شرح حدیث اخلاق | زمینهساز همه خیرات در زندگی
پایگاه اطلاعرسانی KHAMENEI.IR فیلم شرح حدیثی اخلاقی از حضرت امام جعفر صادق علیهالسلام با عنوان «زمینهساز همه خیرات در زندگی» که حضرت آیتالله خامنهای در ابتدای یکی از جلسات درس خارج فقه خود ایراد کردهاند را منتشر میکند. متن بیانات معظمله که در این فیلم مشاهده میکنید به شرح زیر است:
بسماللهالرحمنالرحیم
الحمدلله رب العالمین
عَن الصادقِ جعفرِ بنِ محمدٍ عن اَبیهِ عَن آبائِهِ علیهمُالسلام اَنَّ امیرالمؤمنین علیهالسلام قالْ جُمِعَ الْخَیْرُ کُلُّهُ فِی ثَلَاثِ خِصَالٍ (۱)
این سه چیز را اگر بتوان تأمین کرد، همهی خیرات، مستقیم و غیرمستقیم در اینها وارد و داخل هستند.
النَّظَرِ وَ السُّکُوتِ وَ الْکَلَامِ
یکی نظر و نگریستن، دوم سکوت و سوم کلام
فَکُلُّ نَظَرٍ لَیْسَ فِیهِ اعْتِبَارٌ فَهُوَ سَهْوٌ
فرمود هر نگاهکردنی که در آن عبرتگرفتن نباشد، اعتبار نباشد، این سهو است؛ هیچ فایدهای ندارد.
وَ کُلُّ سُکُوتٍ لَیْسَ فِیهِ فِکْرَةٌ فَهُوَ غَفْلَةٌ
سکوت هم جزو کارهای متعارف و رفتار انسان است؛ [میفرماید] هر سکوتی که در آن فکری نیست این غفلت است.
وَ کُلُّ کَلَامٍ لَیْسَ فِیهِ ذِکْرٌ فهُوَ لَغْوٌ
میفرماید هر کلامی که در آن ذکر نیست، یاد نیست، توجه نیست -حالا یا به طور مطلق یا توجه الی الله- این کلام لغو است.
فَطُوبَى لِمَنْ کَانَ نَظَرُهُ عِبَراً وَ سُکُوتُهُ فِکْراً وَ کَلَامُهُ ذِکْراً
[پس خوشا به حال کسى که نگاهش مایهی عبرت است، و سکوتش مایهی اندیشه، و سخنگفتنش یادآورى و ذکر است]
آن وقت انسانی که این سه خصوصیت را دارد؛
وَ بَکَى عَلَى خَطِیئَتِهِ
بر گناهان و خطاهای خود بگرید؛
یعنی این [گریهکردن] نتیجهی همین توجهات است. هنگامی که ما وقتی ساکتیم فکر میکنیم، وقتی حرف میزنیم تذکر در آن است، وقتی نگاه میکنیم با سنجش [همراه است]، آنوقت یکی از چیزهایی که مورد نگاه ما است، خود ما و رفتارهای خودمان است، خطاهای خودمان را پیدا میکنیم. مشکل ماها این است که اشتباهات و خطاهای خودمان را نمیفهمیم و نمیبینیم. وقتی فهمیدیم آنوقت عظمت کار را مشاهده میکنیم و اگر اهل دل باشیم بر خطاهای خودمان گریه میکنیم.
وَ أَمِنَ النَّاسُ شَرَّه
[و مردم از شرّ او در امان باشند]
۱) الامالی شیخ صدوق، صفحهی ۸۰
همرزمان حسین علیهالسلام | چهار هزار شاگرد در شرایط اختناق
حضرت آیتالله خامنهای:«غالباً تصوّر میشود که امام صادق علیهالسّلام بر روى یک منبر مىنشست و چهار هزار نفر جمع میشدند. اما اینجورى نبوده. چهار هزار نفر در طول عمر طولانىِ امام بتدریج خدمتشان رسیدهاند. اینجور نبود که خلفا اجازه میدادند که امام بنشیند و حرف بزند. عمر امام یک عمر آرام و راحت نبوده است.» منبع:کتاب همرزمان حسین علیهالسلام
پایگاه اطلاعرسانی KHAMENEI.IR به مناسبت فرارسیدن ولادت حضرت امام جعفر صادق علیهالسلام، پوستر «چهار هزار شاگرد در شرایط اختناق» را منتشر میکند.
