خاطرهای از سرلشکر بابایی/ چرا «عباس» لباس بسیجی میپوشید؟
به گزارش خبرنگار فرهنگ و هنر دفاعپرس، کتاب «من و عباس بابایی» یکی از آثار منتشر شده انتشارات یازهرا (س) به اهتمام علی اکبری مزدآبادی است که شامل روایتها و خاطرات «حسن دوشن» یکی از کارکنان نیروی هوایی ارتش و دوست و همرزم خلبان شهید سرلشکر «عباس بابایی» از دوران دفاع مقدس است.
در ادامه برشی از کتاب «من و عباس بابایی» را میخوانید:
عباس از یک مقطعی شروع کرد به لباس بسیجی پوشیدن؛ آن هم از نوع بیقوارهاش. یکبار از او پرسیدم: «عباس! تو برای چی این لباس بسیجیها رو میپوشی؟» جواب داد: «به خاطر اینکه از خدا دور نشم. اگه من بخوام به وضع ظاهریم برسم، از خدا دور میشم. نفسمو میخوام تو خودم بکشم.»
فقط لباسش نبود. پوتینهایش را واکس نمیزد، پوتینها خاکی و درب و داغان بود. سبیلهایش را میزد. سرش همیشه تراشیده بود. خیلیها دوست داشتند سر عباس را ماشین کنند. افتخاری بود؛ اما عباس به درجهدار نمیگفت بیا سر من را بزن؛ میرفت آسایشگاه سربازها، بدترین سربازی که سر اصلاح میکرد یا سربازهایی که تازه از دهات آمده و سلمانی یاد گرفته بودند، به آنها میگفت: «بیا اتاق من، سر منو بزن.» که مبادا یک خرده خوشگل بشود.
میگفت: «وقتی برای جلو آینه وایسی، هی موهاتو اینجوری، اونجوری کنی، از خدا دور میشی. نفستو خودت بکش. یه چیزی رو میخوای بخوری، خیلی لذت داره برات، نخور، بده به یکی دیگه. این جوری نفس خودتو بکش.» به من میگفت: «ده بار من تو رو امتحانت کردم. بهترین چیزایی که خودت میتونستی بخوری به من دادی. در صورتی که طرفای دیگه، همه اول خودشون میخورن.» این را راست میگفت.
میوهی خوب میدیدم، میدادم به او، میگفتم: «رفیقمه، بذار بهتر از من بخوره.» برای مثال، پرتقال تامسونی که مادرم از شمال برایم میفرستاد، از آن پرتغال تو سرخهای خوشمزه، پوست میکندم، میدادم به عباس. قبل از انقلاب، زمانی که خانهی ما بود، شبها همیشه میوه بالای سرش بود؛ که اگر از خواب پرید، یک تکه میوه در دهانش بگذارد.
برای میوه هم فلسفه داشت. یکبار که داشتم با حرص میوه را گاز میزدم و میخوردم، بهم گفت: «هیچ میدانی این میوه از تو شکایت میکند؟» گفتم: «برای چی شکایت کنه؟ دارم میوه میخورم دیگه!» گفت: «اولا چرا مودب نَشِستی داری میوه میخوری؟ دوماً چرا با این ولع میخوری؟ میدانی خدا این میوه را انقد انقد بزرگ کرده است تا برسد انقدی بشود؟ همچین گاز میزنی اینجوری میخوری؟! باید با احترام بخوری که این فردا از تو پیش خدا شکایت نکند.
میوه رو برمیدارن همین جوری پوستش میکنن، میندازن! بابا، خداوند این میوه را برای من و تو آفریده. این میوه فردا از من و تو پیش خدا گلهگی میکند.»
هر وقت من پرتغال پوست میکندم، بهش میدادم، اول بسم الله میگفت، بعد قاچ میکرد، یک الله اکبر میگفت، میگذاشت دهانش، آرام آرام میخورد. آدم متحیر میماند. پرتغال را هم کامل نمیخورد. نصفش را حتما باید به من میداد. میرفتیم میوه میخریدیم، میوههای خراب را سوا میکرد. بهش میگفتم: «بابا عباس! تو داری پول سالمو میدی، چرا میوههای خرابها رو برمیداری؟» میگفت: «برادر! این میوهها فردا جلو خدا صحبت میکنن. میگن این اومد میوه خرید، من که خراب بودم نخرید.»
میگفتم: «تو پول میوهی سالم داری میدی؟» توجیهی نمیکرد و کار خودش را انجام میداد. میرفتیم خانهاش، قسمت خراب میوهها را جدا میکرد، سالمش را میگذاشت جلوی ما و میگفت: «بخور دیگه، کوفته بخوری! سالم است دیگه!» امکان نداشت وقتی چای میخورد، در نعلبکی فوت بکند. میگفت: «فوت مکروه است.» تمام کارهایی که خدا دستور داده را دانه به دانه انجام میداد.
خط حزبالله ۲۳۱ | ملت ایران خوش درخشید، غرب وحشی زنده شد
شمارهی دویستوسیویک هفتهنامهی خط حزبالله با این عنوان منتشر شد: «ملت ایران خوش درخشید، غرب وحشی زنده شد»
* به گزارش خط حزبالله، رهبرانقلاب پنجشنبه (۲۱ فروردین) مصادف با نیمهی شعبان در سخنرانی تلویزیونی خود با مردم به ایراد سخنانی دربارهی چگونگی مواجههی مردم ایران و کشورهای غربی با ویروس کرونا پرداختند که خط حزبالله در سخن هفتهی این شمارهی خود به بررسی این سخنان پرداخته است.
* نشریه خط حزبالله به مناسبت فرا رسیدن ایام ولادت امام عصر (عج)، تلاش کرده تا با مرور گزیدهای خواندنی از مطالب رهبرانقلاب دربارهی مفهوم انتظار، بخشی از اندیشهی اسلامی دربارهی این مفهوم کلیدی را بازخوانی نماید.
* دیگر بخشهای نشریهی خط حزبالله به شرح زیر است:
این اعتقاد را از دل مردم بیرون بیاورید/ روایت تاریخی
بازهم میتوانید ظهور امام زمان را نزدیکتر کنید/ حزبالله این است
همان کسانی که منکر بودند، بعداً اعتراف کردند/ روایت پیشرفت
توسلی که همهی اضطرابم را از بین برد/ خاطرات رهبری
نعمتی که در آن نور است/ مکتب حاج قاسم
آنچه که مسئله غیبت به ما میفهماند/ امام خمینی
در ماه مبارک رمضان از عبادات در تنهایی غفلت نشود/ درس اخلاق
نقطه منتهای دعوت الهی در طول تاریخ بشر/ انسان ۲۵۰ساله
خداوند به این راضی نیست/ خانواده ایرانی
نه ترس از مرگ و نه حب دنیا/ عکسنوشت
* طبق رسم هفتگی خط حزبالله و به برکت خون شهدا شمارهی این هفته به روح مطهر شهید سعید یزدانپرست تقدیم میشود.
برای دسترسی به آرشیو نشریه میتوانید به اینجا مراجعه کنید.
دریافت «خط حزبالله» نسخهی مطالعه | دریافت نسخهی چاپ
اوج افتخار
حضرت آیتالله خامنهای: «ملّت ایران در آزمون کرونا، خوب درخشیدند.اوج این افتخار ملّی متعلّق است به مجموعهی درمانی کشور.» ۱۳۹۹/۰۱/۲۱
سخنرانی تلویزیونی رهبر انقلاب به مناسبت ولادت حضرت امام زمان(عج)
بسماللهالرّحمنالرّحیم
و الحمدلله ربّ العالمین و الصّلاة و السّلام علی سیّدنا محمّد و آله الطّاهرین.
