمرو که می‌گوید: در آن ساعات آخر، در همان شب بیست و یکم، رفتم دیدن امیرالمؤمنین، دیدم یکى از دختران آن حضرت هم در آنجاست؛ آن دختر اشک می‌ریخت، من هم گریه ام گرفت، بنا کردم گریه کردن؛ مردم هم بیرون اتاق بودند، صداى گریه ى این دختر را که شنیدند، آنها هم بنا کردند گریه کردن. امیرالمؤمنین چشم باز کرد، گفت: اگر آنچه را که من مى بینم، شما هم می‌دیدید، شما هم گریه نمی‌کردید. عرض کردم یا امیرالمؤمنین مگر شما چه مى بینید؟ گفت: من ملائکه ى خدا را مى بینم، فرشتگان آسمانها را مى بینم، همه ى انبیاء و مرسلین را مى بینم که صف کشیدند، به من سلام می‌کنند و به من خوشامد می‌‌گویند. و پیغمبر را مى بینم که پهلوى من نشسته است، اظهار می‌کنند که بیا على جان، زودتر بیا. می‌گوید: من اشک ریختم، بعد بلند شدم، هنوز از منزل خارج نشده بودم که از صداى فریاد خانواده، احساس کردم که على از دنیا رفت.

صلّى اللَّه علیک یا امیرالمؤمنین، صلّى اللَّه علیک یا امیرالمؤمنین، صلّى اللَّه علیک یا امیرالمؤمنین. نسئلک اللّهمّ و ندعوک باسمک العظیم الاعظم الأعزّ الأجلّ الأکرم یا اللَّه...

دانلودروضه اززبان رهبری انقلاب

خطبه‌های نماز جمعه‌ی‌ تهران (۱۳۸۸/۰۶/۲۰)

منبع:رجانیوز