ویژه نامه آغاز امامت و ولایت امام زمان (عج الله تعالی فرجه الشریف)
نهم ربیع الاول هر سال هجری قمری، مصادف با آغاز امامت خورشید درخشانِ جهانِ بشریّت و مرواریدِ فروزانِ اهل بیت عصمت و طهارت علیهم السلام احیاگر معالمِ دین و نابود کننده ی ظلم و ستم و شوکتِ تجاوزکاران و برقرار کننده ی حکومت عدل در سرتاسر جهان و بزرگ منادی توحید و عدالت و وارث راستین پیـامبر اعـظم صلی الله علیه و آله و ائمـه معصـومین علیهم السلام حضرت حجت بن الحسن العسکری، مهدی موعود علیه السلام است. منتظران واقعی مهدی علیه السلام در طول تاریخ انتظار و هم اکنون به دنبال تحقق عدالت راستین درونی و بیرونی هستند که لازمه این چنین عدالتی، امید، تحرک، شور، حماسه، مقاومت، نفی باطل و طلب حق، خروش، صلابت و قیام (ضد قعود و سکون) به همراه اعتقاد صحیح توحیدی، محمّدی، علوی و عمل به واجبات و ترک محرمات می باشد.
آغاز امامت حضرت ولی عصر عجل الله تعالی فرجه الشریف
به همان دلیلی که باید «غدیر خم» را جشن گرفت و اهتمام ورزید و جایگاه امامت و رهبری امام معصوم را ارج نهاد، آغاز امامت هر امام نیز، شایسته تکریم است، ولی نسبت به ائمه دیگر چنین رسمی نبوده و معمولاً روز وفات یا شهادت هر امام، آغازِ امامتِ امام بعدی هم هست و در یک فرصت، هم داغ شهادت امام است، هم سرور برای امامتِ جانشین او؛ لیکن درباره حضرت ولی عصر عجل الله تعالی فرجه الشریف این مسئله اهمیت خاصی پیدا می کند، چون آن امام، هم اکنون زنده است و دوران ما، دوران امامت اوست و آن حضرت، «امام عصر» ما است و برای این که دل ها و ذهن ها توجه بیشتری به آن حضرت پیدا کند و مسئلة امامت در عصر غیبت از یادها نرود و شوق انتظار در دل ها برافروخته تر شود، سالروز آغاز امامت آن حجت الهی را یاد می کنیم و جشن می گیریم.
تأملاتی تاریخی درباره نهم ربیع
بررسی و نقد مراسم نهم ربیع در منابع شیعی
نهم ربیع، جشن و بیعت؛ چرا و چگونه؟!