عید سعید نیمهی شعبان بر همهی شما برادران و خواهران عزیز، بر همهی ملّت ایران، بر همهی مسلمانان جهان و همهی آزادیخواهانِ سطحِ دنیا مبارک باد. بنده متأسّفانه توفیق دیدار نزدیک شما را ندارم و ناچار از دور با شما حرف میزنم، لکن این هم تجربهای است. امروز چند جمله دربارهی حضرت بقیّةالله (ارواحنا فداه) عرض میکنیم؛ چند جمله هم دربارهی این مسئلهی جاری کشور با ملّت عزیزمان صحبت میکنیم. اوّل سلامی عرض بکنیم خدمت حضرت بقیةالله (ارواحنا فداه):
اَلسَّلامُ عَلَیکَ یا بَقیَّةَاللهِ فی ارضه، السلام علیک یا میثاق الله الّذی اخذه و وکّده، السّلام علیک یا وعد الله الّذی ضمنه السّلام علیک ایها العلم المنصوب و العلم المسبوب و الغوث و الرّحمة الواسعة وعدا غیر مکذوب. سلام بر تو ای ذخیرهی الهی در زمین، بقیّةالله؛ سلام بر تو ای عهد و میثاق استوار خداوندی؛ سلام بر تو ای وعدهی تضمینشدهی پروردگار، ای پرچم برافراشته، ای دانشِ ازآسمانفروبریده. دنبالهی این زیارت شریف آلیاسین، عاشقانه است: «السّلام علیک حین تقوم السّلام علیک حین تقعد السّلام علیک حین تقرأ و تبیّن» تا آخر. شاید در تاریخ بشر کمتر دورهای اتّفاق افتاده باشد که آحاد بشری در همه جای عالم جامعهی بشری به قدر امروز احساس نیاز به یک منجی داشته باشند؛ چه نخبگان که آگاهانه این نیاز را احساس میکنند، چه بسیاری از مردم که احساس نیاز میکنند ولی در ناخودآگاهِ خودشان؛ احساس نیاز به یک منجی، احساس نیاز به مهدی، احساس نیاز به یک دست قدرت الهی، احساس نیاز به یک امامت معصوم، احساس نیاز به عصمت، به هدایت الهی. کمتر دورهای در تاریخ این همه احساس نیاز به این حقیقت والا انسان سراغ دارد. امروز بعد از آنی که بشریّت مکاتب گوناگون و نحلههای فکری گوناگون و مسلکهای گوناگون را تجربه کرده از کمونیسم تا دموکراسی غربی تا لیبرال دموکراسیِ رایج در دنیا با این همه ادّعایی که اینها دارند، بشر بعد از اینکه اینها را تجربه کرده احساس آسایش نمیکند. بشر با این همه پیشرفتهای علمیِ حیرتآور که بکلّی وضع زندگی را در جهان تغییر داده، احساس خوشبختی نمیکند. بشریّت دچار فقر است، دچار بیماری است، دچار فحشا و گناه است، دچار بیعدالتی است، دچار نابرابری است، دچار شکاف طبقاتی بسیار وسیع است. بشر دچار سوءاستفادهی قدرتها است از علم؛ قدرتها از علم سوءاستفاده میکنند؛ از کشفیّات طبیعت سوءاستفاده میکنند؛ از تواناییهای استخراج شدهی از طبیعت سوءاستفاده میکنند؛ بشر با اینها مواجه است. اینها موجب شده است که انسانها احساس خستگی کنند در همه جای دنیا؛ احساس نیاز به یک دست نجاتبخش کنند.
مردم، میلیاردها انسان در دنیا گرفتارند؛ بعضی ممکن است آسایش داشته باشند، لکن همانها هم آرامش ندارند؛ بشر دچار نگرانی است، دچار اضطراب است و این پیشرفتها و تحوّلات گوناگون نتوانسته است به بشر خوشبختی ببخشد. البتّه خرد انسانی نعمت بزرگی است، تجربه نعمت بزرگی است، [اینها] نعمتهای خدا است و میتواند بسیاری از مشکلات حیات را حل کند؛ لکن برخی از گرهها هست که با اینها باز نمیشود. فرض کنید همین مسئلهی عدالت؛ عدالت به وسیلهی علمِ پیشرفتهی امروز و فنّاوریِ پیشرفتهی امروز قابل حل شدن نیست، گرهش بازشدنی نیست. امروز بیعدالتی در دنیا از علم تغذیه میکند؛ یعنی علم پیشرفته در خدمت بیعدالتی است، در خدمت جنگافروزی است، در خدمت تصرّف سرزمینهای دیگران است، در خدمت سلطهی بر ملّتها است. این گرهها را دیگر پس علم نمیتواند حل بکند؛ اینها احتیاج دارد به یک قدرت معنوی، قدرت الهی، دست پُرقدرت امام معصوم، او بتواند این چیزها را انجام بدهد؛ لذا مأموریّت بزرگ حضرت بقیّةاللّه (ارواحنا فداه) عبارت است از «یملأ اللّه به الارض قسطا و عدلا»؛ مأموریّت بزرگ آن بزرگوار قسط و عدل است. در بسیاری از روایات، در دعاها، در زیارتها به این معنا اشاره شده است: معنای ایجاد قسط و عدل؛ این، آن چیزی است که جز از دست قدرت الهی که از آستین حضرت بقیّةاللّه بیرون میآید، امکانپذیر نیست. و این عدلی هم که انتظار هست حضرت به وجود بیاورند، عدل در یک بخشِ خاص نیست؛ عدل در همهی شئون زندگی است. عدالت در قدرت، عدالت در ثروت، عدالت در سلامت، عدالت در کرامت انسانی، در منزلت اجتماعی، در همهی ابعاد زندگی، عدالت در معنویّت و امکان رشد؛ اینها چیزهایی است که انتظار هست که به وسیلهی حضرت بقیّةاللّه (ارواحنا فداه) در عالم وجود، در دنیا به وجود بیاید و انشاءاللّه به لطف الهی خواهد شد. آحاد بشر، چه آنهایی که نخبه هستند و حوادث را میتوانند تشخیص بدهند، چه تودهی مردم که بعضیها ممکن است گرفتار زندگیاند، غافلند در سطح دنیا، در کشورهای مختلف، همه این احساس نیاز را دارند؛ منتها بعضی آگاهانه، بعضی غیر آگاهانه؛ و البتّه در همهی ادیان هم این وعده داده شده است. در همهی ادیان وعدهی یک فرج و یک حرکت عظیم الهی در انتهای تاریخ، که البتّه این هم پایان تاریخ نیست؛ از زمان حضرت ولیّعصر، دنیای واقعی و زندگی واقعی بشر از آن وقت شروع میشود؛ لکن در انتهای این وضع زندگیای که امروز ما داریم، همه وعدهی آن چنان عاقبتی را دادهاند. خب، پس این نیاز هست؛ لکن برای اینکه این نیاز جهت پیدا کند و مفیدِ فایدهای باشد، در اسلام خواسته شده است از ما که انتظار داشته باشیم. «انتظار» فراتر از نیازمندی است، فراتر از احساس نیاز است. گفتهاند منتظر باشید؛ انتظار یعنی امید؛ انتظار یعنی اعتقاد به اینکه یک آیندهی قطعیای وجود دارد؛ صِرف نیاز نیست، انتظار سازنده است، لذا در روایات ما، معارف ما، انتظار فرج جایگاه بسیار مهمّی دارد که من حالا یک توضیحی در مورد انتظار فرج بعداً عرض میکنم. در توقیع شریف حضرت ولیّعصر (ارواحنا فداه) به ابن