ش | ی | د | س | چ | پ | ج |
1 | 2 | 3 | 4 | 5 | ||
6 | 7 | 8 | 9 | 10 | 11 | 12 |
13 | 14 | 15 | 16 | 17 | 18 | 19 |
20 | 21 | 22 | 23 | 24 | 25 | 26 |
27 | 28 | 29 | 30 |
مجموعه تصاویر عالم فقید آیت الله آقا مجتبی تهرانی
ادامه مطلب ...
انا لله و انا الیه راجعون
اطلاعیه شماره دو
ستاد برگزاری مراسم ارتحال حضرت آیةالله العظمیحاج آقا مجتبی تهرانی
ضمن عرض تسلیت رحلت ملکوتی فقیه عارف و مجاهد سالک حضرت آیةااللهالعظمی حاج آقا مجتبی تهرانی به محضر مقدس حضرت بقیهالله الاعظم ارواحنا فداه، رهبر معظم انقلاب اسلامی، مراجع عظام تقلید، حوزههای علمیه و ملت شریف ایران، به اطلاع میرساند، مراسم تشییع پیکر پاک معظمله همزمان با اربعین سید و سالار شهیدان حضرت اباعبدالله الحسین علیه السلام روز پنجشنبه 14 دیماه 1391، از ساعت 8 صبح در مدرسه عالی شهید مطهری واقع در میدان بهارستان برگزار میشود و رهبر معظم انقلاب اسلامی، حضرت آیةالله العظمی خامنهای دامت برکاته بر پیکر ایشان اقامه نماز خواهند فرمود.
همچنین مجلس بزرگداشتی از سوی معظمله روز جمعه از ساعت 10 صبح در محل حسینیه امام خمینی(ره) برگزار خواهد شد.
مراسم دیگری از سوی بیت آیةالله العظمی حاج آقا مجتبی تهرانی روز شنبه از ساعت 9 تا 11 صبح در مسجد جامع بازار تهران برپا خواهد شد.
برنامهها و مراسم بعدی صرفاً از سوی ستاد برگزاری مراسم ارتحال معظم له به آگاهی امت شریف خواهد رسید.
ستاد برگزاری مراسم ارتحال
حضرت آیة االله العظمی حاج آقا مجتبی تهرانی
پیام تسلیت رهبر انقلاب در پی درگذشت آیتالله مجتبی تهرانی
اولین زائران کربلا چه کسانی بودند؟+صوت و تصویرسازی
فرهنگ نیوز قصد دارد به مناسبت فرارسیدن ایام اربعین حسینی به بیان اهمیت و اسرار این مهم در ۵ قسمت بپردازد.
از آنجا که موضوع «زیارت اربعین» و «نخستین زائرانِ» آرامگاه شهدای کربلا، از طریق «عطیّة بن سعد عوفی کوفی» نقل شده، زیبنده است بعد از آشنایی مختصر با جابر بن عبدالله انصاری، به معرّفی وی نیز بپردازیم.
۱-جابر
وی پانزده سال پیش از هجرت، در مدینه به دنیا آمد. او و پدرش «عبدالله» از پیشتازان اسلام بودند؛ پدرش در جنگ اُحُد به شهادت رسید. جابر از یاران با وفای پیامبرصلی الله علیه وآله وسلم بود که در ۱۹ غزوه شرکت کرد و احادیث فراوانی از آن حضرت نقل نموده؛ لذا مورد احترام همه فرقه های اسلامی است. وی همواره از مدافعان اهل بیت علیهم السلام به شمار می آمد. جابر سرانجام در سال ۷۸ (۷۴ یا ۷۹) هجری از دنیا می رود و پیکرش در «قبرستان بقیع» دفن می شود.
۲-عطیه
عطیّه در زمان خلافت امام علی علیه السلام (۳۶ – ۴۰ هجری) در کوفه به دنیا آمد و نامش هم توسّط آن حضرت انتخاب شده است. وی از شیعیان راستین و علمای بزرگ بوده که هماره به نشر معارف قرآنی و اهل بیتی می پرداخت؛ به گونه ای که از سوی عوامل حکومتی بنی امیّه مورد شکنجه و آزار قرار گرفته بود. عطیّه علاوه بر نقل احادیث – به ویژه خطبه فدکیّه فاطمه زهراعلیها السلام – از بزرگ ترین مفسّران بوده و تفسیری در ۵ جلد به نگارش درآورده است.(فرهنگ عاشورا، جواد محدّثی، ص ۱۲۷ و ۱۲۸)
آداب زیارت سیدالَشهداء(ع)
«ما همراه جابر بن عبدالله انصاری به قصد زیارت قبر امام حسین علیه السلام حرکت کردیم؛ چون به کربلا رسیدیم، جابر نخست در کنار رودخانه فرات «غسل زیارت» نمود و پیراهن پاکیزه ای پوشید (همانند مُحْرِم، دو جامه سفید پوشید) و از کیسه ای عطرش را بیرون آورد (از من درخواست عطر کرد…) سپس لباس و بدنش را خوشبو ساخت و با پای برهنه به جانب قتلگاه حرکت کرد، در حالی که زبانش به نام و یاد الهی مترنّم بود.»(روایت عطیّة بن سعد در منتهی الآمال، ص ۵۳۶ و ۵۳۷)
آری، «زیارت» آدابی دارد و «زائر» برای رسیدن به مقام قُرب الهی، بایسته است روح و جسم خویشتن را معطّر و پاکیزه سازد و با زمزمه نام معشوق آرام، آرام در مسیر وصال گام بردارد.
وقتی شیعیان زائر و سوگوار به قتلگاه رسیدند، با صحنه های دلخراشی رو به رو شدند؛ قبرهای گمنام، خیمه های سوخته، زمین خون آلود و تفتیده، نیزه ها و شمشیرهای شکسته، همگی بیانگر اوج جنایت یزیدیان و منتهای مظلومیت عاشورائیان بود.