شادی اهل بیت علیهم السلام از گرفتن انتقام از قاتلان امام حسین علیه السلام
نظر آیت الله مکارم شیرازی در مورد مراسم عیدالزهرا
پیام آیت الله صافی گلپایگانی به مناسبت آغاز امامت حضرت ولی عصر(عج)
بازگشت به احیای جشن امامت امام زمان عجل الله تعالی فرجه الشریف
یکی از مسائل و اموری که فرق اسلام بر آن، اجتماع و اتفاق نموده اند، ظهور مهدی اهل بیت حضرت قائم آل محمد - صلوات الله علیهم اجمعین - در آخر الزمان است که همه متفق الکلمه انتظار یک قیام روحانی جهانی و ظهور مصلحی را می کشند که عدالت اجتماعی و نظام جهان را بر اساس ایمان به خدا و احکام دین اسلام برقرار سازد و دنیا را از چنگال ستمکاران و جباران نجات بخشد و پرچم عزیز اسلام را در تمام نقاط به اهتزاز در آورد. همه چشم به راهند و انتظار دارند که شایسته ترین فرزندان پیغمبر قیام کرده، آئین توحید و رسم برادری و مساوات اسلامی را زنده نموده بشر را از نعمت آسایش بهره مند سازد و موجبات تفرقه و محرومیت و ناکامی را از میان بردارد. این وعده الهی است و تخلف پذیر نیست. دنیا به طرف آن عصر درخشان در حرکت است، سیر زمان، گردش دوران هر دم بشر را به چنین روزگاری نزدیک تر می سازد. ایمان به ظهور حضرت مهدی - علیه الصلاة و السلام - و جهانگیر شدن دین اسلام به آیات متعددی از قرآن مجید و متواترترین روایات و قوی ترین اجماعات اتکاء و استناد دارد که هر مسلمان معتقد به قرآن و رسالت پیغمبر اسلام صلی الله علیه و آله و سلم باید به این ظهور، ایمان راسخ و ثابت داشته باشد.
سیمای امام زمان (عج) از دیدگاه قرآن
حضرت مهدی (عج) در کلام ائمه علیه السّلام
طرح اندیشه مهدویت در کلام معصومان: امام کاظم و امام رضا علیهماالسلام
نگرش قرآنی امام هادی (علیه السلام) در زیارت جامعه کبیره به امام مهدی (علیه السلام)
تبارشناسی حضرت مهدی (ع) و پاسخ به دو شبهه
در سال 260 ه . ق حضرت امام حسن عسکری علیه السلام به دست خلیفه عباسی شهید شد. از این پس، دوره جدیدی از زندگی امام مهدی (عج)، که به غیبت صغری معروف است، آغاز شد. این دوره حدود شصت و نه سال یعنی تا سال سیصد و بیست و نه هجری طول کشد. گرچه در این مدت به دلیل برخی مصالح، از جمله در امان ماندن از خطراتی که جان آن حضرت را از سوی دشمنان تهدید می کرد، امام علیه السلام از نظرها پنهان بودند، اما حضرت تعدادی افراد وارسته و با تقوا را به عنوان نائب خاص خود به مردم معرفی کردند تا هر یک از ایشان سؤالات و مشکلات خود را به وسیله آنان به امام علیه السلام برسانند و از طریق امام پاسخ دریافت نمایند.
روزشمار ربیع؛ از شهادت تا بیعت
تو که نیستی، حجم دل تنگی هایم صد برابر شده است. شب یلدا، بلندترین شب سال و بلندترین شب هجران تو می شود. آدم های قرن انتظار، بی قرارند و دل تنگ. تو که نباشی تمام فصل ها بوی دل تنگی می دهند و بی رنگ هستند. منتظر هستم که بیایی و فصلی جدید به تقویم بیفزایی، فصلی که زیبایی بهار، سبزی تابستان، درخشش پاییز و سفیدی زمستان را با هم داشته باشد. فصلی خالی از دل تنگی. یلداست، تو نیستی و حجم دل تنگی هایم صد برابر شده است.