بابویه ــ علیّبن بابویه ــ از قول پیغمبر (صلّی اللّه علیه و آله و سلّم) نقل شده که فرمود: اَفضَلُ اَعمالِ اُمّتی انِتِظارُ الفَرَج؛ یعنی برترینِ اعمال امّت من این است که منتظر فرج باشند؛ این امید. در یک روایتی از موسیبنجعفر (علیه السّلام): اَفضَلُ العِبادَةِ بَعدَ المَعرِفَةِ اِنتِظارُ الفَرَج. معرفت یعنی توحید و معرفت حقایق الهی، بعد از او انتظار فرج است. از امیرالمؤمنین (علیه السّلام): اِنتَظِرُوا الفَرَجَ وَ لا تَیأَسوا مِن رَوحِ اللّه؛ انتظار فرج داشته باشید، از روح و رحمت و گشایش الهی مأیوس نشوید. پس در انتظار فرج امید هست، تحرّک هست، اقدام وجود دارد، که البتّه حالا در مورد انتظار فرج گفته شده است و مسلّم است که انتظار فرج یعنی انتظار فرج حضرت ولیّعصر؛ این یک مصداق از انتظار فرج است. اینی که پیغمبر میفرماید «اَفضَلُ اَعمالِ اُمَّتی اِنتِظارُ الفَرَج»، ناظر به همهی مشکلاتی است که برای زندگی انسان پیش میآید؛ مشکلات گوناگونی در زندگی پیش میآید، انسان در مواجههی با این مشکلات نبایستی مأیوس بشود؛ باید انتظار فرج داشته باشد؛ باید بداند که فرج خواهد آمد. خود انتظار فرج، یک نوع فرج است که این روایتی است از حضرت موسیبنجعفر: لَست تَعلَمُ اَنَّ اِنتِظارَ الفَرَجِ مِنَ الفَرَج؛ خود انتظار فرج انتظار گشایش، خودش یک گشایشی است برای انسان؛ انسان را از آن حالت یأس، از حال درماندگی که به کارهای عجیب و غریبی انسان را وادار میکند، نجات میدهد. خب این معنایش این است؛ اینکه پیغمبر این جور فرمود و ائمّه، یعنی امّت محمّدی (صلّی اللّه علیه و آله و سلّم) در هیچ حادثهای از حوادث زندگی دچار یأس و نا امیدی نمیشوند و همیشه در همه حال انتظار فرج دارند. خب انتظار به معنای فقط نشستن و دست روی دست گذاشتن و چشم به در دوختن هم نیست؛ انتظار به معنای آماده شدن است، به معنای اقدام کردن است؛ به معنای این است که انسان احساس کند عاقبتی وجود دارد که میشود به او دست یافت، برای رسیدن به آن عاقبت بایستی تلاش کند. ما که انتظار فرج داریم، انتظار ظهور حضرت بقیّةاللّه (ارواحنا فداه) را داریم، باید در این راه تلاش کنیم؛ باید تلاش کنیم در راه ایجاد جامعهی مهدوی؛ جامعهی مهدوی. خود را به هر اندازهای که در وسع و قدرت ما است بتوانیم به جامعهی مهدوی نزدیک کنیم که جامعهی مهدوی جامعهی قسط است، جامعهی معنویّت است، جامعهی معرفت است، جامعهی برادری و اخوّت است، جامعهی علم است، جامعهی عزّت است.
یک نکته در باب انتظار فرج این است که انتظار فرج غیر از بیصبری و مدّت معیّن کردن است که انسان یک زمانی را در نظر بگیرد که در فلان تاریخ مثلاً بایستی این حادثه تمام بشود یا این شدّت به پایان برسد یا حضرت ظهور کنند که بیصبری کند انسان، پا به زمین بکوبد، بیصبری کند؛ این انتظار فرج، این نیست.
انتظار فرج یعنی آمادهسازی خود. بیصبری کردن، عجله کردن، جزو چیزهایی است که ممنوع است. در یک روایتی دارد که «اِنَّ اللّهَ لا یَعجَلُ لِعَجَلَةِ العِباد»؛ اگر شما عجله میکنی، شتابزدگی به خرج میدهی، معنایش این نیست که حالا خدا هم تابع عجلهی شما تصمیم بگیرد و عجله کند؛ نه، هر چیزی قراری دارد، وقت معیّنی دارد، حکمتی دارد، بر اساس آن حکمت انجام میگیرد. این نکتهی دیگر هم عرض کردیم که [از] انتظار فرج، هم مراد فرج نهایی است که ظهور حضرت است، هم فرج بعدالشّدّة است؛ یعنی فرج بعد از حوادث دشوار و حوادث همهگیر، مثل همین حوادثی که امروز در دنیا وجود دارد که خیلیها را مأیوس میکند، خیلیها را وادار به خودکشی میکند، لکن وقتی که انتظار فرج وجود دارد، نه، انسان میداند که این حادثه بلاشک تمام خواهد شد.
خب، یک نکتهی دیگر هم اینجا وجود دارد و اینکه این آرامشِ روانیِ ناشی از انتظار فرج، این اطمینان نفسی که انسان دارد، که تلاطم ندارد نفس انسان و دل انسان، این را میشود افزایش داد به وسیلهی دعا، به وسیلهی استغاثه، به وسیلهی مناجات با پروردگار. اَلا بِذِکرِ اللّهِ تَطمَئِنُّ القُلوب. این دعاهایی که وارد شده است، حالا ما الان در ماه شریف شعبان هستیم، بعد هم در ماه رمضان، دعاهای فراوان، مناجاتهای گوناگون، و تکلّم با خدای متعال بدون واسطه، این خیلی [ارزش دارد]. یا با راز و نیاز کردن با ائمّهی هدیٰ (علیهم السّلام) که نزدیکترین آحاد عالم وجود به پروردگار متعال هستند، اینها به انسان آرامش و امکان اطمینان و آرامش میدهد. یاد خدای متعال گشایش به انسان میدهد، بهجت میدهد به انسان و رحمت الهی را هم جلب میکند که دیشب قطعاً میلیونها دستِ به دعا برداشتهشده آثار و برکاتی خواهد داشت. دیشب میلیونها نفر موفّق شدند که دلهایشان را با خدا آشنا کنند، متّصل کنند و دست به دعا بردارند و با خدا حرف بزنند؛ بلاشک این آثارِ خوبِ خودش را، هم در خود آنها و هم در کلّ جامعه نشان خواهد داد و برکات زیادی خواهد بود؛ این چند جملهای که دربارهی مسئلهی ظهور و فرج و قیام حضرت بقیّةاللّه خواستیم عرض کنیم. حرف در این زمینه ها البتّه خیلی زیاد است و همین مقدار را من بسنده میکنیم.
امّا در مورد این حادثهی رایج کشور که حادثهی [ویروس] کرونا است؛ خب این یک ابتلای عمومی است، یک آزمون است؛ آزمون برای دنیا است؛ هم برای دولتها، هم برای ملّتها؛ دولتها هم در این حادثه امتحان میشوند، ملّتها هم در این حادثه امتحان میشوند. آزمون عجیبی است. البته در مورد آمارها و اقدامهای بسیار خوبی که انجام گرفته است و توصیههایی که مسئولین میکنند، حرف زیاد زده شده است و به قدر کافی مطالبی را گفتهاند؛ صدا و سیما هم انصافاً در این زمینه بسیار خوب عمل کرده و خوب کار کرده است در این مورد؛ من در این زمینهها عرضی ندارم، لکن چند نکته را میخواهم عرض بکنم.