رسیدن کاروان امام حسین(ع) به کربلا در اربعین
سیدبن طاووس در کتاب لهوف آورده است: «زمانی که اهلبیت حضرت سیدالشهداء (ع) از شام به مدینه برمیگشتند در عراق از کاروان دار خواستند که آنها را از راه کربلا ببرد.یزیدیان در هنگام حرکت به سوی کوفه به اهل بیت امام حسین علیهالسلام اجازه عزاداری نداده بودند؛ از این رو خاندان داغدیده رسالت، پس از ورود به کربلا برای شهیدان خود به عزاداری پرداختند. کاروانیان مجلس عزا به پا داشتند و تا سه روز بدین منوال سپری شد.»
روضه-اربعین با صدای حاج منصور ارضی
توصیف وقایع اربعین حسینی از زبان رهبر انقلاب
جابربنعبداللَّه انصارى به همراه یکى از بزرگان تابعین - که نام او را بعضى عطیه گفتهاند، بعضى عطاء گفتهاند و احتمال دارد عطیةبنحارث کوفى حمدانى باشد؛ بههرحال یکى از بزرگان تابعین است که در کوفه ساکن بوده - این راه را طى کردند و در این روز بر سر مزار شهید کربلا حاضر شدند. شروع جاذبهى مغناطیس حسینى، در روز اربعین است. جابربنعبداللَّه را از مدینه بلند مىکند و به کربلا مىکشد. این، همان مغناطیسى است که امروز هم با گذشت قرنهاى متمادى، در دل من و شماست. کسانى که معرفت به اهلبیت دارند، عشق و شور به کربلا همیشه در دلشان زنده است. این از آن روز شروع شده است. عشق به تربت حسینى و به مرقد سرور شهیدان؛ سیدالشهداء.
جابربنعبداللَّه جزو مجاهدین صدر اول است؛ از اصحاب بدر است؛ یعنى قبل از ولادت امام حسین، جابربنعبداللَّه، در خدمت پیغمبر بوده و در کنار او جهاد کرده است. کودکى، ولادت و نشو و نماى حسینبنعلى (علیهالسّلام) را به چشم خود دیده است. جابربنعبداللَّه به طور حتم بارها دیده بود که پیغمبر اکرم، حسینبنعلى را در آغوش مىگرفت، چشمهاى او را مىبوسید، صورت او را مىبوسید، پیغمبر به دست خود در دهان حسینبنعلى غذا مىگذاشت و به او آب مىداد؛ اینها را به احتمال زیاد جابربنعبداللَّه به چشم خود دیده بود. جابربنعبداللَّه به طور حتم از پیغمبر به گوش خودش شنیده باشد که حسن و حسین سرور جوانان اهل بهشتاند. بعدها هم بعد از پیغمبر، موقعیت امام حسین، شخصیت امام حسین - چه در زمان خلفاء، چه در زمان امیرالمؤمنین، چه در مدینه و چه در کوفه - اینها همه جلو چشم جابربنعبداللَّه انصارى است. حالا جابر شنیده است که حسینبنعلى را به شهادت رساندهاند. جگرگوشهى پیغمبر را با لب تشنه شهید کردهاند. از مدینه راه افتاده است؛ از کوفه، عطیّه با او همراه شده است. عطیه روایت مىکند که: «جابربنعبداللَّه به کنار شط فرات آمد، آنجا غسل کرد، جامهى سفید و تمیز پوشید و بعد با گامهاى آهسته، با احترام به سمت قبر امام حسین (علیهالسّلام) روانه شد. آن روایتى که من دیدم اینطور است، مىگوید: وقتى به قبر رسید، سه مرتبه با صداى بلند گفت: «اللَّه اکبر، اللَّه اکبر، اللَّه اکبر»؛ یعنى وقتى که مىبیند که چطور آن جگرگوشهى پیغمبر و زهرا را، دست غارتگر شهواتِ طغیانگران، اینطور با مظلومیت به شهادت رسانده، تکبیر مىگوید. بعد مىگوید: از کثرت اندوه، جابربنعبداللَّه روى قبر امام حسین از حال رفت، غش کرد و افتاد. نمىدانیم چه گذشته است، اما در این روایت مىگوید، وقتى به هوش آمد، شروع کرد با امام حسین صحبت کردن: «السّلام علیکم یا آل اللَّه، السّلام علیکم یا صفوة اللَّه».
اى حسین مظلوم! این حسین شهید! ما هم امروز در اول این سال نو، از اعماق وجودمان عرض مىکنیم: «السّلام علیک یا اباعبداللَّه، السّلام على الحسین الشهید». شهادت تو، جهاد تو و ایستادگى تو، اسلام را رونق داد و دین پیامبر را جان تازه بخشید. اگر آن شهادت نبود، از دین پیغمبر چیزى باقى نمىماند. امروز دلهاى ما هم مشتاق حسینبنعلى (علیهالسّلام) و آن ضریح شش گوشه و آن قبر مطهر است. ما هم گرچه دوریم، ولى به یاد حسینبنعلى و به عشق او سخن مىگوییم. ما با خودمان عهد کردهایم و عهد مىکنیم که یاد حسین، نام حسین و راه حسین را هرگز از زندگى خودمان جدا نکنیم. همهى ملت ما، همهى کشور ما، همهى شیعیان عالم و بلکه همهى آزادگان در سرتاسر جهان، یک چنین احساسى نسبت به حسینبنعلى (علیهالسّلام) دارند.
مجموعه «بیخواص7»؛ شریح قاضی
جسد سالم شهید پس از 13 سال+تصاویر