اخلاق منتظر در غیبت امام زمان (علیه السلام)
درآمدی بر آسیب شناسی فرهنگ انتظار
طرح اندیشه مهدویت در کلمات امام عسکری (ع)
امام مهدی در آثار شخصیت های اسلامی
کتابشناسی توصیفی حضرت امام مهدی(عج)
به مناسبت آغاز امامت حضرت مهدی (عج)؛ کتاب شناسی مولای دوازدهم
امام زمان (عج) در کلام امام خامنه ای
احساس حضور امام زمان (عج) در زمان غیبت
عوامل دوری ما از امام زمان (عج)
تصاویر جدید و قدیم از سرداب مقدس محل غیبت امام زمان (عج)
مناجات رهبر انقلاب با امام زمان (عج)
لزوم دعا برای تعجیل در فرج امام زمان (عج)
دانشنامه امام زمان، مهدی موعود (عج)
گل نرگس (ویژه نامه ولادت امام زمان عجل الله تعالی فرجه الشریف)
منبع:پایگاه اطلاع رسانی حوزه
انسان ۲۵۰ ساله | ویژگیهای مبارزه امام حسن علیهالسلام
بخشی از سخنان حضرت آیتالله خامنهای که در این کلیپ صوتی میشنوید:
* جنگ نظامی را امام حسن با آن دشمنی که قبلا باید افشا بشود و سپس با آن مبارزه بشود متوقف کرد تا جنگ سیاسی، جنگ فرهنگی، جنگ تبلیغاتی و جنگ اسلامی خود را با او شروع بکند. نتیجه این شد، که بعد از آنی که امام حسن از دنیا رفت و امام حسین علیهماالسلام هم ده سال دیگر همان راه امام حسن را ادامه داد، وضعیت دنیای اسلام به آن جایی رسید که دیگر میتوانست فرزند پیغمبر - یعنی فرزندی از فرزندان پیغمبر - آنچنان شهادتی را بپذیرد که تا آخر تاریخ دنیا آن شهادت بماند همچنانی که ماند، و منشأ آثار مقاومتآمیز و بزرگ بشود همچنان که شد، و اسلام را زنده نگه بدارد همچنان که زنده نگه داشت؛ این کار امام حسن.
در مورد کار امام حسن ما هیچ درصدد نمیآئیم از موضع دفاع حرف بزنیم که چرا صلح کرد و چه موجباتی داشت، امام حسن اگر صلح نمیکرد یقینا اسلام ضربه میدید؛ برای خاطر اینکه آن چهره افشا نشده بود، مردم هنوز حقایق را نمیدانستند، آنقدر نمیدانستند که هزاران نفر یا صدها هزار نفر از سربازان امام حسن حاضر شدند با آن طرفی که با امیرالمؤمنین جنگیده بود دیگر نجنگند. تبلیغات و پول و کارهای گوناگون سیاسی آنچنان جو بدی به وجود آورده بود که امام حسن اگر آن روز خود را و جان خود را و جان اصحاب نزدیک و معدود خود را از دست میداد چیزی از اسلام باقی نمیماند. بعد از چند سالی نام علی و نام حسن و نام حسین و نام افتخارات صدر اسلام و نام آن همه حوادث آموزنده اگر در لابلای کتابها میماند هم برای مدت زیادی نمیماند و به درستی و تحریف نشده نمیماند؛ این کار امام حسن بود. وقتی شما جمعبندی میکنید، میبینید کار امام حسن با کار امیرالمؤمنین، با کار امام حسین، با کار همهی ائمه دارای یک مضمون و یک معنا است. آگاهانه مقاومت کردن، تکلیف را فهمیدن و ایستادن، و من به شما بگویم برادران و خواهران من، {امام حسین} امام حسن یکی از شجاعانهترین اقدامها را برای انجام این تکلیف انجام داد، چرا؟ برای خاطر اینکه به دیگران، به پیغمبران، به پیغمبر اسلام، به امیرالمؤمنین، به همهی ائمه فقط دشمنان بودند که طعن میزدند، اما پیچیدگی کار امام حسن و ظرافت آن موضع آنچنان بود که حتی دوستان او هم به او طعن میزدند. حجربنعدیها هم نمیدانستند و به او «یا مذل المؤمنین» میگفتند اما صبر کرد.
امام حسن بعد از حادثهی متارکهی جنگ، بنا کرد تشکیلات دهی و سازماندهی، آن کاری که آن زمان انجام نشده بود لزومی هم نداشت، امکان هم نداشت، یک سازماندهی عظیم شیعی را به وجود آوردند این همان سازماندهی است که شما در کوفه، در مدینه، در یمن، در خراسان، در مناطق دور دست حتی نشانههای او را میبینید زمان امام حسین و بعد از ماجرای شهادت امام حسین همان سازماندهی بود که ماجرای توابین را به وجود آورد، ماجرای مختار را به وجود آورد، ماجراهای فراوانی را در دنیای اسلام ایجاد کرد که تا آخر هم نگذاشت آب خوش از گلوی خلفای بنیامیه پایین بیاید. این تشکیلات زمان امام حسین بود که امام حسین وقتی شهید میشد میدانست که دنبال خودش یک تشکیلاتی را دارد باقی میگذارد که اینها پرچم را بالا نگه خواهند داشت و نمیگذارند که قضیه لوث بشود و حقیقت مکتوم بماند.