یک نکته این است که ملّت ایران در این آزمون درخشید، خوش درخشید؛ ملّت ایران در آزمون کرونا، در این بیماری عمومی، این وبای مدرن در واقع باید گفت، ملّت ایران خوب درخشیدند. اوّلاً اوج این افتخار ملّی متعلّق است به مجموعهی درمانی کشور که من بارها گفتهام، باز هم تکرار باید بکنم، عظمت کار اینها و ارزش فداکاری اینها را؛ چه پزشکان، چه پرستاران، چه متخصّصین علوم آزمایشگاهی، چه رادیولوژی، چه بهورزان خانههای بهداشت، چه بخشهای خدمات، چه بخشهای تحقیقات، چه مدیریّتها در خود وزارتخانه و حولوحوش وزارت بهداشت، مدیریّتهایی که در این زمینه فعّالند؛ این اوج افتخار متعلّق به اینها است؛ اینها جان خودشان را و سلامت خودشان را در خدمت مردم قرار دادهاند؛ این خیلی با اهمّیّت و با عظمت است. رنج دوری از خانواده را تحمّل کردن؛ حتّی در نوروز و تعطیلات نوروزی هم خیلی از اینها به خانوادههایشان سر نزدند؛ دچار بیخوابی، دچار فشارهای عصبی ناشی از برخورد با بیمار بدحال؛ اینها همه را به جان خریدند و یک خاطرهی خوشی از دستگاه و مجموعههای درمانی کشور در ذهن این ملّت خواهد ماند؛ این یک خاطرهی خوشی است که در این دوره، جامعهی پزشکی و پرستاری و جامعهی درمانی کشور از خودش یادگار خوبی و خاطرهی خوبی را به جا گذاشت. در کنار اینها، داوطلبان؛ [یعنی] آن کسانی که جزو مجموعههای درمانی هم نبودند، امّا داوطلبانه آمدند وارد این میدان شدند. طلّاب جهادی، دانشجویان جهادی، هزاران بسیجی پُرتلاش، هزاران بسیجی در بخشهای مختلف کشور و آحاد مردم، خدمات باارزشی که واقعاً از توصیف بالاتر است، اینها ارائه کردند که انسان را حقیقتاً خرسند میکند از سویی و ممنون و متشکّر میکند از سوی دیگری. در کنار اینها نیروهای مسلّح؛ انصافاً نیروهای مسلّح از همهی توان سازندگی خود و ابتکار خود استفاده کردند؛ حتّی در زمینهی علمی، حتّی در زمینهی مسائل کشفیّات و ساخت و ساز و تولید امکانات بهداشتی و درمانی از بیمارستانها تا نقاهتگاهها تا بقیّهی وسایلی که در اختیار نیروهای مسلّح بود، بهترین بخشهای خود را در خدمت این کار گذاشتند؛ توان سازندگیشان، توان ابتکارشان را در عرصهی علم و عمل. بعد ظرفیّتهای جدیدی کشف شد، پیدا شد، معلوم شد ظرفیّتهای بسیار زیادی در داخل نیروهای مسلّح و همچنین بیرون نیروهای مسلّح وجود دارد که این ظرفیّتها را ما نمیشناختیم؛ این جوانهایی که میآیند در تلویزیون توضیح میدهند، کارهایی که کردهاند، چیزهایی که ساختهاند، اینها را غالباً ما نمیشناختیم؛ این ظرفیتّهای کشفشدهی جدید است. مردم هم انصافاً مشارکتهای مردمی مشارکتهای بسیار زیبا و صحنههای جالب و شگفتانگیزی را به وجود آورده؛ در همه جا هست. من چند مورد را بخصوص اسم میآورم؛ این به معنای این نیست که این چند مورد اختصاص دارند؛ نه، حالا اینها گزارش به بنده شده، اینها را من عرض میکنم. مثلاً در سبزوار طرح هر محلّه یک قربانی شروع شده؛ اهل محل جمع میشوند یک گوسفند قربانی میکنند، به نیازمندان همان محل گوشت میدهند؛ این خیلی چیز لازم و مهم و کار جالبی است که اینها انجام میدهند برای اطعام نیازمندان. یا در یزد، مادر شهیدی با همکاری جمعی از بانوان که همراه کرده با خود عدّهای از بانوان را، خانههای خودشان را تبدیل کردهاند به خیّاطخانه، که در این خیّاطخانهها ماسک تولید میکنند و مجّانی در اختیار مردم میگذارند؛ یا در نهاوند گروهی از بانوان که در زمان دفاع مقدّس نان میپختند و برای جبهه میفرستادند، اینها فعّال شدند برای مهار بیماری و کمک میکنند؛ در خوزستان، طلّاب قرارگاه تشکیل دادهاند و حتّی داخل خانههای مردم را هم ضدّ عفونی میکنند؛ در شیراز معتمدین محلّی با صاحبان املاک ــ صاحبان خانهها و مغازهها ــ صحبت میکنند که اجاره نگیرند، یا تخفیف بدهند، یا مهلت بدهند و کمک بشود به کاسب؛ در تبریز، رئیس حوزهی علمیّه خودش وارد شده و به شکل میدانی مشغول فعّالیّت است؛ در یکی از شهرها نمایندهی نامزد حزباللّهیای که در انتخابات رأی نیاورده ستاد خودش را تعطیل نکرده و نگه داشته و فعّالان را در خدمت حرکت جهادی و مبارزهی با کرونا سازماندهی کرده. اینها البتّه گزارشهای محدودی است که بنده حالا علیالعجاله در اختیار داشتم ولیکن صدها مورد شبیه این بلکه هزارها مورد شبیه این در سرتاسر کشور به شکلهای گوناگون وجود دارد که من به بعضی از اینها هم قبلاً در صحبت قبلی اشاره کردم. اینها این مهم است که توجّه کنیم اینها نشانهی عمق فرهنگ اسلامی و رسوخ فرهنگ اسلامی در مردم ما است در دل مردم ما است. بر خلاف خواسته ادّعای کسانی که در این یکی دو دههی اخیر بخصوص متأسّفانه بعضیها تلاش کردند که فرهنگ ایرانی را تحقیر کنند ــ فرهنگ اسلامی ایرانی را تحقیر کنند ــ برای اینکه مردم را متوجّه فرهنگ غربی و سبک زندگی غربی بکنند، بر خلاف خواستهی آنها نه، خوشبختانه این احساس در احساس تفکّر اسلامی و فرهنگ اسلامی و زنجیرهی ارزشهای اسلامی در مردم بسیار احساس قوی و راسخی است.
خب، متقابلاً فرهنگ و تمدّن غربی هم محصول خودش را نشان داد، آنچه که در غرب در کشورهای غربی، در اروپا و آمریکا اتّفاق افتاد که خب بعضی از آنها را تلویزیون ما گفت لکن بعضی از آنها را هم در تلویزیون گفته نمیشود؛ اطّلاعاتی است که به ما میرسد و ما میدانیم. نشان دادند محصول تربیت خود را؛ غرب نشان داد. اینکه یک دولتی ماسک متعلّق به یک دولت دیگر را، دستکش متعلّق به یک دولت دیگر را، سر راه مصادره کند و به طرف خودش ببرد ــ که این اتّفاق در مورد چند دولت در اروپا و در آمریکا اتّفاق افتاد ــ یا مردم، هر روز در ظرف مدّت کوتاهی، در ظرف یک ساعت یا دو ساعت، فروشگاهها را تخلیه کنند، حرص بزنند برای خرید بیشتر که بروند یخچالها و فریزرهای خانهی خودشان را پر کنند و دکّانها خالی بشود ــ که نشان دادند قفسههای خالی را، توی تلویزیونها به دنیا نشان دادند؛ تلویزیون ما هم نقل کرد از آنها؛ یا کسانی برای چند دستمال توالت به جان هم بیفتند، یا کسانی برای خرید اسلحه صف بکشند؛ نشان داد که مردم صف کشیدهاند بروند اسلحه بخرند، چون احساس خطر میکنند در این ایّام که باید اسلحه داشته باشند؛ یا اولویّت برای بیمارها قائل بشوند؛ بیمار پیر را معالجه نکنند؛ میگوید بیمار پیر و از کارافتاده و دچار مشکلات اساسی اینها لزومی ندارد ما زحمت بکشیم با این محدودیّت، اینها را معالجه کنیم؛ این چیزهایی است که در آنجا اتّفاق افتاده؛ بعضیهای خودکشی کردهاند از ترس کرونا، از ترس مرگ خودکشی کردند؛ اینها رفتارهایی است که برخی از ملّتهای غربی از خودشان نشان دادند. این البتّه نتیجهی منطقی و طبیعی فلسفهی حاکم بر تمدّن غربی است: فلسفهی فردگرایی، فلسفهی مادّیگری، فلسفههای غالباً بیخدایی؛ که اگر اعتقادی هم به خدا هست آن اعتقاد توحیدی صحیحِ عمیقِ معرفتزا نیست. این هم این مسئله است.
من اینجا این را هم عرض بکنم: یکی از سناتورهای غربی همین چند روز گفته بود که غرب وحشی زنده شده؛ این حرف آنها است. ما وقتی که میگوییم در غرب یک روح وحشیگری وجود دارد که با ظاهر آراسته و ادکلنزده و کراواتبستهاش منافاتی ندارد، بعضیها تعجّب میکنند و انکار میکنند، این را حالا خودشان میگویند؛ میگویند این نماد زنده شدن غرب وحشی است.
یک بُعد دیگری که در مورد این حادثه وجود دارد، رفتار عمومی ملّت عزیز ما است در به کار بستن توصیهها؛ که انسان مشاهده میکند واقعاً مردم آنچه را که ستاد ملّی مبارزه به صورت قاطع بیان میکند، مردم عمل میکنند. بله، ممکن است یک وقتی یک چیزی را به صورت مردّد بیان کنند، مردم به این نتیجه نرسند که باید این کار را کرد امّا آنجایی که به صورت قاطع مطلبی گفته میشود و احساس میکنند که این کار باید انجام بگیرد، مردم همراهی میکنند با مصوّبات مسئولین؛ یک نمونهاش روز سیزدهم فروردینِ امسال بود؛ انسان باور نمیکرد که مردم سیزدهبدر را تعطیل کنند امّا کردند؛ مردم سیزدهبدر نرفتند. این نشاندهنده ی این است که مردم به معنای واقعی کلمه یک نظم عمومی را پذیرفتهاند در مواجههی با این حادثه که البتّه این باید ادامه پیدا کند؛ این نظم عمومی بایستی وجود داشته باشد، باید تصمیمهای ستاد ملّی [مبارزه با کرونا] ــ که در این زمینه مسئول درجهی اوّل ستاد ملّی است ــ جدّی گرفته بشود، بر طبق آنها عمل بشود.
یک بُعد دیگر در این قضیه این است که البتّه کرونا خب یک مشکل بزرگ است برای بشریّت امروز، یک ابتلای بزرگ و خطرناکی است که به بشریّت رو آورده؛ لکن این مشکل در مقایسهی با بسیاری از مشکلات، چیز کوچکی به حساب میآید؛ ما مشکلات فراوانی را در دنیا و در کشور خودمان مشاهده کردیم و داشتیم که از این حادثه کمتر نبود، بلکه بیشتر بود. از جمله، درست در همین ایّامی که کرونا به منطقهی ما وارد شد، در ۳۲ سال قبل از این، در همین ایّام، هواپیماهای صدّام موادّ شیمیایی را ریختند در یک بخشهایی، از مردمِ ما و مردمِ خودشان هزاران نفر را کشتند با گاز خردل و مانند اینها. این اتّفاق، افتاد و البتّه همه قدرتهای دنیا هم آن روز از صدّام حمایت میکردند، به او کمک میکردند. بعضی از همین کشورهای متمدّن و مترقّی ــ در ادّعا ــ بعضی از همینها موادّ شیمیایی را به او دادند، سلاح شیمیایی را در اختیار او گذاشتند؛ و تا امروز هم اَحدی از آنها حساب پس نداده؛ جواب نگفته که چرا این جنایت را اینها انجام دادند. و آن جنایتکار ــ صدّام ــ با مردمِ ما این جور عمل کرد، با مردمِ خودش در حلبچه هم همین جور عمل کرد؛ آنجا هم به خاطر اینکه احساس کرده بود که ممکن است حلبچه، مردم حلبچه با رزمندگان جمهوری اسلامی همکاری داشته باشند، آنجا هم ریخت مردم را توی کوچه خیابان به کام مرگ کشاند؛ اینها خب هست و در جنگهای بزرگ دنیا، در دو جنگ جهانی میلیونها نفر کشته شدند. حالا در قضیّهی کرونا مثلاً گفته میشود که مثلاً تا حالا یک میلیون و چه قدر در دنیا، در سطح دنیا کشته شدهاند.(۱) در جنگ اوّل و دوّم که در اروپا اتّفاق افتاد با فاصلهی حدود بیست سال، در این دو جنگ چندین میلیون، حالا الان دقیق من یادم نیست، امّا میدانم بیش از ده میلیون جمعیّت در این جنگها به قتل رسیدند و اینها. در جنگ ویتنام همین جور که آمریکا به ویتنام حمله کرد؛ در جنگهای گوناگون دیگر. در همین اواخر در حملهی به عراق عدّهی زیادی کشته شدند، به شهادت رسیدند به وسیلهی آمریکا و امثال اینها، اینها فراوان اتّفاق افتاده. پس ما وقتی که این راجع به این قضیّه فکر میکنیم از بقیّهی حوادث مهمّی که در دنیا همواره وجود داشته نبایستی غفلت بکنیم و بدانیم که همین حالا هم میلیونها انسان در زیر فشار ظلم و ستم دشمن و دشمنیهای دشمنان قدرتمندان الان رنج میبرند؛ مردم در یمن در فلسطین و در بسیاری از نقاط دیگر جهان زیر فشار هستند. پس مسئلهی کرونا ما را از توطئهی دشمنها غافل نکند، از توطئهی استکبار غافل نکند که دشمنی استکبار هم با اصل نظام جمهوری اسلامی است.
اینکه کسی خیال کند که ما دشمنی نکنیم تا با ما دشمنی نکنند، این نیست؛ اصل نظام جمهوری اسلامی، اصل مردمسالاری اسلامی است؛ از نظر آنها قابل قبول نیست، قابل فهم نیست و قابل تحمّل نیست؛ این هم یک نکته.