۱۳۶۵/۰۳/۰۴
تحلیل مبارزات سیاسی امام حسن و امام حسین (علیهماالسلام)
کتاب «دو امام مجاهد» مشتمل بر سخنرانیهای حضرت آیتالله خامنهای در سالهای ۵۱ و ۵۲ در تحلیل سیره سیاسی امام حسن و امام حسین(علیهماالسلام) است که توسط انتشارات دفتر حفظ و نشر آثار رهبر انقلاب اسلامی منتشر و در اختیار علاقمندان قرار گرفت. پایگاه اطلاعرسانی KHAMENEI.IR در مطلب زیر به معرفی این کتاب میپردازد.
علاقهمندان میتوانند برای تهیهی کتاب «دو امام مجاهد» اینجا را کلیک کنند.
* شناخت سیره معصومان
یکی از مهمترین منابع برای پیروان هر دین و مذهب در تبعیت از پیشوایان خود، روش و سیرهی آن رهبران در مواجهه با مسائل فرهنگی، اجتماعی و سیاسی روزگار خود است و دین اسلام نیز از این قاعده مستثنی نیست.
بدیهی است رهبران متعدد یک دین در عمل، تابع اصول و مبانی و معارف آن دین میباشند بنابراین علاوه بر آنکه سیرهی هریک از آنان براساس این اصول شکل میگیرد، مجموع عملکرد و سیرهی آنان نیز قاعدتاً نمیتواند از اصول و مبانی آن دین خارج باشد.
دین مقدس اسلام و خصوصاً مکتب حیاتبخش شیعه از این امتیاز منحصر به فرد برخوردار است که علاوه بر پیامبر گرامی آن، تمامی ائمهی بعدی نیز اولاً به مشیت الهی به امامت رسیدهاند و ثانیاً همگی معصوماند و خطا و اشتباه نظیر آنچه در رهبران سیاسی جوامع و مکاتب دیگر دیده میشود در فکر و عمل آنان راه ندارد.
این ویژگیها و ابتنای مکتب شیعه بر اصول عقلی و دینی و مبارزهی مستمر ائمهی هدى(علیهمالسلام) برای برقراری حکومت عادلانه، تشیع را به عنوان مکتب آزادیبخش طول تاریخ بشر برتری بخشیده است.
* تفاوت رفتار امام حسن و امام حسین(علیهماالسلام)
اما در میان سیرهی برخی از این ائمهی بزرگوار گاه اختلافاتی در نگاه اول به نظر میرسد که از جمله مهمترین این تفاوتها، نحوهی رفتار امام حسن(علیهالسلام) و امام حسین(علیهالسلام) در رفتار با حکومت اموی است. امام حسن(علیهالسلام) با معاویه صلح میکند و امام حسین(علیهالسلام) علیه یزید قیام میکند در حالی که معاویه و پسرش یزید هر دو حاکم امویاند و از نظر فکرو عمل، تفاوت ماهوی ندارند.
تفاوت رفتار امام حسن و امام حسین(علیهماالسلام) در طول تاریخ، مورد سؤال و بحث فراوان واقع شده و در برخی موارد نیز مورد تحلیلهای غلط قرار گرفته است.
براساس تفکر شیعی، علت این تفاوت عملکرد به تفاوت شرایط و مقتضیات زمانهی هریک از این بزرگواران باز میگردد.