ما عرض میکنیم که مسئولان در ستاد ملّی مشغولند، به طور جدّی مشغول کارند و گزارشهایش به ما داده میشود، اطّلاع پیدا میکنیم. و برای برخی از قشرهای ضعیف هم فکرهایی کردهاند که من توصیه میکنم، تأکید میکنم که این برنامههایی که مسئولین دولتی برای برخی از قشرهای ضعیف در نظر گرفتهاند، اینها را هر چه سریعتر، هر چه بیشتر، هر چه بهتر انشاءاللّه به اجرا در بیاورند؛ لکن در کنار این، مردم هم وظیفه دارند. عدّهای هستند که در این شرایط و در این اوضاع حقیقتاً زندگیشان بسختی قابل گذران است و نمیتوانند زندگی معمولیِ عادیِ خودشان را اداره کنند؛ مردمی که دستشان باز است و توانایی دارند بایستی در این زمینه فعّالیّت وسیعی را شروع کنند؛ در دعای شریف «شَجَرَةُ النُّبُوَّة» میخوانیم که «وَ ارزُقنی مُواساةَ مَن قَتَّرتَعَلَیهِ مِن رِزقِکَ بِمَا وَسَّعتَ عَلَیَّ مِن فَضلِکَ ... وَ اَحیَیتَنی تَحتَ ظِلِّک؛ یعنی این یکی از کارهای لازمی است که بایستی انجام بگیرد؛ بخصوص که ماه رمضان در پیش است. ماه رمضان ماه انفاق است، ماه ایثار است، ماه کمک به مستمندان است. چه خوب است که یک رزمایش گستردهای در کشور به وجود بیاید برای مواسات و همدلی و کمک مؤمنانه به نیازمندان و فقرا؛ که این اگر اتّفاق بیفتد، خاطرهی خوشی را در ذهنها از امسال خواهد گذاشت. ما برای اینکه ارادتمان به امام زمان ثابت بشود، بایستی صحنهها و جلوههایی از جامعهی مهدوی را خودمان به وجود بیاوریم. که عرض کردیم جامعهی مهدوی، جامعهی قسط است، عدل است و جامعهی عزّت است، جامعهی علم است، جامعهی مواسات. اینها را بایستی ما در زندگی خودمان تحقّق ببخشیم؛ به قدر امکان خودمان؛ این ما را نزدیک میکند.
نکتهی آخری که عرض میکنم این است که در غیاب جلسات عمومی ماه رمضان ــ که این جلسات عمومی جلسات دعا، جلسات سخنرانی، جلسات توسّل، بسیار مغتنم بود که امسال علیالقاعده محرومیم از این جلسات ــ در غیاب این جلسات از عبادت و تضرّع و خشوع در تنهایی غفلت نشود؛ ما میتوانیم در اتاق خودمان، در خلوت خودمان، در خانوادهی خودمان، در میان خانواده و فرزندان خودمان، میتوانیم همین معنا را، همین توجّه را، همین خشوع و خضوع را به وجود بیاوریم و البتّه خب در برنامههای تلویزیون مواردی هم پخش میشود که از آن هم میشود استفاده کرد. و بایستی این کار را انجام بدهیم.
یک توصیه هم به مسئولین عرض میکنیم؛ هم مسئولین و هم فعّالان جوان در عرصهی علم و فنّاوری؛ که دو چیز فراموش نشود: یکی مسئلهی جهش تولید است، که این حیاتی است برای کشور؛ ما بایستی به هر قیمتی هست مسئلهی تولید را دنبال کنیم و به معنای واقعی کلمه جهش برای تولید به وجود بیاوریم؛ یکی هم مسئلهی ساخت و ساز و کار آزمایشگاهی و تولید نیازهای فراوانی است که جوانها در بخشهای آزمایشگاهی این را انشاءاللّه دنبال میکنند.
از خداوند متعال سعادت ملّت ایران را مسئلت میکنیم. خداوند روح مطهّر امام بزرگوار را شاد کند، ارواح طیّبهی شهیدان عزیز را با پیغمبر محشور کند و انشاءاللّه آنچه را که آرزوهای بزرگ ملّت ایران است تحقّق ببخشد و فرج ولیّعصر (ارواحنا فداه) را انشاءاللّه نزدیک کند.
والسّلامعلیکمورحمةاللّهوبرکاته
«نیروهای مسلح» در آزمون کرونا از همه توان خود استفاده کردند/ مسئله کرونا نباید ما را از توطئه دشمنان غافل کند
محورهای بیانات رهبر معظم انقلاب اسلامی به شرح زیر است:
در تاریخ بشر کمتر دورهای اتفاق افتاده است که آحاد بشری در همه جای عالم به قدر امروز احساس نیاز به یک منجی داشته باشند. چه نخبگان که آگاهانه این نیاز را احساس میکنند و چه مردم که در ناخودآگاه خود به یک منجی و مهدی احساس نیاز میکنند.
امروز بعد از آنی که بشریت مکاتب و مسلکهای گوناگون را تجربه کرده از کمونیسم تا لیبرال دموکراسی غربی، اما بشر احساس آرامش نمیکند.
بشر با این همه پیشرفتهای علمی حیرت آور، احساس خوشبختی نمیکند. بشریت دچار فحشا و گناه و بیعدالتی و شکاف طبقاتی بسیار وسیع است. بشر دچار سوء استفاده قدرتها از علم است و بشر دچار سوء استفاده از کشفیات طبیعت است.
امروز بیعدالتی در دنیا از علم تغذیه میکند و علم پیشرفته در خدمت بیعدالتی و جنگ افروزی است. حل اینها به یک قدرت الهی نیاز دارد؛ به دست پرقدرت امام معصوم؛ لذا ماموریت بزرگ حضرت بقیه الله الاعظم(عج) قسط و عدل است.
در بسیاری از روایات و زیارتها و دعاها به این معنا اشاره شده است؛ عدلی که انتظار است ایشان به وجود بیاورند در یک بخش خاص نیست، بلکه در همه شئون زندگی است.
وعده فرج و حرکت عظیم الهی در انتهای تاریخ برای برقراری عدالت ایجاد خواهد شد و البته زندگی واقعی بشر در آن زمان شروع خواهد شد.
برای اینکه نیاز به عدالت جهت پیدا کرده و مفید باشد در اسلام از ما انتظار خواسته شده است که فراتر از نیاز است. انتظار یعنی امید و اعتقاد به اینکه آینده قطعی وجود دارد و این انتظار سازنده است. در معارف ما انتظار فرج جایگاه بسیار مهمی دارد.
وعده فرج و حرکت عظیم الهی در انتهای تاریخ برای برقراری عدالت ایجاد خواهد شد و البته زندگی واقعی بشر در آن زمان شروع خواهد شد.
مشکلات زیادی در زندگی هر انسانی بوجود میآید که نباید مایوس شده و امیدوار بود. انتظار فرج و گشایش، گشایشی برای انسان بوده و او را از یاس و درماندگی نجات میدهد.
امت محمدی در هیچ حادثهای در زندگی احساس یاس و ناامیدی ندارند.
انتظار به معنای دست رو دست گذاشتن نیست بلکه به معنای اقدام کردن است و باید انسان احساس کند که عاقبتی وجود دارد که باید برای آن تلاش کرد.
باید در راه ایجاد جامعه مهدوی تلاش کنیم و خودسازی و دگرسازی کرد و بتوانیم محیط پیرامونی خود را به جامعه مهدوی نزدیک کرد.
جامعه مهدوی جامعه قسط برادری و علم و عزت است. انتظار فرج غیر از بی صبری و مدت معین کردن است. بی صبری کردن و پا کوبیدن برای فرج نیست بلکه باید خود را آماده برای حضور امام عصر کرد.
انسان نباید عجله کند بلکه باید بر اساس حکمت عمل کرد. مراد از انتظار فرج، فرج نهایی است و فرج بعد از هشدار و حوادث همه گیر مانند حوادث امروزه دنیا که برخی را ناراحت کرده و حتی برخیها خودکشی کردهاند.
باید با دعا و مناجات با پرودگار باید انتظار فرج را افزایش داد. دعاهای فراوان و مناجات گوناگون در ماه شعبان و رمضان وجود دارد ضمن اینکه باید با ائمه خداوند راز و نیاز کرد.
یاد خداوند به انسان گشایش و بهجت داده و رحمت الهی را جلب میکند.
این موضوع [کرونا] آزمونی برای دولتها و ملتهاست. ملت ایران در آزمون و بیماری عمومی و وبای مدرن کرونا خوش و خوب درخشید.
اوج این افتخار ملی متعلق به مجموعه درمانی کشور متعلق است. عظمت کار مجموعه درمانی و ارزش فداکاری آنها اعم از پزشکان و پرستاران و بسیار زیاد است. اینها جان و سلامت خود را در خدمت مردم قرار دادند و این خاطرات جامه پزشکی در حافظه ملت به خوبی به یادگار خواهد ماند.
در کنار اینها، داوطلبانی هم بودند که عضو جامعه پزشکی هم نبودند، طلاب، دانشجویان و هزاران بسیجی و آحاد مردم خدمات باارزشی که واقعا از توصیف بالاتر است ارائه کردند. در کنار اینها نیروهای مسلح که از همه توان خود حتی در زمینههای علمی و ساخت و ساز و تولید امکانات بهداشتی و درمانی استفاده کردند.
بر خلاف خواسته و کسانی که در یکی دو دهه اخیر بعضیها تلاش کردند فرهنگ ایرانی-اسلامی را تحقیر کنند و مردم را متوجه سبک زندگی غربی کنند، خوشبختانه احساس تفکر اسلامی و زنجیره ارزش های اسلامی در مردم بسیار قوی و راسخ است.
متقابلا فرهنگ و تمدن غربی هم محصول خود را نشان داد- آنچه در آمریکا و اروپا اتفاق افتاد، بعضی از آنها در تلویزیون نشان داده شد، برخی هم نشان داده نشد. اینکه یک دولت ماسک و دستکش مربوط به دولت و ملت دیگر را برای خود ببرد یا مردم هر روز در ظرف مدت کوتاهی فروشگاه ها را تخلیه کنند و برای خرید بیشتر تلاش کنند. یا کسانی برای چند دستمال توالت به جان هم بیافتند و یا برای خرید اسلحه صف بکشند چون احساس خطر میکنند. یا اینکه بیمار پیر را معالجه نکنند.
بعضیها از ترس کرونا و مرگ خودکشی کردند. این البته نتیجه منطقی و طبیعی فلسفه حاکم بر تمدن غربی است که فلسفه مادی و اغلب بی خدایی است.
یکی از سناتورهای غربی همین چند روز پیش گفته بود که غرب وحشی زنده شد. وقتی می گوییم غرب روحی وحشی دارد که با ظاهرش منافاتی ندارد، برخی انکار می کنند.
بعد دیگر این حادثه رفتار عمومی ملت ما در به کار بستن توصیه ها است. مردم واقعا آنچه را ستاد ملی مبارزه به صورت قاطع اعلام می کند، مردم رعایت می کنند. ممکن است چیزی را به صورت مردد اعلام کنند و مردم به آنصورت رعایت نکنند، اما آنجا که قاطع اعلام می کنند مردم رعایت می کنند. نمونه اش روز 13 فروردین است که کسی باور نمی کرد مردم ایران سیزده به در نروند، اما مردم به توصیه عمل کردند.
این نظم عمومی باید ادامه داشته باشد و توصیههای ستاد ملی مقابله باید جدی گرفته شود.
کرونا مشکل بزرگی برای بشریت است لاکن این مشکل در قیاس با بسیاری از مشکلات چیز کوچکی به حساب می آید. مشکلات فراوانی را در دنیا و کشور خودمان داشتیم که از این حادثه کمتر نبود بلکه بیشتر بود. از جمله درست در 32 سال پیش در همین ایام هواپیماهای صدام مواد شیمیایی را در بخش هایی ریختند و از مردم ما و مردم خوشان هزاران نفر را کشتند و البته همه قدرت های بزرگ هم از صدام حمایت میکردند.
برخی از همین کشورهای غربی سلاح شیمیایی را به صدام دادند و تا به امروز هم احدی از آنها جواب پس نداده است.
در جنگهای بزرگ دنیا مثل دو جنگ جهانی میلیونها نفر کشته شدند. در جنگ ویتنام همینطور و در جنگهای گوناگون دیگر مثل حمله به عراق عده زیادی به شهادت رسیدند.
مسئله کرونا ما را نباید از توطئه دشمنان و استکبار غافل کند؛ دشمنی استکبار با اصل نظام جمهوری اسلامی است. اصل جمهوری اسلامی و مردمسالاری اسلامی از نظر استکبار قابل فهم نیست.
برای برخی از اقشار ضعیف مسئولان فکرهایی کردهاند و توصیه میکنم که مسئولان دولتی هر چه سریعتر این برنامهها و فکرها را اعلام و اجرا کنند.
عدهای از مردم در شرایط فعلی زندگی سختی میگذراند و مردمی که دست باز دارند از آنها حمایت کنند.
ماه رمضان در پیش است و این ماه انفاق و ایثار و نیازمندان است و نیاز است که رزمایشی برای کمک مؤمنانه به نیازمندان بوجود آید تا به فقرا کمک شده و خاطره خوشی در اذهان ایجاد شود.
بایستی صحنهها و جلوهای از جامعه مهدوی نظیر جامعه عدل و قسط و عزت و علم و برادری را ایجاد کنیم.
در غیاب جلسات عمومی ماه رمضان نظیر دعا و سخنرانی و توسل که سال جاری از آن محروم هستیم نباید از عبادت و تضرع و خشوع در تنهایی غافل شویم. باید در بین خانوادهها خود و در اتاق خود خشوع و خضوع را بوجود آوریم.
مسئولین و فعالان جوان در عرصه علم و فناوری نباید جهش تولید را فراموش کنند و بایستی به هر قیمتی که هست آن را دنبال کرده و کشور را جهش دهیم. جوانان باید ساخت و ساز و تولید نیازهای فراوان کشور در آزمایشگاهها دنبال کنند.
- ان شا الله آرزوهای ملت بزرگ ایران با فرج حضرت ولی عصر تحقق بخشیده خواهد شد.
شرح حدیثی درباره برکات دعا، استغفار و شکر
حضرت آیتالله خامنهای در ابتدای جلسه درس خارج فقه روز یکشنبه ۱۳۹۷/۷/۱ به بیان و شرح حدیثی از حضرت امام جعفر صادق علیهالسلام درباره برکات دعا، استغفار و شکر پرداختند.
پایگاه اطلاعرسانی KHAMENEI.IR متن و فیلم این شرح حدیث را منتشر میکند.
اَخبَرَنا مُحَمَّدُ بنُ مُحَمَّدٍ قالَ: حَدَّثَنَا الشَّریفُ الصّالِحُ اَبو مُحَمَّدٍ الحَسَنُ بنُ حَمزَةَ العَلَویُّ (رَحِمَهُ اللَّهُ) قالَ: حَدَّثَنا اَحمَدُ بنُ عَبدِ اللَّهِ، عَن جَدِّهِ اَحمَدَ بنِ اَبی عَبدِ اللّهِ البَرقیِّ، عَنِ الحَسَنِ بنِ فَضّالٍ، عَنِ الحَسَنِ بنِ الجَهمِ، عَن اَبِی الیَقظانِ، عَن عُبَیدِ اللَّهِ بنِ الوَلِیدِ الوَصّافیِّ قالَ: سَمِعتُ اَبا عَبدِ اللّهِ جَعفَرَ بنَ مُحَمَّدٍ (عَلَیهِمَا السَّلامُ) یَقولُ: ثَلاثٌ لا یَضُرُّ مَعَهُنَّ شَیءٌ: الدُّعَاءُ عِندَ الکُرُباتِ وَ الِاستِغفارُ عِندَ الذَّنبِ وَ الشُّکرُ عِندَ النِّعمَة. [۱]
ثَلاثٌ لا یَضُرُّ مَعَهُنَّ شَیء
امام صادق (علیه السّلام) فرمود: اگر این سه خصوصیّت در شما باشد، دیگر نگرانی از حوادث گوناگون دنیوی و اخروی نداشته باشید؛ نه اینکه حادثهای رخ نمیدهد، بلکه معنایش این است که یک مصونیّتی در شما به وجود میآورد که این حوادث، ضرری بر شما وارد نمیکند؛ اگر این سه خصوصیت را رعایت بکنید، اثر و نتیجهاش این است.