* ابداع تعبیر «انسان ۲۵۰ ساله» برای تحلیل زندگی ائمه(علیهمالسلام)
حضرت آیتالله خامنهای(مدظلهالعالی) که مطالعات گستردهای را از دوران جوانی در سیرهی سیاسی امامان معصوم(علیهمالسلام) داشتهاند، با ابداع تعبیر «انسان ۲۵۰ ساله» این بزرگواران را در حکم یک انسان واحد میدانند که در طول ۲۵۰ سال دوران امامت، با انتخاب راهکارهای مختلف، برای حفظ اسلام ناب و دستیابی به رهبری سیاسی جامعه تلاش نمودهاند. ایشان تمامی امامان را در یک جبهه و یک سنگر میبینند که با جهاد و مبارزهی سخت و طاقتفرسا و هدایت تشکیلاتی شیعه، به دنبال اهداف والای خود بودهاند. و به همین دلیل بود که همیشه در معرض زندانها، بازداشتها، محاصرهها و تبعیدها قرار داشتند و تمامی این بزرگواران به دست حاکمان زمان خود به شهادت رسیدند.
* ساختار کتاب «دو امام مجاهد»
انتشارات انقلاب اسلامی بنابر وظیفهی ذاتی خود، انتشار مباحث تحلیلی- تاریخی معظمله را در دستور کار خود دارد و تاکنون با همین انگیزه آثار متعددی را در این زمینه منتشر کرده است. اثر حاضر مشتمل بر شش گفتار از آیتالله خامنهای(مدظلهالعالی) است که در سالهای ۵۱ و ۵۲ ایراد شده است.
دو گفتار اوّل کتاب، شامل دو سخنرانی ایشان در فروردین سال ۵۱ است که در حسینیّهی ارشاد تهران انجام شده است. معظّمٌله در این دو جلسه که به مناسبت ایّام شهادت امام حسن(علیهالسّلام) در آخر ماه صفر برگزار شده، علاوه بر شرح نظریّهی «انسان ۲۵۰ساله» به جایگاه والا و مهمّ امام حسن(علیهالسّلام) در این دوران و چرایی دست کشیدن از جنگ و علل پذیرفتن آتشبس و بیان تفاوت شرایط امام حسن و امام حسین(علیهماالسّلام) پرداختهاند.
گفتار سوّم تا پنجم اثر، اختصاص به سه سخنرانی ایشان در شب تاسوعا، عاشورا و شام غریبان محرّم ۱۳۹۴ هجری قمری (مصادف با بهمن ۱۳۵۲) با موضوع «تحلیل قیام حسینی» دارد. این سه سخنرانی در مسجد کرامت مشهد ایراد شدهاند. ایشان در گفتار سوّم به اهمّیّت آشنایی با علّت قیام امام حسین(علیهالسّلام) و طرح برخی از نظریّات اشتباه و ناقص در این زمینه میپردازند و با تأکید بر ماهیّت انقلابی داشتن حرکت ایشان، بحث را به پایان میبرند.
در گفتار چهارم به اهداف قیام حسینی اشاره و برای روشن شدن مطلب به تحلیل ریشههای آن میپردازند ایشان با انقلاب دانستن بعثت پیامبر اکرم(صلّیاللهعلیهوآله)، دگرگونیهایی را که پس از ظهور پیامبر اسلام در جامعهی جاهلی آن روز ایجاد شد، برمیشمرند. معظّمٌله اهمّ اهداف پیامبر را، گستراندن تفکّر توحیدی و نفی عبودیّت طواغیت، از بین بردن اختلافات طبقاتی و ناعدالتیها و تکریم انسان میدانند. ایشان با پرداختن به موضوع انحراف جامعهی اسلامی از اهداف بعثت، به ترسیم شرایط دوران خلفای سهگانهی اوّل بویژه خلیفهی سوّم میپردازند. این گفتار با مرور اجمالی اقدامات امیرالمؤمنین و امام حسن(علیهماالسّلام) برای بازگرداندنِ قطار از ریل خارجشدهی جامعهی اسلامی خاتمه مییابد.