اَلدُّعَاءُ عِندَ الکُرُبات
اوّل، وقتی که حادثهی تلخی ــ کُربهای، یعنی گرفتاریای، همّ و غمّ مهمی ــ برایتان پیش میآید، متوسّل بشوید به ذیل عنایت پروردگار و دعا کنید! دعا و تضرّع. در قرآن [آمده:] فَلَولا اِذ جاءَهُم بَأسُنا تَضَرَّعوا؛ [۲] وقتی که حادثه پیش میآید، انسان بایستی به خدای متعال پناه ببرد و دعا کند. این دعا، منافاتی ندارد با اینکه انسان در مقام عمل، در مقام تدبیر، همهی آن کارهایی که بر عهدهی یک انسانِ عاقل و متفکّر و مدبّر است، انجام بدهد؛ امّا در عین حال، دعا لازم است. پیغمبر اکرم وقتی کار مشکل میشد، در وسط میدان جنگ، دستها را به دعا بلند میکرد و اشک میریخت و از خدای متعال نصرت میخواست! ماها اگر چنانچه در یک حادثهای به خدای متعال تضرّع کنیم، از مردم و از کسانی که شاهد و ناظر ما هستند، کأنّه خجالت میکشیم؛ کأنّه این دعا و تضرّعِ عنداﷲ را اقرار به ناتوانیِ خودمان در مقابل این قضیّه قرار میدهیم! مثلاً فرض کنید حالا یک توطئهای از طرف استکبار به وجود آمده، باید مشتها را گره کنیم و همین طور حماسه و شعار بدهیم؛ دعا و «خدایا! خودت کمک کن» و مانند اینها نباید باشد؛ ما این جور تصوّر میکنیم؛ امّا پیغمبر اکرم وسط میدان جنگ که دشمن او را احاطه کرده و حادثههای بزرگ در پیش است، تضرّع میکرد، گریه میکرد، توسّل میکرد، دعا میکرد و از خدای متعال میخواست؛ البتّه جنگ هم میکرد، تدبیر هم میکرد، آرایش جنگیِ لشکر را هم به بهترین وجهی انجام میداد. در دفاع مقدّسِ خود ما هم همین جور بود؛ در آنجا هم بچّههای ما، جوانهای ما در سختیها، در مشکلات بزرگ متوسّل میشدند به ذیل عنایت حضرت حق و به ائمّهی اطهار(علیهم السّلام) و دعا میکردند؛ خدای متعال هم فرج میداد. پس اوّل، دعای در سختیها و کُرُبات.
وَ الِاستِغفارُ عِندَ الذَّنب
دوّم، استغفار کردن در وقتی است که گناهی از انسان صادر میشود. شب و روز ما مبتلا است به معاصی و ذنوبِ کوچک و بزرگ؛ بعضی را میفهمیم، بعضی را هم خودمان ملتفت نیستیم، عادی شده برایمان! از آن ذنب و گناهی که وقتی انجام دادیم و ملتفت شدیم، بلافاصله استغفار کنیم؛ استغفار هم فقط گفتنِ «استغفر اللّه و اتوب الیه» نیست؛ یعنی واقعاً عذرخواهی کنیم. استغفار یعنی عذرخواهی از پروردگار، معذرتخواهی؛ [یعنی] پروردگارا! معذرت میخواهم؛ این استغفار است. این موجب میشود که موانع استجابت دعا برداشته بشود، موانع صدور دعا برداشته بشود، موانع تضرّع برداشته بشود. خصوصیّت استغفار این است: اَللّهُمَ اغفِر لِیَ الذُّنوبَ الَّتی تَهتِکُ العِصَمَ، تُنزِلُ النِّقَمَ، تُغیِّرُ النِّعَمِ، تَحبِسُ الدُّعاء. [۳] پس استغفار هم، آن کارِ دوّمی است که اگر چنانچه انجام بدهیم، نگرانیهای ما از ضرری که از حوادث متوجّه میشود، برطرف خواهد شد.
وَ الشُّکرُ عِندَ النِّعمَة
سوّم، هر نعمتی که خدای متعال به شما داده، شکر کنید که «لَئِن شَکَـرتُم لَاَزیدَنَّکُم»؛ [۴] شکر نعمت، موجب افزایش نعمت است. در روایت دارد که هر وقت یادتان آمد از این نعمت ــ نه فقط الانی که خدا نعمت را داد، نعمتی که قبلاً هم داده ــ سر به سجده بگذارید، بگویید: اَلحَمدُ لِله رَبِّ العلَمین؛ [۵] اگر سوار اسب هستید ــ گاهی انسان داخل خیابان است، داخل کوچه است، و نمیتواند مثلاً [روی خاک] بیفتد ــ سرتان را روی آن قاچ زین بگذارید بگویید: اَلحَمدُ لِله رَبِّ العلَمین؛ داخل کوچه [آن نعمت] یادتان میآید، حالا سجده نمیتوانید بکنید، بگویید: اَلحَمدُ لِله رَبِّ العلَمین؛ یعنی شکر نعمت در همهی احوال. این، سه خصوصیّتی است که موجب میشود انسان نگران و دلواپسِ زیانِ حوادثِ گوناگون در پیرامون خود نباشد.
[۱]. امالی طوسی، مجلس هفتم، ص ۲۰۴؛ «عبیدﷲبنولید صافی میگوید از امام صادق (علیهالسّلام) شنیدم که میفرمود: سه خصوصیّت است که به همراه آنها، چیزی به انسان ضرر نمیرساند: دعا در هنگام سختیها و طلب بخشش هنگام گناه و شکرگزاری در هنگام برخورداری از نعمت.»
[۲]. سورهی انعام، بخشی از آیهی ۴۳؛ «پس چرا هنگامى که عذاب ما به آنان رسید تضرّع نکردند؟ ...»
[۳]. برگرفته از دعای کمیل؛ مصباحالمتهجّد، ج ۲، ص ۸۴۴
[۴]. سورهی ابراهیم، بخشی از آیهی ۷
[۵]. سورهی حمد، آیهی ۱
سخنرانی تلویزیونی رهبر انقلاب روز نیمه شعبان برگزار خواهد شد
حضرت آیتالله خامنهای رهبر انقلاب اسلامی روز پنجشنبه ۲۱ فروردین ۱۳۹۹ مصادف با نیمهی شعبان، سالروز ولادت باسعادت قائم آل محمد (عجل الله تعالی فرجه الشریف) با ملت شریف ایران مستقیم سخن خواهند گفت.
سخنرانی تلویزیونی رهبر انقلاب ساعت ۱۱ صبح از شبکههای رسانهی ملی و همچنین از پایگاه اطلاعرسانی KHAMENEI.IR و حسابهای اینستاگرام و توئیتر این پایگاه به زبانهای مختلف و بهصورت زنده پخش خواهد شد.