در گفتار پنجم پس از مرور سریع مباحث دو گفتار قبل، به دوران امام حسین(علیهالسّلام) و اقدامات ایشان اشاره میکنند و بحث مستوفا و مستندی را در این زمینه ارائه میدهند. نکتهی جالب توجّه در این گفتار، قسمت پایانی آن است که با دعوت مخاطب به تفکّر در اهداف قیام امام حسین(علیهالسّلام) با نقل داستان «طوطی و بازرگان» همگان را به انقلاب بر ضدّ یزیدیان دعوت میکنند. شایان ذکر است که ایشان پس از آزادی از زندان حکومت طاغوت (۲۲/آبان/۱۳۵۰) به شدّت تحت نظر ساواک بودهاند که گزارش جلسات مختلف ایشان در مساجد و منابر و حوزه، در اسناد ساواک وجود دارد. اهمّیّت شرایط آن زمان برای ایشان به وجهی بود که با وجود بیماریای که در آن سه روز داشتند، بیش از یک ساعت و ایستاده برای عزادارانی که در مسجد کرامت جمع شده بودند به ایراد سخن پرداختهاند.
آیتالله خامنهای(مدّظلّهالعالی) در سال ۵۲ برای تبلیغ و سخنرانی به تهران میآیند. ایشان در این مدّت، در جلسات مختلفی به ایراد سخن پرداختهاند. از جملهی آن جلسات، جلسات هیئت انصارالحسین(علیهالسّلام) تهران میباشد. این هیئت از هیئات انقلابی تهران بود و در مناسبتهای مختلف با دعوت از سخنرانان انقلابی، سعی در تنویر افکار جوانان پرشور و انقلابی داشت. ایشان از سوّم تا دوازدهم محرّم در ده جلسه بحث «سیرهی مبارزاتی امامان معصوم(علیهمالسّلام)» را از ساعت ۷:۳۰ تا ۹ صبح مطرح کردهاند که این ده گفتار با عنوان کتاب «همرزمان حسین(علیهالسّلام)» از سوی انتشارات انقلاب اسلامی منتشر شده است.
گفتار آخر کتاب حاضر، مربوط به سخنرانی شب عاشورای معظّمٌله در محرّم سال ۱۳۹۳ هجری قمری (مصادف با ۲۴/بهمن/۱۳۵۲) در این هیئت است. در این گفتار با نقد سه نظریّه در باب قیام حسینی، نظریهی چهارمی بهعنوان نظریّهی صحیح اثبات میگردد. ایشان هدف قیام حسینی را تجدید حیات انقلاب پیامبر اعظم(صلّیاللهعلیهوآله) میدانند و در این گفتار نیز بهطور ضمنی و در لفّافه مخاطب خود را دعوت به الگوبرداری از حرکت امام حسین(علیهالسّلام) در قیام بر ضدّ دشمنان اسلام و حاکمان طاغوتی میکنند. این گفتار اگرچه که ممکن است در برخی از مضامین با گفتارهای سوّم تا پنجم مشابهتهایی داشته باشد ولی وجود برخی از امتیازات در آن، باعث شد تا در کتاب حاضر درج گردد.
نوع نگاه معظّمٌله در این شش گفتار، بسیار بدیع است و با اینکه در زمان ایراد این بیانات در سنّ ۳۲ و ۳۳ سالگی بودهاند. منابع روایی و تاریخی متعدّدی مورد استفادهی ایشان قرار گرفته است که سخنرانی ایشان را بسیار متفاوت از سخنرانیهای معمول آن زمان و حتّی حال حاضر میکند و بیشتر به جلسات علمی و درسی محقّقانه شبیه است.
هماینک این گفتارها پس از ۴۴ سال با امید به افزایش معرفت جامعهی اسلامی نسبت به سیرهی سیاسی ائمّه(علیهمالسّلام) در اختیار عموم مردم انقلابی و متعهّد جامعهی اسلامی قرار میگیرد.
اَللَّهُمَّ هَذَا یَوْمٌ مُبَارَکٌ